Πριν 32 χρόνια, οι νέοι στην Βουλγαρία και όλοι οι πολίτες που βγήκαν στους δρόμους για να επισημάνουν πως μια ιστορική εποχή για την χώρα μας έχει τελειώσει, τραγουδούσαν:
«Ως πότε θα περιμένουμε; Θεέ μου δώσε στην Βουλγαρία δρόμο, φως, ελευθερία».
Πρόκειται για το τραγούδι «Προσευχή για την Βουλγαρία» το οποίο ηχούσε στις πλατείες και στα μήτινγκ την δεκαετία του ’90 μαζί με άλλα τραγούδια-ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή τα οποία μπήκαν στον φάκελο «τραγούδια των διαδηλώσεων». Έπειτα τα αποκαλούσαν και «τραγούδια της μετάβασης» γιατί συνεχίσαμε να τα θυμόμαστε και να τα τραγουδάμε.
Κάποιοι από τους στίχους ηχούν επίκαιρα και σήμερα γιατί μιλούν για φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, όνειρα για καλύτερη ζωή και φυσικά για την ελευθερία σε όλες της τις μορφές. Επίκαιρα ακούγεται και η «Προσευχή για την Βουλγαρία» ειδικά σε μια στιγμή σαν την τωρινή που συνδέεται με οικονομική κρίση, ανασφάλεια και προεκλογικά πάθη.
Αυτό είναι το τραγούδι που σας προτείνουμε στα επόμενα λεπτά. Η μουσική είναι του Στέφαν Ντιμιτρόβ και οι στίχοι της Μιριάνα Μπάσεβα. Ερμηνεύουν ο Βασίλ Νάιντενοβ και η Μπογκντάνα Καραντότσεβα.
Με επίσημη τελετή και Πορεία Ανοχής «Θυμόμαστε» στη Σόφια στις 9 Μαρτίου, τιμήθηκε η 82η επέτειος από τη διάσωση των Βουλγάρων Εβραίων και η μνήμη των Εβραίων που πέθαναν στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου. Η 10 Μαρτίου επιλέχθηκε ως ημέρα τιμής..
Πέρασαν 4 δεκαετίες από το μεγαλύτερης διάρκειας πάγωμα του Δούναβη, που θυμούνται οι κάτοικοι των παραδουνάβιων βουλγαρικών πόλεων. Το 1985 ο ποταμός ήταν καλυμμένος με πάγο για ολόκληρους δύο μήνες – από τις 16 Ιανουαρίου μέχρι τις 16 Μαρτίου...
Με κοινοβουλευτική δήλωση με αφορμή την 1 η Φεβρουαρίου – Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του κομμουνισμού στη Βουλγαρία, το Στα-ΔΒ χθες τίμησε τη μνήμη των θυμάτων του καθεστώτος. Στο κείμενο υπενθυμίζεται ότι πριν από 80 χρόνια την 1 η Φεβρουαρίου..
Αίθριος