Sivjet këngëtarja e njohur nga krahina folklorike e malit Stranxha Millka Andreeva shënon përvjetorin e 70 me suksese dhe çmime të merituara. Veçanërisht vlerësohet këndimi i saj i lashtë, i cili është një model i stilit të saktë të traditës së Stranxhës. Në repertorin e vet solo ajo nuk lejon ndryshime në melodinë dhe në dialektin specifik, në të cilin tingëlluan këngët në kohën e tubimeve të dikurshme në fshatin e saj të lindjes Bogdanovo, rajoni i qytetit Burgas.
Duke trashëguar gjeniun muzikor nga e ëma, që nga fëmijëria Millka Andreeva ishte veçanërisht e magjepsur nga këngët e ngadalta me ornamentikë të pasur të krahinës Stranxha. Pikërisht ato këngë rezultuan të ishin çelësi i sukseseve të saj në të ardhmen. Nuk vonojnë edhe çmimet e para nga tubimet e këndimit në fshatrat e malit Stranxha - Bosna (1966) dhe Gramatikovo (1971), ku ajo u dekorua me medalje të arta. Të tilla janë edhe çmimet nga tubimet në Koprivshtica. Që nga viti 1969, pas një konkursi, Millka Andreeva u pranua në Ansamblin e Këngëve dhe Valleve Popullore “Stranxha” – Burgas, të cilit i kushtoi 20 vjet. Timbri i saj i kulluar, ornamentika e bukur dhe repertori i pasur u vunë re nga specialistët e Radios Kombëtare Bullgare. Në vitin 1976 Millka Andreeva për herë të parë bëri incizime në shoqërim të Grupit të Stranxhës. Personalisht kompozitori Krasimir Kjurkçijski vlerësoi lartë mënyrën e saj të veçantë të këndimit.
Për Radio Bullgarinë Millka Andreeva ndau disa kujtime në lidhje me librin e saj biografik “Zëri i artë i Stranxhës” dhe tregoi për çmimet dhe njohjen e tanishme
“Për mua kënga është jeta, forca, bukuria, dashuria, që rinon shpirtin tim. I falënderoj Shtëpisë Botuese “Libra” që në ditëlindjen time të 70-të më solli dhuratë – libri “Zëri i artë i Stranxhës”. Më 1 tetor më ftuan në një festë në qytetin bregdetar Çernomorec, e cila përkonte me ditëlindjen time. Më dhuruan botimin pilot të librin mbi të cilin bashkë me redaktoren Teodora Ivanova punuam pothuajse një vit të tërë. I kushtoj burrit tim të ndjerë – kjo ishte ëndrra e tij dhe në se ai ishte në këtë botë do të gëzonte shumë. Mbaj kujtime të mrekullueshme nga e gjithë jeta. Kur për herë të parë u shfaqa në një konkurs të këndimit në Bosnjë, isha 16 vjeçe. E ndjeva se zëri im arrin te zemrat e publikes. Në vitin 1972 në një nga festivalet e shumta ndërkombëtare folklorike, në të cilat u prezantova, kur nisa të këndoj “Kara Denko” publiku mirëpriti interpretimin me duartrokitje të stuhishme dhe disa herë bis. U prezantova edhe në skena ndërkombëtare – në Poloni, Francë, Austri dhe gjithmonë publiku admironte zërin tim. Edhe në Algjeria e krahasuan me flori. Prandaj e titulluam edhe librin “Zëri i artë i Stranxhës”.
Millka Andreeva ndan gjithashtu se gjatë dhjetë viteve të fundit arti i saj vlerësohet shumë lartë në Ukrainë, dhe pjesëmarrjet e saj në koncerte dhe veprimtari të tjera janë të shumta. Për shfaqjet e fundit ajo tregon:
“Në vitin 2020 më ftuan për të marrë pjesë në Konkursin Ndërkombëtar online “Pontijskaja arena” – Kiev. Më vonë mësova se Ministria e Kulturës e Ukrainës më dekoroi me Grand Prix. Personalisht drejtori erdhi në Bullgari për të më dorëzuar diplomën dhe statujën. Nga Universiteti i Kievit për Kulturë dhe Art më ftuan për të marrë pjesë në Konferencën Ndërkombëtare Muzikore në prill të këtij viti. Ndër pjesëmarrësit nga 12 shtete isha e vetmja nga Bullgaria. Prezantova folklorin dhe traditat e rajonit të malit Stranxha. Veshur me kostum popullor, interpretova këngë për secilën nga festat të cilat prezantova. Në vazhdim të dy ditëve fola para studentëve për folklorin e krahinës Stranxha. Zhvillova edhe një klasë të mjeshtërisë.”
Ndër festat e ardhshme në lidhje me 70-vjetorin e këngëtares Millka Andreeva është edhe prezantimi zyrtar i librit “Zëri i artë i Stranxhës” në qytetin Burgas.
Përgatiti në shqip: Svetllana DimitrovaEkspozita "Paftat - një univers shenjash" e Muzeut Historik Rajonal në Ruse po viziton Burgasin. Në ekspozitën, e cila hapet në Muzeun Etnografik mund të shihen më shumë se tridhjetë shembuj të artit të argjendarisë. Paftat janë pjesë e veshjeve..
Nuk ka statistika që përmbledhin numrin e saktë të grupeve bullgare të vallëzimit jashtë vendit. Por një gjë është e sigurt - këto grupe të krijuara vetë, të shpërndara në të gjitha kontinentet, janë një urë lidhëse e gjallë midis Bullgarisë dhe pjesës..
Herët në mëngjes djemtë dhe vajzat mblidhen nëpër livadhe që të luajnë me diellin. “Besohet se atëherë dielli luan sepse është solstici më i gjatë i vitit” – kjo është gjëja më e rëndësishme që duhet ditur për Ditën e Enjos, sipas tetëvjeçarit Ivo..