Το κρασί είναι πάθος, αγάπη, δεξιότητες, αλλά το σημαντικότερο είναι να έχεις κάποιον, με τον οποίο να το μοιραστείς. Με τη φιλοσοφία αυτή ο Μπορίς Μπορίσοφ από το Βελίκι Πρεσλάβ 24 χρόνια τώρα τελειοποιεί γεύσεις και δημιουργεί αναγνωρίσιμο στιλ στις κάβες της Καλιφόρνιας. Οι πελάτες του, οι οποίοι αποτυπώνουν συναισθήματα και αναμνήσεις από συναντήσεις με μπουκάλι κρασιού, πιστεύουν τις ικανότητές του.

Το μακρινό χειμώνα του 1996-1997, όταν ο πληθωρισμός άδειασε τις τσέπες μας και στέρησε από πολλούς την προοπτική ανάπτυξης, ο Μπορίς έμαθε τυχαία για ένα αμερικανικό φοιτητικό πρόγραμμα στον τομέα της αγροτικής οικονομίας και της οινοποιίας και άδραξε την ευκαιρία. Στην Καλιφόρνια άρχισε δουλειά σε ένα μεγάλο οινοποιείο. «Δεν είχα μακροπρόθεσμα σχέδια, απλώς ήθελα να πάω εκεί. Μετά από 6 μήνες έφυγα για τη Νέα Ζηλανδία, επειδή το πρόγραμμα έληξε, αλλά μπορούσε να ανανεωθεί το επόμενο χρόνο. Στη συνέχεια γύρισα για λίγο στη Βουλγαρία, για να βρεθώ εκ νέου στις ΗΠΑ».

Στη συνέχεια ο Μπορίς Μπορίσοφ εργάστηκε σε διάφορες κάβες στις ξακουστές περιοχές οινοποιίας Sonoma και Napa της Καλιφόρνιας. Στο μεταξύ αναβάθμισε τις πρακτικές γνώσεις του σε κολλέγιο, όπου σπούδασε διεύθυνση στην οινοποιία και την αμπελουργία. Και μια επαγγελματική ευκαιρία τον συνάντησε με τον παγκοσμίως γνωστό επιστήμονα στον τομέα της αμπελουργίας καθ. Άντι Γουόκερ, με τον οποίο συνεργαζόταν στο επάγγελμά του.

Εργασία σε αίθουσα δοκιμών, σύμβουλος, βοηθός τεχνολόγος – αυτές είναι κάποιες από τις θέσεις, μέσω των οποίων γνώρισε την οινοποιητική βιομηχανία. Κατόρθωσε όμως ο βούλγαρος ειδικός να μάθει κάτι τους αμερικανούς συναδέλφους του;

«Ίσως τους έμαθα να είναι εργατικοί, έστω και δεν είναι τεμπέλικοι – απαντά. – Στην οινοποιητική βιομηχανία η κατάσταση είναι πολυεθνική – πολλοί από τους εργάτες είναι Μεξικανοί και οι μάνατζερ είναι από τις πιο δημοφιλείς χώρες, που παράγουν κρασιά – κυρίως από τις ΗΠΑ, την Νότια Αφρική και τη Γαλλία. Τώρα τελευταία συναντιούνται και βούλγαροι τεχνολόγοι. Εγώ ο ίδιος άρχισα ως απλός εργάτης και σταδιακά αναπτύχθηκα επαγγελματικά. Μου αρέσει να ασχολούμαι με το κρασί, γιατί ανάβει και δένει τους ανθρώπους. Και όπως μου είπε ένας φίλος μου συμπατριώτης, όταν άρχισα δουλειά σε μικρή ιταλική κάβα: «Οι μισθοί δεν είναι πολύ μεγάλοι, αλλά έχουμε την ευκαιρία να πίνουμε κρασιά για χιλιάδες δολάρια, που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να αγοράσουν. Και να τα παράγουμε».

Στις ΗΠΑ ο Μπορίς Μπορίσοφ αναπτύσσει το πάθος του για τη φωτογραφία. Στην απίστευτα όμορφη «Χρυσή πολιτεία», όπως αποκαλούν την Καλιφόρνια, αποτυπώνει θέες από την κορυφή Χουίτνυ, ύψους 4421 μέτρων, μέχρι την αγαπημένη του «Κοιλάδα του θανάτου», η οποία με την ερημιά της δημιουργεί το αίσθημα για άλλο κόσμο. Και επειδή αγαπά να ταξιδεύει, το νέο πάθος του είναι να γυρίζει τις πολιτείες της Αμερικής με μεγάλο φορτηγό.

Ο Μπορίς Μπορίσοφ λέει ότι τα τελευταία χρόνια  περνά όλο και περισσότερο χρόνο στη Βουλγαρία. Στη γενέτειρά του Βελίκι Πρεσλάβ αγαπά να συμμετέχει σε ιστορικές αναπαραστάσεις, που διοργανώνονται από τη λέσχη «Παράδοση». Μετά από 20 χρόνια βλέπει τη ζωή του κυρίως εδώ, αλλά θα επιστρέφει και πέρα από τον Ωκεανό. Ένα πράγμα είναι σίγουρο – όπου και να βρίσκεται, θα είναι ευτυχισμένος και πάντα αισιόδοξος.

«Όλα είναι ευκαιρία και καλή τύχη – συμπληρώνει. – Δε νομίζω ότι πρέπει κανείς να λυπάται για κάτι. Είναι άρχοντας της μοίρας του και δεν πρέπει να βασίζεται στην κυβέρνηση ή κάποιον άλλο. Αυτό έμαθα στην Αμερική. Οι άνθρωποι εκεί είναι πιο πραγματιστικοί και στηρίζονται στις δικές τους προσπάθειες.»

Κείμενο: Ντιάνα Τσανκόβα (από συνεντεύξεις της Ζουλιέτα Γκέροβα της ΒΕΡ-Σούμεν)

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα