Η γεννημένη στη Βουλγαρία Μάρσια Τάχα Μοχάμεντ, η οποία ζει στη Βολιβία, εξελέγη καλύτερη σεφ μάγειρας στη Λατινική Αμερική κατά τη διάρκεια της τελετής Latin America’s 50 Best Restaurants 2024, στην οποία απονέμεται το λεγόμενο «Όσκαρ» μαγειρικής, ενημερώνει η ιστοσελίδα Novini.bg. Το έγκριτο βραβείο θα της απονεμηθεί στις 26 Νοεμβρίου σε ειδική τελετή στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Η Μάρσια, η μητέρα της οποίας είναι από τη Βολιβία, ενώ ο πατέρας της είναι Παλαιστίνιος, γεννήθηκε το 1989 στη Σόφια και μέχρι την ηλικία 5 χρονών έζησε στη Βουλγαρία. «Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στη Βουλγαρία, ενώ ήταν φοιτητές εκεί. Όταν φύγαμε με τη μητέρα μου για τη Βολιβία, ήμουν μικρή, αλλά διατηρώ ακόμη τις αναμνήσεις μου από τη Σόφια, κυρίως θυμάμαι τα φαγητά», λέει σε συνέντευξη για τη Nova TV από τον Σεπτέμβριο φέτος. Το πρώτο πράγμα, το οποίοη Μάρσια θυμάται μέχρι και σήμερα, όταν ακούσει το όνομα της Βουλγαρίας, είναι το γιαούρτι. «Το πιο αγαπημένο μου βουλγαρικό φαγητό είναι το ταρατόρ, γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Ο πατέρας μου έφτιαχνε ταρατόρ στο σπίτι και ήταν πολύ νόστιμο – το βουλγαρικό γιαούρτι είναι το πιο νόστιμο στον κόσμο, με περισσότερο σκόρδο, αγγούρια, ξηρούς καρπούς, πολύ φρέσκο και πολύ υγιές», λέει.
Μέχρι τώρα η Μάρσια έχει εργαστεί ως αρχιμάγειρας στο εστιατόριο Gustu στην πρωτεύουσα της Βολιβίας Λα Πας για περισσότερα από 10 χρόνια. Αναμένεται στα τέλη Νοεμβρίου, αμέσως αφού της απονεμηθεί η υψηλότερη διάκριση μαγειρικής στη Λατινική Αμερική, να ανοίξει το πρώτο της εστιατόριο, που θα φέρει το όνομα «Αράμι» - μια λέξη που στη γλώσσα της ινδιάνικης φίλης Γουαρανί σημαίνει «κομμάτι του παραδείσου».
Στις 16 Νοεμβρίου 1878 γεννήθηκε ο Μιχάιλο Παραστσούκ – ο ουκρανός γλύπτης, που δημιούργησε αρχιτεκτονικά στοιχεία από τη διακόσμηση κάποιων από τα πιο επιβλητικά κτήρια στη βουλγαρική πρωτεύουσα. Η πορεία του ξεκίνησε από το χωριό Βαρβαρίντσι (τότε..
Ο Βεσελίν Ντιμάνοφ- σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Η ηθική είναι το καλό» έγινε ο Εθνεγέρτης της Χρονιάς 2024. Η ταινία του μιλάει για τον δικηγόρο και πανεπιστημιακό καθηγητή Κριστιάν Τάκοφ, του οποίου τα λόγια και το προσωπικό παράδειγμα θα μείνουν για..
Εάν η πολιτική κρίση συνεχίζεται, τα χαμένα οφέλη θα φτάσουν ένα όριο, πέρα από το οποίο οι βουλγαρικές επιχειρήσεις θα αρχίζουν να χάνουν ανεπιστρεπτί την ανταγωνιστικότητά τους λόγω των ελλειμμάτων στην παιδεία, την υγεία, τις υποδομές, την..