Ο Μπορίς Χρίστοβ (1914-1993) γεννήθηκε στο Πλόβντιβ όπου ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Ο πατέρας του Μπορίς Χρίστοβ ήταν Βούλγαρος από την Μπίτολα (σήμερα στην Β.Μακεδονία) και συμμετείχε σε επαναστατικές δραστηριότητες για την απελευθέρωση της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας από την Οθωμανική κυριαρχία όπως και ο πατέρας του που ήταν ψάλτης. Η μητέρα του Μπορίς Χρίστοβ ήταν από την Σόφια αλλά η μητέρα της ήταν από το Πρίλεπ (σήμερα στην Β.Μακεδονία) και ο δικός της παππούς ήταν αυτοδίδακτος βιολονίστας και τραγουδιστής. Ο Μπορίς είχε μεγαλύτερο αδερφό που έγινε νομικός αλλά είχε μουσική καλλιέργεια και ήταν συνθέτης και τραγουδιστής.
Ο Μπορίς Χρίστοβ από το 1933 άρχισε να τραγουδά στην χορωδία «Γκούσλα» και το 1934 έλαβε αναγνώριση από τον διάσημο ρώσο τραγουδιστή της όπερας, Φιοντόρ Σαλιάπιν, που επισκέφτηκε την Σόφια. Ο Χρίστοβ τελείωσε την Νομική το 1938 και έγινε δικαστής. Το 1940 τραγούδισε για πρώτη φορά σαν σολίστ και άρχισε να συνεργάζεται με την Ακαδημαϊκή Χορωδία και με την Χορωδία του Καθεδρικού Ναού «Αλεξάντερ Νέφσκι». Το 1942 τον άκουσε ο βασιλιάς της Βουλγαρίας, Μπορίς Γ΄ ο οποίος συνέβαλε ο Χρίστοβ να λάβει υποτροφία από το υπουργείο Παιδείας για μουσικές σπουδές στην Ιταλία. Εκεί ο τραγουδιστής ξεκίνησε μαθήματα με τον Ρικάρντο Στρατσάρι (1875-1955).
Το 1943 ο Χρίστοβ έδωσε την πρώτη του συναυλία στο Ράδιο Σόφια και συνέχισε να παίρνει μαθήματα στην Βιέννη, την Πράγα και το Ζάλτσμπουργκ. Οι πρώτες του συναυλίες στο εξωτερικό ήταν στην Βιέννη και την Δρέσδη. Στα τέλη του 1944 συνελήφθη στην Αυστρία γιατί δεν ήθελε να πολεμήσει για τους Γερμανούς και απελευθερώθηκε, μαζί με άλλους αιχμαλώτους, τον επόμενο χρόνο από τα γαλλικά στρατεύματα. Κατάφερε να φτάσει ξανά ως την Ιταλία και συνέχισε τα μαθήματα με τον Στρατσάρι.
Την πρώτη του συναυλία στην Ιταλία έδωσε το 1945, στην Ρώμη, ενώ το ντεμπούτο του έκανε στην όπερα της πόλης Ρέτζο ντι Καλάμπρια. Την περίοδο 1947-48 συμμετείχε σε παραστάσεις σε διάσημες αίθουσες της Ρώμης, της Νάπολης, του Παλέρμο, της Τριέστης, της Βενετίας και στην Σκάλα του Μιλάνο. Στο ρεπερτόριό του είχε πλέον πάνω από 10 σημαντικούς ρόλους. Συνεργάστηκε με τον ρώσο σκηνοθέτη παραστάσεων όπερας Αλεξάντερ Σάνινκαι τον ρώσο πιανίστα, συνθέτη, μαέστρο και σκηνοθέτη όπερας, Ισάι Ντομπρόβεν, που ζούσε στην Νορβηγία.
Το 1949 ο Μπορίς Χρίστοβ ηχογράφησε την όπερα «Μπορίς Γκοντούνοβ» με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου υπό την διεύθυνση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και τον κάλεσαν να συμμετάσχει σε παράσταση του CoventGarden. Ο Χρίστοβ συνεργάστηκε με τον διευθυντή της αίθουσας, Ντέηβιντ Γουέμπστερ, για την σκηνογραφία και η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία. Το 1950 στο Μουσικό Φεστιβάλ της Φλορεντίας (Maggio Musicale Fiorentino) τραγούδισε για πρώτη φορά τον ρόλο του βασιλιά Φιλίππου στην όπερα «Ντον Κάρλος» του Βέρντι και την επόμενη δεκαετία συχνά έκανε ντουέτα με την Μαρία Κάλλας. Το 1952 ηχογράφησε στο Παρίσι τρεις διαφορετικούς ρόλους και το 1953 έλαβε Διεθνές βραβείο Δίσκου. Το ντεμπούτο του στις ΗΠΑ ήταν το 1956 στο Σαν Φρανσίσκο και το Λος Άντζελες και έπειτα έκανε περιοδεία στην Λατινική Αμερική. Στην Ισπανία έχει εμφανιστεί στην Βαρκελώνη και την Μαδρίτη. Την περίοδο 1955-57 ο Μπορίς Χρίστοβ υλοποίησε το όνειρό του να ηχογραφήσει στο Παρίσι 63 τραγούδια του Μόντεστ Μουσόργκσκι σε 4 δίσκους.
Μετά το 1944 η σοσιαλιστική εξουσία της Βουλγαρίας δεν εξέδωσε νέο βουλγάρικο διαβατήριο στον Μπορίς Χρίστοβ αλλά εκείνος δεν στραμάτησε να παρουσιάζει παντού τον εαυτό του ως Βούλγαρο. Οι αρχές δεν του επέτρεψαν να πάρει τον αδερφό του για θεραπεία στην Ιταλία ούτε να γυρίσει στην Βουλγαρία για την κηδεία του πατέρα του (1961). Κατάφερε όμως να παρευρεθεί το 1962 στην επετειακή συναυλία της χορωδίας «Γκούσλα». Το 1963 κατάφερε να καλέσει την χορωδία της Όπερας της Σόφιας στο Παρίσι και το 1970 στην Νάπολη. Με την βοήθειά του στην Σκάλα του Μιλάνου εμφανίστηκαν ο Νικολάι Γκιαούροβ και ο Ντιμίταρ Ουζούνοβ.
Το 1964 ο Χρίστοβ εγχειρίστηκε από ανεύρισμα αλλά όταν συνήλθε συνέχισε την καριέρα του. Το 1967 γύρισε στην Βουλγαρία για την κηδεία της μητέρας του ενώ την δεκαετία του ’70 έκανε ηχογραφήσεις στον ναό «Αλεξάντερ Νέφσκι». Το 1976 ο τραγουδιστής δώρισε στο βουλγάρικο κράτος την βίλα του στην Ρώμη για να δημιουργηθεί Βουλγάρικη Ακαδημία στην οποία να τελειοποιούνται νέα βουλγάρικα ταλέντα και να γίνονται επιστημονικές μελέτες. Η Ακαδημία άρχισε να λειτουργεί 10 χρόνια αργότερα και το 1988 έφτασαν οι πρώτοι μαθητές του Χρίστοβ. Ο καλλιτέχνης δώρισε και την οικία του στην Σόφια στην οποία σήμερα στεγάζεται το Μουσικό Κέντρο που φέρει το όνομά του.
Το 1977 έλαβε τον τίτλο «Λαϊκός καλλιτέχνης», το 1984 για τα 70 του χρόνια έλαβε μετάλλιο «Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας» Α΄Βαθμού, το 1989 η Ένωση Μουσικών Βουλγαρίας του απένειμε το βραβείο «Χρυσή λύρα» για τα 75 του χρόνια και τέλος έλαβε μετάλλιο «13 αιώνες Βουλγαρία». Παρά τα βραβεία και την αναγνώριση ποτέ δεν του επιτράπηκε να δώσει συναυλία σε βουλγάρικη σκηνή.
Στα 70 του χρόνια η φωνή του Μπορίς Χρίστοβ ήταν ακόμα το ίδιο δυνατή και χαρακτηριστική. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν στην Ακαδημία του στην Ρώμη το 1986. Το 1987 ο Μπορίς Χρίστοβ έπαθε εγκεφαλικό. Απεβίωσε στην Ιταλία το 1993 αλλά η σωρός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στην Σόφια.
Επιμέλεια: Αγάπη Γιορντανόβα
Ο Βουλγαρικός Εθνικός Εθελοντικός Λόχος 4093, ως μέρος της σύνθεσης των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στη Δυτική Γερμανία, ιδρύθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1951. Δεν ήταν εύκολη διαδικασία, αλλά έδειξε ότι υπάρχει όχι μικρός αριθμός συμπατριωτών μας που δε..
Στις 20 Απριλίου 1984, στις 18:10 η ώρα, ο Χρίστο Πρόντανοβ, τότε 41 χρονών, έφτασε στην κορυφή του Έβερεστ δίχως μάσκα οξυγόνου, σκαρφαλώνοντας την πιο δύσκολη πλευρά από τα δυτικά και έδωσε σήμα για το επίτευγμά του μέσω ραδιοφωνικής γραμμής. Ο..
Η Εξέγερση του Απρίλη ξεκίνησε στην Κοπρίβστιτσα στις 20 Απριλίου 1876 (με το παλιό ημερολόγιο),με το «ματωμένο γράμμα» του Κάμπλεσκοβ και τελείωσε με τον θάνατο του Μπότεβ τα ξημερώματα στις 2 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, στην κορυφή Οκόλτσιτσα δίπλα..
Σποραδικές νεφώσεις