Οι δημοσιογράφοι του Ράδιο Βουλγαρία είναι οι άνθρωποι που γράφουν την ιστορία του εδώ και 85 χρόνια. Αγαπούν την δουλειά τους και διηγούνται για τις ομορφιές, την καθημερινότητα και την ιστορία της χώρας μας. Επί πολλά χρόνια της Γαλλικής Σύνταξης ηγούταν ο Ιβάν Αβούσκι που ήρθε να εργαστεί στο μήντια όταν ήταν ακόμα φοιτητής.

«Στην οικογένειά μου ομιλούνταν γαλλικά,λέει ο Ιβάν που μεγάλωσε στην Βάρνα αλλά γεννήθηκε στο Παρίσι το 1944. Η μητέρα μου μετανάστευσε στην Γαλλία από την Ουγγαρία ενώ ο πατέρας μου πήγε εκεί να σπουδάσει. Τελικά συμμετείχε στον Ισπανικό εμφύλιο και γνωρίστηκαν με την μητέρα μου σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου εκείνη πήγαινε στους κρατούμενους κάλτσες. Ήρθαμε στην Βουλγαρία το 1948. Κάπως φυσικά φοίτησα σε Γαλλικό Γυμνάσιο-Λύκειο και σπούδασα Γαλλική Φιλολογία, η σχολή όμως του Ράδιο Βουλγαρία δεν συγκρίνεται με τίποτα. Οι συνάδελφοι ήταν πηγή γνώσεων και πείρας».

Ο Ιβάν Αβούσκι είχε πάθος με τον αθλητισμό και συνεργάστηκε με επικυρωμένες γαλλικές αθλητικές εκδόσεις όπως οι „France Football“ και „L'Équipe“, για τις οποίες ήταν ανταποκριτής επί 20 χρόνια.

«Στο Ράδιο Βουλγαρία μεταφράζονται πολλά άρθρα, είμαστε συντάκτες, έχουμε ραδιοφωνικές φωνές, λέει εκείνος. Πολλοί γίνονται μεταφραστές κορυφής. Όταν μεταδίδαμε στον αέρα το κοινό ήταν ποικίλο – από την Γαλλία, το Βέλγιο, το Κεμπέκ. Οι Βούλγαροι του εξωτερικού συνήθως δημιουργούν συλλόγους και πριν τον κορονοϊό ταξίδευαν στην Βουλγαρία ενώ εμείς τους επισκεπτόμασταν εκεί όπου ζούσαν. Η δουλειά μας ήταν και είναι ενδιαφέρουσα. Οι ακροατές μας έκαναν χιλιάδες ερωτήσεις κι εμείς προσπαθούσαμε να τους απαντάμε τακτικά. Προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί».

Είναι κρίμα που σταμάτησε το Ράδιο Βουλγαρία να εκπέμπει στον αέρα. Χάσαμε την επαφή μας με το κοινό και μας λείπει. Ελπίζουμε όμως τα πόντκαστ να λειτουργήσουν σύντομα και ξανά η φωνή μας να φτάσει στις πιο μακρινές γωνιές της γης.

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα