Το καλοκαίρι είναι η εποχή όταν οι άνθρωποι ταξιδεύουν και ανακαλύπτουν ξανά τη ζωή στους μικρότερες πόλεις. Με τα πανηγύρια τους αφιερωμένα σε παραδόσεις, έθιμα, τοπικά φαγητά ή απλώς οικογενειακές συγκεντρώσεις, μαζεύονται επισκέπτες από τη χώρα και το εξωτερικό. Για να βυθιστεί κανείς όμως στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής, πρέπει να μιλήσει μαζί τους, να γνωρίσει τον τρόπο ζωής και να μπει στην ψυχή του οικισμού. Οι άνθρωποι σπάνια βιάζονται. Απολαμβάνουν τις τυχαίες συναντήσεις, σταματούν και μιλάνε. Όσο για τους τουρίστες, οι ντόπιοι είναι πολύ χαρούμενοι να τους πάνε σε ένα καλό εστιατόριο ή κοντινά αξιοθέατα.

Το ίδιο και οι κάτοικοι της ορεινής πόλης Παναγκιούριστε - πολύ φιλικοί και φιλόξενοι. Η πόλη βρίσκεται περίπου 140 χλμ. από τη Σόφια και η ιστορία της συνδέεται με τους γενναίους ήρωες της Απριλιανής Εξέγερσης (1876), που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Βουλγαρίας. Τα περισσότερα τοπικά μνημεία και αξιοθέατα είναι αφιερωμένα σε αυτούς, και η περιοχή έχει τουρίστες όλο το χρόνο. «Φέτος για πρώτη φορά η πόλη μας φιλοξένησε το Διεθνές Φεστιβάλ Πυροτεχνημάτων, ήρθε κόσμος όχι μόνο από τη χώρα, αλλά και από το εξωτερικό. Υπήρχε απίστευτο ενδιαφέρον» λέει η Τεοντόρα Χρίστοβα από το Παναγκιούριστε. Είναι δασκάλα και στον ελεύθερο χρόνο της εργάζεται σε τοπικό κέντρο πληροφόρησης:

«Υπάρχει ακόμα εγγύτητα μεταξύ των ανθρώπων στη μικρή πόλη, μαζεύονται σε σπίτια με γείτονες και φίλους, βοηθούν ο ένας τον άλλον. Ο καθένας μπορεί να βρει δουλειά σε μια πόλη όπως το Παναγκιούριστε με πολλές επιχειρήσεις και ανεπτυγμένο τουρισμό σαν το δικό μας. Αυτό είναι ένα μέρος όπου κανείς δεν μπορεί να βαρεθεί. Εδώ μπορείτε να επισκεφθείτε το κοντινό χωριό Μπάνια ή την πόλη Στρέλτσα και τις ζεστές μεταλλικές πηγές τους. Αν σας αρέσει η πεζοπορία στα βουνά, όπως εμένα, θα πρέπει οπωσδήποτε να ανεβείτε στο όρος Μπρατία - 1516 μ., όπου μπορείτε να δείτε τη Σόφια και τη Φιλιππούπολη ταυτόχρονα. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το καταφύγιο Μπουντόβνα που επισκέπτομαι επίσης συχνά».

Αυτό το καλοκαίρι, το Πανηγύρι Λαϊκής Δημιουργίας στην Κοπρίβτσιτσα έδωσε επίσης αφορμή για να συναντηθούν άνθρωποι από κοντά και μακριά. Οι ντόπιοι περίμεναν τη γιορτή με ενθουσιασμό και οι πωλητές παραδοσιακών αναμνηστικών δεν κρύβουν ότι τέτοιες εκδηλώσεις ενθαρρύνουν τους τουρίστες να αγοράσουν κάτι ως αναμνηστικό. Ο Πλάμεν Πετρόφ ήρθε από το Βελίκο Τάρνοβο για να προσφέρει αναμνηστικά, σημαίες και μπλουζάκια με βουλγαρικά σύμβολα, τα οποία έχουν επίσης μεγάλη ζήτηση στο Βελίκο Τάρνοβο:

«Είναι η πρώτη μου φορά που έρχομαι εδώ στην Κοπρίβτσιτσα. Μου αρέσει η ατμόσφαιρα και οι άνθρωποι που έχουν έρθει. Μπορείτε να νιώσετε έντονο βουλγαρικό πνεύμα και εορταστική διάθεση. Είναι καλό που πλέον γίνονται πιο οργανωμένες τουριστικές εκδρομές στα πανηγύρια. Το ίδιο έγινε και κατά τη διάρκεια της Γιορτής Κερασιού στο Κιουστεντίλ. Υπάρχει ενδιαφέρον για τα αναμνηστικά, αν και όπως συμβαίνει με όλα τα προϊόντα, οι τιμές έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος τα αναζητά και τα αγοράζει, ειδικά όταν πλησιάζουν εθνικές γιορτές».

Από το χωριό Καλογιάνοβο, στην περιοχή του Πλόβντιβ, ο Στάβρι Στάβρεφ που πουλά παλιές λαϊκές φορεσιές, ήρθε στο πανηγύρι στη Κοπρίβτσιτσα. Ο ίδιος τρέφει μεγάλη αγάπη για τη βουλγαρική λαογραφία και τις παραδόσεις, παίζει ακόμη και ακορντεόν και τραγουδάει λαϊκά τραγούδια που έμαθε από παιδί. Για τον Στάβρι, το εμπόριο φορεσιών είναι επίσης ένας τρόπος να συντηρήσει την οικογένειά του, επειδή και οι δύο γιοι του εργάζονται στο εξωτερικό:

«Γυρίζω χωριά και πόλεις και ψάχνω και αγοράζω λαϊκές φορεσιές μέσω διαφημίσεων. Όλα είναι χειροποίητα, τα έραβαν το βράδυ στο φως των κεριών. Πρόκειται για έναν εθνικό θησαυρό που συλλέγω για πάνω από 20 χρόνια. Πρέπει όμως να έχεις αγάπη για τις φορεσιές και να ασχολείσαι με αυτές. Έχω φορεσιές από την περιοχή του Σμόλιαν, από το Γκάμπροβο, το Πλέβεν, από όλη τη Βουλγαρία. Μετά την Κοπρίβτσιτσα πρέπει να πάμε στο πανηγύρι στη Ζέραβνα, όλοι πάνε εκεί για τις φορεσιές».

Κείμενο: Βενέτα Νικόλοβα, Γκεργκάνα Μάντσεβα, panagyurishte.org, bgnes-αρχείο

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα