Μπροστά στον βωμό του καθολικού καθεδρικού ναού «Αγ. Ιωσήφ» στη Σόφια τα περιεχόμενα τριών τετραδίων, γραμμένα με τον επιμελή χαρακτήρα ενός πολιτικού κρατούμενου, απέκτησαν τελικά τη δική τους ζωή. Το βιβλίο «Ο Απόστολος - μια τραγωδία σε πέντε πράξεις» του Γκεόργκι Ζάρκιν, που γράφτηκε πριν από μισό αιώνα στο κελί της φυλακής στη Στάρα Ζαγκόρα, φτάνει στους αναγνώστες του χάρη στον πατέρα Πάολο Κορτέζι - έναν αναζητητή της αλήθειας και φύλακας μνήμης για τα θύματα του κομμουνιστικού καθεστώτος.

«Αυτό το βιβλίο, που γράφτηκε το 1970, βγήκε από τη φυλακή επειδή η διοίκησή του δεν βρήκε σε αυτό τις απαραίτητες λογοτεχνικές ιδιότητες και πλεονεκτήματα - λέει ο γιος του συγγραφέα του Λατσεζάρ Ζάρκιν. – Φυλάσσεται για πάρα πολύ καιρό ως πολύτιμο κειμήλιο για να βρει την πνευματική του θέση. Αυτό συμβαίνει ακριβώς τη χρονιά που γιορτάζουμε τα 150 χρόνια από τον απαγχονισμό του Βούλγαρου αποστόλου Βασίλ Λέβσκι».

Με τη βοήθεια της καθολικής εκκλησίας, ο Λατσεζάρ Ζάρκιν κατάφερε να δημοσιεύσει μέρος του έργου του πατέρα του - το μυθιστόρημα «Τιμή», τη σειρά ντοκιμαντέρ «Ηφαίστειο» για την ουσία του δικτατορικού καθεστώτος του Τόντορ Ζίβκοφ, τις ποιητικές συλλογές «Πέρα από τα όρια» και «Από τον Ναό των Αυτοκαταδικασμένων». Στον πρόλογο του βιβλίου για τον Απόστολο, γραμμένο σε ρίμες στο ύφος του Σαίξπηρ και σε εξαιρετικά καλό επίπεδο, σύμφωνα με την εκτίμηση των κριτικών λογοτεχνίας, ο πατέρας Κορτέζι σημειώνει: «Μόνο ένας άξιος Βούλγαρος που βιώνει την ίδια μοίρα με τον Λέβσκι και φέρνει στην καρδιά του το ίδιο όνειρο για μια ριζική και θετική αλλαγή όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά για όλους, μπορεί να μας πει για αυτήν την τραγωδία και αυτό το άξιο πρόσωπο είναι ο Γκεόργκι Ζάρκιν».

«Γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου 1940 στο χωριό Μπέλι Ίσκαρ /65 χλμ νότια της Σόφιας/ - ξεκινά η ιστορία της ζωής του γονιού του ο Λατσεζάρ Ζάρκιν. – Ο πατέρας του σκοτώθηκε χωρίς δίκη τις τελευταίες μέρες του Σεπτεμβρίου του 1944, όταν 68 άνθρωποι από τον δήμο Σάμοκοβ ρίχτηκαν στην 138 μέτρων άβυσσο «Μαύρος βράχος». Ωστόσο, υπάρχει ένα ταλέντο μέσα του - σύμφωνα με τις ιστορίες των θείων μου, κάθε ελεύθερο λεπτό στεκόταν στην άκρη, όπου υπήρχε φως, και συνεχώς διάβαζε ή έγραφε. Σπούδασε κινηματογράφο και έγινε φωτορεπόρτερ στην εφημερίδα «Zemedelsko zname». Με την ιδιότητα του δημοσιογράφου γνώρισε τον υπεύθυνο φραγμάτων και ταμιευτήρων Ιβάν Τοντορόφ-Γκορούνια και έμαθε από αυτόν για το πραξικόπημα που ετοιμαζόταν. Στις αρχές του 1966, ο Γκεόργκι Ζάρκιν δημιούργησε μια ομάδα τεσσάρων ατόμων που έγραψαν εκκλήσεις για ένοπλο αγώνα και την ανατροπή του καθεστώτος, αλλά συνελήφθη, δικάστηκε και ξυλοκοπήθηκε».

Στην πρεμιέρα του βιβλίου «Ο Απόστολος - μια τραγωδία σε πέντε πράξεις» ο πατέρας Πάολο Κορτέζι έκανε έναν παραλληλισμό μεταξύ του ήρωα του βιβλίου Βασίλ Λέβσκι και του συγγραφέα του Γκεόργκι Ζάρκιν.

«Τους διώκουν, τους στερούν την ελευθερία τους, έχουν γίνει θύματα αυτής της σκλαβιάς», λέει ο ιερέας από τον ναό Γέννησης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Μπέλενε. - Στο κελί, ο Γκεόργκι Ζάρκιν βιώνει την ίδια δίψα για ελευθερία που βιώνει ο Λέβσκι, την ίδια συμπόνια για τους ανθρώπους, τα ίδια όνειρα να καταργηθεί η δουλεία και να ζήσουν όλοι μαζί ελεύθεροι, χτίζοντας την ιστορία τους με ελευθερία και σεβασμό».

Έτσι, ο Γκεόργκι Ζάρκοφ, καταδικασμένος σε αυστηρό καθεστώς, πέρασε 11 χρόνια και 6 μήνες στη φυλακή, όπου πέθανε με βίαιο θάνατο από ασφυξία με μαξιλάρια και ξυλοδαρμό. Σε όλο αυτό το διάστημα, παρέμεινε πιστός τόσο στο πολιτικό του καθήκον όσο και στο ταλέντο του ως δημιουργού. Στις 15 Ιουλίου 1968, ενώ ο τσεχοσλοβακικός λαός προσπαθούσε να απωθήσει τα σοβιετικά στρατεύματα κατοχής, ο Ζάρκιν έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον Τόντορ Ζίβκοφ, στην οποία έγραφε ότι «η χώρα μας οδεύει προς μια ηθική και στρατηγική καταστροφή», ότι «ασκείται αντιλαϊκή πολιτική» και ότι «η Βουλγαρία έγινε η πειραματική βάση της Ρωσίας».

«Ο Γκεόργκι Ζάρκιν όχι μόνο τόλμησε (να πει την αλήθεια για τον ρόλο της Ρωσίας εκείνη την εποχή - σημ. επιμ.), αλλά το έκανε γραπτώς και έκανε 28 ημέρες απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των στρατευμάτων του Συμφώνου της Βαρσοβίας στη Τσεχοσλοβακία, που συνέτριψαν την Άνοιξη της Πράγας με όπλα και πολεμικές μηχανές - λέει ο Λατσεζάρ Ζάρκιν.

Στις 6 Αυγούστου 1977, ένα μαύρο αυτοκίνητο με τρεις αξιωματικούς της Κρατικής Ασφάλειας σταμάτησε μπροστά στη φυλακή στο Παζαρτζίκ, όπου μεταφέρθηκε ο Γκεόργκι Ζάρκιν. Ήρθε η ώρα να εκτελεστεί η θανατική ποινή που εξέδωσε ο υφυπουργός Εσωτερικών Γκριγκόρ Σόποφ: «Να σκοτωθεί». Ο Γκεόρκι Ζάρκιν δολοφονήθηκε από δυο κρατούμενους που τον έπνιξαν πιέζοντας στο πρόσωπό του ένα μαξιλάρι.

Παρόλο που έχουν περάσει 33 χρόνια από την πτώση της κομμουνιστικής εξουσίας, η κοινωνία μας συνεχίζει να γνωρίζει άτομα που δεν έσκυψαν το κεφάλι στο καθεστώς και δημιουργούσαν σε αντίθεση με τα πρότυπα της εποχής. «Είναι καιρός οι κρατικοί θεσμοί στη Βουλγαρία να αναλάβουν τη δημοσίευση και τη διάδοση αυτού του είδους της πολύτιμης δημιουργικότητας και την αλλαγή του συστήματος αξιών», λέει ο Λατσεζάρ Ζάρκιν.

Φωτογραφίες: Ντιάνα Τσανκόβα

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα