Μάλλον λίγοι από σας έχετε ακούσει για την οδό στη Σόφια με το όνομα αυτό. Οι άλλοι δε ίσως έχουν επισκεφθεί το στάδιο του Σιλίστρα ή το ομώνυμο σχολείο στο Ρούσε, που φέρουν το όνομά του. Ο Ελβετός Λουί Αγιέρ (Louis Ayer) έφτασε στη Σόφια το 1894 μετά από πρόσκληση του υπουργού Παιδείας της Βουλγαρίας για να θέσει τα θεμέλια της εκπαίδευσης καθηγητών και προγραμμάτων φυσικής αγωγής στην πρόσφατα απελευθερωμένη από την οθωμανική κυριαρχία χώρα.

Συνοδεύεται από μερικούς συμπατριώτες του – αθλητές και καθηγητές. Στη χώρα μας εισάγονται άγνωστα έως τώρα αθλήματα, όπως στίβος, σκοποβολή, ποδόσφαιρο και πυγμαχία. Με τα δικά του χρήματα αγοράζει αθλητικό εξοπλισμό από την Ελβετία. Τα πρώτα γάντια πυγμαχίας και η δερμάτινη μπάλα ποδοσφαίρου προέρχονται ακριβώς από εκεί.

Αλλά εκτός από το σπορ, ο Λουί Αγιέρ διδάσκει και ενισχύει τον πατριωτισμό ανάμεσα στους νέους Βούλγαρους. Όταν το 1912 ξεσπά ο Βαλκανικός Πόλεμος, άρχισε προσωπικά να βοηθά στην επιστράτευση εθελοντών στην πόλη Ρούσε. "Τίποτα που σχετίζεται με τα ήθη, τα έθιμα και τις φιλοδοξίες της χώρας αυτής δεν είναι ξένο για μένα", λέει ο ίδιος και γι' αυτό θεωρεί καθήκον του να ενταχθεί στην υπεράσπιση της δεύτερης πατρίδας του, όπως αποκαλεί τη Βουλγαρία.

Κατά τη διάρκεια του Β' Βαλκανικού Πολέμου το 1913, ο Λουί Αγιέρ είναι διοικητής στρατιωτικής μονάδας. Για τον ηρωισμό του στις μάχες αποκτήσε το βαθμό του ανθυπολοχαγού, επίσης δύο φορές του απονεμήθηκε το παράσημο "Σταυρός για ανδρεία".

Μετά τον τέλος του πόλεμου, με το μεγάλο κύρος που έχει και ως γνωστός σ' όλη την Ευρώπη αθλητικός παράγοντας, ο ίδιος εκδίδει στη γαλλική γλώσσα το βιβλίο "Pro Bulgaria" (από τα λατινικά "Για τη Βουλγαρία"), όπου καταδικάζει την αντιβουλγαρική εκστρατεία στον δυτικό Τύπο και τη διπλωματία. Ο συγγραφέας δωρίζει όλα τα έσοδα από τα βιβλία του που πωλούνται στην Βουλγαρία για τους Βούλγαρους βετεράνους. Και όταν η χώρα μας έλαβε μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και τότε 50 χρόνων, ο θαρραλέος Ελβετός εγγράφεται στις ένοπλες δυνάμεις ως αξιωματικός εθελοντής μαζί με τους Βούλγαρους. Αυτή είναι η τελευταία απόδειξη της μεγάλης αφοσίωσης του Λουί Αγιέρ στη Βουλγαρία. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της μάχης κοντά στην Δοϊράνη έχασε τη ζωή του.

Πριν λίγες μέρες στο υπουργείο Εξωτερικών έγινε η τελετή σχετικά με την παράδοση προσωπικών αντικειμένων του  Ελβετού εκπαιδευτή και πολιτικού Λουί Αγιέρ. Η Εαυτού εξοχοτης Μεγκλένα Πλουγκτσίεβα, πρέσβειρα της Βουλγαρίας στην Ελβετική Συνομοσπονδία και το Πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν είπε τα εξής: "Ίσως έχετε δει μια εξαιρετική βουλγαρική ταινία ντοκιμαντέρ αφιερωμένη σ' αυτόν τον ήρωα - "Ο Ελβετός με βουλγαρική καρδιά". Οι δημιουργοί της είναι μια ομάδα από την ιστοσελίδα "Βουλγαρική ιστορία" – Μάριο Μίσεφ και Ιβάιλο Κούντσεφ. Πριν από ένα χρόνο αυτή η ταινία προβλήθηκε στην πρεσβεία της Βουλγαρίας στη Βέρνη στις δύο κοινότητες. Τότε επικοινωνήσαμε με τον 78 χρόνων εγγονό του Λουί Αγιέρ, ο οποίος φέρει το όνομά του παππού του. Αποφάσισε να κάνει μια δωρεά στον βουλγαρικό κράτος και έτσι, ένα χρόνο αργότερα, είμαι αρμόδια να παραδώσω αυτά τα εκθέματα στο Εθνικό Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας και το Μουσείο Αθλητισμού στη Σόφια".

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και η Αυτού εξοχότης ο Πρέσβης της Ελβετίας στην Βουλγαρία, Ντένις Κνόμπελ, ο οποίος είπε ειδικά για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία τα εξής: "Αυτό μαρτυρεί το ότι τόσο για την οικογένεια του Αγιέρ, όσο και για την Ελβετία, η προσωπικότητα αυτή αυτό είναι σύμβολο και παράδειγμα για τις πολύτιμες σχέσεις μεταξύ των χωρών, ανεξάρτητα από τα χρόνια. Αυτές οι ιστορικές στιγμές συμβάλλουν στην ανάπτυξη των πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων μεταξύ της Βουλγαρίας και της Ελβετίας".

Εάν καταλάβουμε αυτό το μάθημα πατριωτισμού, ο θάνατος του Λουί Αγιέρ δεν ήταν μάταιος.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα