Bullgaria vazhdon të jetë i vetmi vend europian që nuk ka memorial për viktimat e regjimeve totalitare. Ky fakt i turpshëm, që shënoi statusin modern të shoqërisë sonë si një ulçerë e pashëruar prej kohësh, u kujtua edhe këtë vit më 1 qershor, kur qindra njerëz u dyndën në ishullin Persin për të nderuar të dënuarit e kampit komunist të përqendrimit "Belene", që refuzuan të fshijnë veten e tyre në emër të mbijetesës.
Shkrimtarja Teodora Dimova, romanet e së cilës "I godituri" dhe "Nuk të njoh" eksplorojnë të kaluarën tonë të afërt dhe plagët që ajo shkakton deri më sot për shkak të krimeve të padënuara dhe të vërtetës së shtrembëruar, në fjalën e saj në ditën e nderimit bëri thirrje që më në fund të lexohet kjo faqe, që tia dalim me demonët e urrejtjes, agresionit, lakmisë, cinizmit, indiferencës, apatisë.
“Prej gati 30 vitesh janë ndërmarrë aksione për t'i kthyer ndërtesat (kasolle përdhese) në Oblektin e Dytë - kryesori në kampin Belene, në një memorial dhe për të shkuar atje për pelegrinazh në çdo kohë, si në Gjermani, Poloni dhe vende të tjera - thotë Teodora Dimova. - Por ka pengesa administrative që kapërcehen kryesisht me përpjekjet personale të njerëzve që ndajnë mendimin tonë dhe fondacioneve që dëshirojnë të ruajnë kujtesën. Nuk kam dyshim se një ditë do t'i arrijnë qëllimet e tyre, por nga ana tjetër, më vjen keq kur shoh reportazhet televizive për restaurimin e pikturave të Buzluxhës dhe them me vete se si kujdesen për monumentet e xhelatëve, ndërsa për ndërtesat në të cilat vuajtën dhe u poshtëruan kaq shumë njerëz, krijohen pengesa. Nëse nuk do ishin përpjekjet e këtyre fondacioneve dhe individëve për organizimin e pelegrinazheve, ajo që ka ndodhur në këtë vend do të harrohej plotësisht.“
Neglizhimin e respektit për viktimat, shkrimtari e shpjegon me politikën e përgjithshme gjatë tranzicionit.
"Bullgaria është i vetmi vend nga kampi socialist që nuk u çlirua nga komunizmi - vazhdon ajo. - Ne nuk arritëm ta bëjmë dekomunistizimin në të gjitha nivelet dhe të gjithë jemi fajtorë që kjo nuk ndodhi. Lavjerrësi shkoi në ekstremin tjetër - në nostalgji dhe në glorifikimin e së kaluarës.
"Sidoqoftë, pse vendi ynë zgjodhi një rrugë tjetër - të hapte pak derën e kësaj të kaluare? Pse nuk kishte energji të mjaftueshme qytetare për të ekspozuar dhe dënuar krimet dhe përgjegjësit e tyre dhe për të hapur rrugën drejt një të ardhmeje tjetër? Dhe nëse kjo do kishte ndodhur, a do të kalonim me indiferencë një grup tjetër spiunë informatorë në listat zgjedhore dhe do të tregonim me mall histori të pavërteta nga koha e komunizmit - përgjigjet shkrimtarja. - Ndoshta kemi humbur mënyrën e duhur për të folur për të kaluarën. Të gjitha këto gjëra që përmendëm, për fat të keq, gjetën terren të mirë në vendin tonë, sepse lajmet e rreme përhapen dhe pranohen shumë lehtë nga njerëzit. Dhe meqenëse dihet se ne jemi qendra e propagandës ruse dhe ajo ka një ndikim shumë të fortë në jetën tonë publike, veçanërisht që kur filloi lufta në Ukrainë, ne të gjithë jemi dëshmitarë të dezinformatave."
Kisha jonë Ortodokse kremton sot Mbledhjen e Shën. Kryeengjëllit Mihail, udhëheqës i ushtrisë qiellore dhe hierarkive engjëllore të patrup, që mundi forcat e errësirës. Është një nga festat më të rëndësishme të krishtera fikse të vjeshtës, e quajtur edhe..
Vullnetarë përfshihen në pastrimin dhe rimëkëmbjen e manastirit “Shën Spas” pranë majës Bakaxhik në rajonin e qytetit Jamboll të Bullgarisë Juglindore. Aksioni u organizua më 2 nëntor nga kryebashkiaku i fshatit të afërt Çargan, Stoimen..
Në vitin 1847, në familjen e Hristo Ivanov Bankovit - një njeri i urtë nga një familje e vjetër dhe mjeshtër i të ashtuquajturave “eminii” (pantofla), në një nga mëhallët e qytetit të Gabrovos (Bullgaria Qendore) lindi djali i dytë i Hristos...
Në rrugën Sofje - Samokov përballë rrjedhës së lumit Iskër, pranë kthesës së madhe piktoreske midis fshatrave Kokaljane dhe Pasarell pranë Urës..
Vranësira të dendura
Pjesërisht me re