«Η ίση εργασία αξίζει ίση αμοιβή. Όταν υπάρχουν μισθολογικές διακρίσεις, οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν για να πάρουν αυτό που τους αξίζει». Τα λόγια είναι της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το δικαίωμα στην ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών για εργασία ίσης αξίας αποτελεί θεμελιώδη αρχή της ΕΕ από το 1957. Η απαίτηση για εγγυημένη ίση αμοιβή κατοχυρώνεται επίσης στην οδηγία για τις ίσες ευκαιρίες και την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών σε θέματα απασχόλησης. Ωστόσο, η αποτελεσματική εφαρμογή αυτής της αρχής στην πράξη παραμένει σημαντική πρόκληση.

Πρόσφατη έκθεση των ευρωβουλευτών τονίζει ότι η ίση αμοιβή και η ίση μεταχείριση και για τα δύο φύλα αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ισότητα, την οικονομική ανεξαρτησία και την εξέλιξη της σταδιοδρομίας των γυναικών. Οι ευρωβουλευτές δήλωσαν ότι κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για τη μείωση της ανισότητας μεταξύ των φύλων. Σε κανένα από τα κράτη-μέλη δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών όσον αφορά την πρόσβασή τους στην εργασία και οι σημαντικές διαφορές στις αμοιβές έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις συνθήκες διαβίωσης στις οποίες έχουν πρόσβαση οι γυναίκες, λέει στην έκθεσή της η πορτογαλίδα ευρωβουλευτής της αριστεράς Sandra Pereira.

«Πρέπει να εξασφαλιστούν στις γυναίκες οι καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας, ώστε να μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην άδεια μητρότητας, αλλά και να έχουν την ευκαιρία για ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Η ΕΕ έχει επικρατήσει με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της, οι οποίες ωστόσο οδήγησαν σε υψηλή ανεργία και μείωση των μισθών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για επίτευξη ισορροπίας μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, εάν δεν γίνονται σεβαστά τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών και εάν δεν αρκούν οι μισθοί τους μέχρι το τέλος του μήνα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για εξέλιξη σταδιοδρομίας αν δεν έχουν πρόσβαση στη φροντίδα των παιδιών τους σε νηπιαγωγεία πλήρους απασχόλησης και αν πρέπει να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους ή άλλους συγγενείς».

Όπως σε όλα τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, έτσι και στη Βουλγαρία, η πανδημία Covid-19 επιδείνωσε την υπάρχουσα ανισότητα για την ένταξη των γυναικών στην αγορά εργασίας. Ο λόγος είναι ότι στους τομείς που πλήττονται περισσότερο κυριαρχεί η παρουσία των γυναικών. Μεταξύ αυτών είναι ο τουρισμός, τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, οι υπηρεσίες υγείας που ξεχωρίζουν με τις παραδοσιακά χαμηλές αμοιβές εργασίας. Εκτός αυτού, οι γυναίκες ανέλαβαν ένα δυσανάλογο μερίδιο της ευθύνης για τη φροντίδα των παιδιών λόγω του κλεισίματος των σχολείων και των διαφόρων άλλων υποστηρικτικών δραστηριοτήτων. «Σύμφωνα με τη EUROSTAT, στη Βουλγαρία το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων είναι της τάξεως του 14,1% και σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, σημείωσε μικρή αύξηση», δήλωσε η Βιολέτα Ιβανόβα, εμπειρογνώμονας του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Συνδικαλιστικής Έρευνας της συνδικαλιστικής οργάνωσης CITUB.

«Αυτό απαιτεί από την εθνική μας νομοθεσία να επιταχύνει τη εφαρμογή της Οδηγίας της ΕΕ για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής των γονέων που φροντίζουν οι ίδιοι τα παιδιά τους», τονίζει η Βιολέτα Ιβανόβα. «Αναμένεται διεύρυνση του χάσματος στην πρόσβαση σε θέσεις εργασίας και αμοιβές, ειδικά ως συνέπεια της πανδημίας Covid-19. Αυτοί οι παράγοντες οδηγούν σε υψηλότερο κίνδυνο οικονομικής αστάθειας και, μακροπρόθεσμα, σε χαμηλότερες συντάξεις. Στη Βουλγαρία, η διαφορά μεταξύ των συντάξεων ανδρών και γυναικών είναι περίπου 24%. Η αποτυχία εξεύρεσης αποτελεσματικής λύσης στα προβλήματα αυτά, θα οδηγήσει στη θηλυκοποίηση της φτώχειας και σε απώλεια της οικονομίας συνολικά».

Φωτογραφίες: pixabay, αρχείο

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης