Pianisti Rumen Toskov-Rupeto u nda nga jeta në vitin 2010, që të shkojë në një botë më të mirë, ose të paktën kështu mendojnë të gjithë të afërmit dhe miqtë e tij. Ai kishte veti, të cilat në shikim të parë janë tepër kontradiktore për një artist.
“Ai u nda nga jeta shumë herët dhe prindërit tanë kishin nevojë për më shumë kohë, që të realizohet ky projekt – thotë Magdalena Stoillova. – Një vit pas vdekjes së Rupeto babi na dha idenë për botimin e këtij libri. Për këtë qëllim ai seleksionoi fotografitë më të përshtatshme. Babai ynë Dimço Toskov ishte njeriu, i cili mblidhe gjithçka të shkruar dhe të publikuar në shtyp për vëllanë tim. Në fakt tërë fisi i babait tim përbëhet prej muzikantësh. Gjyshi im Petër Toskov i binte fizarmonikës në festa të ndryshme. Ky profesion u trashëgua nga katër djemtë e tij, ndër të cilët është dhe ati im. Kështu, brez pas brezi, trashëgohej gjeni muzikor i fisit tonë. Rupeto ishte shumë i talentuar dhe mendoj se talenti i tij është i një niveli botëror. Unë i shkrova të dhënat biografike në libër. Vendosa se do të ishte një ide e mirë, në qoftë se botohen në libra edhe kujtimet e miqve të tij. Për fat të mirë të gjithë ata e pranuan këtë ide timen shumë mirë.”
“Në fund të jetës së tij ai punonte mbi disa vepra – mbi muzikën e pjesës teatrale “Mbreti i druajtur”, mbi përpunimin muzikor të këngës popullore “Jam e bardhë, o trim!”, mbi orkestrimin e ri të këngës “Si një copëz akull” – e vazhdon tregimin e vet Magdalena Stoillova. Pak para kësaj kisha kuptuar se Rupeto do të jetonte akoma disa muaj. Duke e dëgjuar kompozimin në interpretim të Hilda Kazasjanit nuk mund të besoja, mendoja se mjekët kanë bërë ndonjë gabim. Kaq e bukur dhe e butë ishte kjo copëz akull, i cili çdo ditë shkrihej gjithnjë e më shumë.”
“Qëllimi im është që muzika e krijuar nga Rupeto të interpretohet edhe në të ardhmen, që të mos harrohet – pohon Magdalena Stoillova. – Desha që krijimtaria e tij të jetë e gjallë edhe pas nisjes së tij, siç unë preferoj të flas për vdekjen e tij. Rupeto jetoi në mënyrën në të cilën ai e donte dhe bënte atë, që atij i pëlqente më shumë dhe pikërisht – kompozonte dhe dëgjonte muzikë, i pëlqente njerëzit, me të cilët punonte, udhëtonte shumë. Ai ishte një njeri i lumtur. A mos është më mirë të kesh një jetë të shkurtër, por plot vlerë dhe ëndrra të plotësuara...”
Përgatiti në shqip: Vesella Mançeva
Fotografitë janë nga arkivi personal i Magdalena Stoillova-Toskovës
Më 9 nëntor, një nga sallat e Ansamblit Folklorik “Trakia” në qytetin e Plovdivit (Bullgaria Jugore) do të mbledhë talentë të rinj për master klasën tradicionale “Me këngët e Kiçka Savovës”. Ngjarja organizohet nga fondacioni “Kiçka Savova”, kryetare e të..
U lëshua “Libri i këngëve të BE-së” (EU Songbook), i cili përmban 6 këngë nga secili prej 27 shteteve anëtare të BE-së, transmeton BTA. Përzgjedhja e këngëve u realizua nga anëtarët e 17 akademive muzikore nga 14 vende të BE-së. Në votimin publik..
Violinistja Iskrena Jordanova prej tridhjetë vitesh jeton në Lisbonë. Gjithçka që ajo bën si muzikante është e lidhur me muzikën barok. Një pjesë të madhe të kohës ia kushton zbulimit të dorëshkrimeve të lashta, të cilave u jep jetë me ansamblin e saj..
Më 9 nëntor, një nga sallat e Ansamblit Folklorik “Trakia” në qytetin e Plovdivit (Bullgaria Jugore) do të mbledhë talentë të rinj për master klasën..