Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944 το κίνημα Πατριωτικό Μέτωπο της Βουλγαρίας, που αποτελούταν από το ακροδεξιό κόμμα Ζβενό, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, την Βουλγαρική Αγροτική Εθνική Ένωση και το Βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα, έριξαν με πραξικόπημα την κυβέρνηση Μουραβίεβ (2-9 Σεπτεμβρίου 1944) λίγο μετά την ανακήρυξη του Βουλγαρο-Σοβιετικού Πολέμου όταν ο Κόκκινος στρατός κατείχε μέρος της βουλγάρικης επικράτειας.

Οι στρατιωτικοί που υλοποίησαν το πραξικόπημα κατέλαβαν το υπουργείο Αμύνης όπου έφεραν τους αντιβασιλείς – τον πρίγκιπα Κύριλλο και τον Νικόλα Μίχοβ. Οι δυό τους αναγκάστηκαν να διορίσουν νέα κυβέρνηση με επικεφαλή τον Κίμων Γκεοργκίεβ η οποία υπέγραψε κατάπαυση του πυρός και συνθήκη με τη Σοβιετική Ένωση αλλά και κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία και τις άλλες χώρες του Άξονα. Έτσι η Βουλγαρία βγήκε από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η νέα κυβέρνηση απέλυσε τους Αντιβασιλείς και διόρισε στην θέση τους τον καθηγητή Βενελίν Γκάνεβ, τον Τσβιάτκο Μπομπόσεβσκι και τον Τόντορ Παβλόβ οι οποίοι διέλυσαν το 25^ο Κοινοβούλιο. Παρά τις προθέσεις της κυβέρνησης Γκεοργκίεβ να ξαναθέσει σε ισχύ το Σύνταγμα αυτό δεν συνέβη και η χώρα προχώρησε σε απολυταρχικό καθεστώς με την εξουσία να είναι κεντρική και να ελέγχει την κοινωνική ζωή της χώρας. Σύντομα το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας έγινε κυρίαρχο και ακολούθησε την σοβιετική γραμμή διοίκησης.

Το 1944 ιδρύθηκε Λαϊκό Δικαστήριο το οποίο καταδίκασε 2 618 άτομα σε θάνατο και 1 126 σε ισόβια κάθειρξη. Έπειτα δημιουργήθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου στέλνονταν οι αντιφρονούντες. Το 1946, κάτω από την εποπτεία σοβιετικού στρατού, στην Βουλγαρία διεξάγει δημοψήφισμα για την ανακύρηξη της χώρας σε Δημοκρατία (από Μοναρχία) και η βασιλική οικογένεια εγκατέλειψε την χώρα.