Είναι δυνατόν να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ της εργασίας και της προσωπικής ζωής; Αποδεικνύεται ότι είναι εφικτό, αν περνάμε λιγότερο χρόνο στο γραφείο, αλλά κάνουμε την ίδια ποσότητα εργασίας για τον ίδιο μισθό. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι ελπιδοφόρα - μειωμένο άγχος και αυξημένη παραγωγικότητα.

Όλο και περισσότερες εταιρείες σε όλο τον κόσμο πειραματίζονται με την εισαγωγή της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας. Ωστόσο, πρόκειται μόνο για τα πρώτα βήματα και απέχει πολύ γενική εφαρμογή του μέτρου.

«Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα δούμε ότι μόλις πριν από έναν αιώνα θεωρούσαμε μεγάλη επιτυχία την εφαρμογή της εξαήμερης εβδομάδας εργασίας», δήλωσε ο Ιβάν Νέικοφ, πρώην υπουργός κοινωνικής δικτύωσης και διευθυντής του Βαλκανικού Ινστιτούτου Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής. «Χρειάστηκαν ακόμα 50-60 χρόνια για να περάσει την εφαρμογή της πενθήμερης εβδομάδας εργασίας. Ίσως πλησιάζει η ώρα, αν έχουν περάσει τα υποχρεωτικά 50-60 χρόνια, στα οποία μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά την τετραήμερη εβδομάδα εργασίας. Προς το παρόν, όμως, αυτό ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας».

Μεταξύ των θετικών πτυχών της ιδέας είναι το τριήμερο Σαββατοκύριακο, τα μειωμένα γενικά έξοδα για την λειτουργία των χώρων εργασίας και το κόστος των μέσων μαζικής μεταφοράς, του καφέ και του γεύματος, λιγότερες αναρρωτικές άδειες σε βάρος του εργοδότη. Αλλά πάνω απ' όλα - η διάθεση των εργαζομένων στο να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.

«Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά», παραδέχεται ο Ιβάν Νέικοφ. «Οι περισσότερες επιχειρήσεις που πειραματίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση, λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν ένα πολύ καλό κίνητρο και επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα. Από την άλλη πλευρά, η αγορά δεν αντιδρά θετικά όταν η δραστηριότητα της εταιρείας είναι η παροχή υπηρεσιών και δηλώνει ότι χρειάζεται αυτές τις υπηρεσίες πέντε και όχι τέσσερις ημέρες την εβδομάδα».

Σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα, η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας είναι εφαρμόσιμη σε ορισμένους τομείς - για παράδειγμα σε επιχειρήσεις συμβούλων και λογισμικού, με υποχρεωτική προϋπόθεση την αύξηση της παραγωγικότητας κατά, τουλάχιστον, κατά 20%. Όπως όλα, όμως, και αυτό το μέτρο έχει τα αρνητικά του.

«Η ιδέα ακούγεται πολύ ελκυστική, αλλά οι περισσότεροι εργαζόμενοι περιμένουν ότι θα αμείβονται με τον ίδιο μισθό όπως στην πενθήμερη εβδομάδα», προσθέτει ο Ιβάν Νέικοφ. «Αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο, μια και υπάρχει περίπτωση να μειωθούν οι αμοιβές. Είναι επίσης δυνατό, για μια τετραήμερη εβδομάδα εργασίας, να σημαίνει κατάργηση της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας και παράταση των ορών εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, κατά τη διάρκεια της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας, οι εργαζόμενοι θα εργάζονται περισσότερο. Επιπλέον, δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι τα έξοδα διαβίωσης των εργαζομένων θα αυξηθούν και η θέρμανση θα λειτουργεί στο μέγιστο για μια ακόμα ημέρα».

Σε αντίθεση με τις ξένες επιχειρήσεις, οι οποίες εφαρμόζουν διαφορετικά υβριδικά μοντέλα εργασίας, οι βουλγαρικές παραμένουν διστακτικές απέναντι στην ιδέα της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας. Ωστόσο, ο Ιβάν Νέικοφ, υποθέτει ότι αργά ή γρήγορα θα εμφανιστούν Βούλγαροι εργοδότες, οι οποίοι θα δουν περισσότερα πλεονεκτήματα από την μειωμένη παραμονή στο γραφείο. Ακόμα περισσότερο, η βουλγαρική νομοθεσία έχει, μερικώς, προσαρμοστεί και εξακολουθεί να προσαρμόζεται στο ευέλικτο καθεστώς εργασίας.

«Το αρχικό συμπέρασμα είναι ότι δεν είναι ακόμη δυνατό να μιλάμε για μια μαζική εφαρμογή της τετραήμερης εβδομάδας εργασίας», προσθέτει ο Ιβάν Νέικοφ. «Το δεύτερο συμπέρασμα, είναι ότι χρειάζονται περισσότερες πιλοτικές δοκιμές για να γίνει μια αντιπροσωπευτική και περιεκτική ανάλυση».

Η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας στη χώρα μας θα γίνει γεγονός τουλάχιστον μετά από μια πενταετία. «Είναι πολύ νωρίς για να την δούμε σαν μια πραγματική μαζική οργάνωση του χρόνου εργασίας», κατέληξε ο Ιβάν Νέικοφ.

Φωτογραφίες:αρχείο, Pixabay, bgnes

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης