Η Μάγια Ντασκαλόβα (Maya Daskalova) μετέφρασε από τα πορτογαλικά το βιβλίο «Η μετανάστευση στην Βραζιλία και την Ουρουγουάη: Βούλγαροι της Βεσαραβίας και γκαγκαούζοι». Πρόκειται για μέρος της τριλογίας του Ζορζέ Κοσίκοβ (Jorge Cocicov) του οποίου οι γονείς είναι Βούλγαροι της Βεσαραβίας.

«Έχω δυο όνειρα, λέει ο Κοσίκοβ. Το ένα είναι να εκδώσω τα βιβλία μου στην Βουλγαρία και το άλλο να λάβω βουλγάρικη υπηκοότητα για να αφήσω στα παιδιά και τα εγγόνια μου την γνώση ότι είναι Βούλγαροι».

Το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα των Βουλγάρων της Βεσαραβίας στην Βραζιλία έγινε την περίοδο 1925-1926.

«Οι Βούλγαροι μετανάστευσαν στην Βεσαραβία κατά την Οθωμανική κυριαρχία, λέει η Μάγια Ντασκαλόβα. Από το 1806 έως το 1812 η Οθωμανική Αυτοκρατορία πολεμούσε με την Ρωσία και στο σύμφωνο ειρήνης που υπογράφτηκε στο τέλος υπήρχε όρος ότι κάποιοι Βούλγαροι θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν σε περιοχές χωρίς πληθυσμό για να επεξεργάζονται την γη την οποία τους έδωσαν δωρεάν, τους έδωσαν και επιδόματα. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο όμως η Βεσαραβία προσαρτήθηκε στην Ρουμανία η οποία δεν ήθελε πια τους Βουλγάρους οι οποίοι έμαθαν ότι στην Βραζιλία έπαψε η δουλεία και στις φυτείες είχαν ανάγκη από εργάτες. Στην Βεσαραβία έφτασαν κήρυκες που διαφήμιζαν τις συνθήκες διαβίωσης στην Βραζιλία και εξασφάλιζαν βίζες σε ολόκληρες οικογένειες. Οι βαριές οικονομικές συνθήκες και ο φόβος για νέο πόλεμο, η διαφήμιση ότι θα λάβουν γη την οποία να καλλιεργούν και έτοιμες οικίες, σχολεία, εκκλησίες, πολλοί Βούλγαροι της Βεσαραβίας τόλμησαν να διασχίσουν τον ωκεανό. Έμειναν όμως εξαπατημένοι. Όταν έφτασαν στο λιμάνι του Ρίο ντε Τζανέιρο και του Σάντος τους πήγαν σε πανσιόν για μετανάστες στο Σάο Πάολο και έπειτα τους ενημέρωσαν ότι τίποτα από όσα τους είχαν υποσχεθεί δεν ήταν αλήθεια. Έπρεπε να επιστρέψουν με απλήρωτη εργασία τα χρήματα που είχαν επενδυθεί για τα εισιτήριά τους. Οι Βούλγαροι εξεγέρθηκαν αλλά τους απέκλεισαν στο νησί Ανσιέτα για 2 μήνες σε πολύ κακές συνθήκες.

Εκεί 151 άτομα έχασαν την ζωή τους από τα οποία τα 144 ήταν παιδιά. Για μένα ήταν πολύ βαρύ να μεταφράζω τα ονόματα αυτών των παιδιών. Έκλαιγα και το μόνο που με παρηγορούσε ήταν ότι χάρη στα βιβλία του Κοσίκοβ αυτά τα παιδιά θα μείνουν στην μνήμη μας».

Ακολουθεί συνέχεια της ιστορίας για τον δρόμο των Βουλγάρων της Βεσσαραβίας προς την Βραζιλία.

Φωτογραφίες: nossalucelia.com.br, @bulgaribrasil, αρχείο

Επιμέλεια και μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα