Οι περιορισμοί λόγω του κορονοϊού έθιξαν τις επιχειρήσεις, την μόρφωση, τον πολιτισμό και τις δυνατότητές μας για ζωντανή επικοινωνία. Όλοι οι σημαντικοί τομείς της ζωής μας περνούν κρίση αλλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στερούνται και το ελάχιστο. Οι άστεγοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση συνέχεια αλλά τώρα με την πανδημία τα προβλήματά τους γίνονται ακόμα μεγαλύτερα.

Ο Βουλγάρικο Ερυθρός Σταυρός (ΒΕΣ) κάνει το κατά δύναμη για να εξασφαλίσει είδη πρώτης ανάγκης για αυτούς τους ανθρώπους. Στο Ρούσε εδώ και μια 10ετία η τοπική οργάνωση διοργανώνει συσσίτια και εξασφαλίζει μπάνια για τους άστεγους της πόλης. Φέτος όμως υπάρχουν περιορισμοί για την συγκέντρωση ανθρώπων στον ίδιο χώρο. Το ζεστό φαγητό έχει αντικατασταθεί από κονσέρβες που πρέπει να τους φτάσουν για εβδομάδες. Το πακέτο περιλαμβάνει ακόμα απολυμαντικό και μάσκα. Πέρσι 48 άτομα ζήτησαν βοήθεια από την οργάνωση αλλά φέτος είναι πολύ περισσότερα.

Ο Ζντράβκο είναι ένας από τους άστεγους. Είναι στον δρόμο γιατί έχει προβλήματα όρασης αλλά ακόμα δεν έχει λάβει αναπηρική σύνταξη.

«Όλη η πόλη με γνωρίζει γιατί επιβίωνα με το ψάρεμα και τις οικοδομές, λέει εκείνος. Αλλά έχασα το σπίτι μου μετά το διαζύγιο με την γυναίκα μου και κοιμάμαι στα παγκάκια. Το χειμώνα ψάχνω κανένα εγκαταλειμμένο υπόγειο. Έχω γνωστούς. Όταν περπατάω στο κέντρο όλο και κάποιος μου δίνει κάποιο νόμισμα».

Ο Βασίλ είναι άστεγος εδώ και πολλά χρόνια. Ο λόγος ο ίδιος – οικογενειακά προβλήματα.

«Κάποτε δούλευα στον Σιδηρόδρομο αλλά έγιναν περικοπές όταν ήμουν 60 χρονών και δεν μπόρεσα να βρω άλλη δουλειά λόγω ηλικίας, λέει εκείνος. Κανένας δεν παίρνει ηλικιωμένους».

Ο Παναγιότ σχολιάζει πως είναι ευγνώμων που κάποιος σκέφτεται να δώσει λίγο τροφή σε ανθρώπους σαν κι εκείνον.

«Αρρώστησα κι έμεινα χωρίς σπίτι, λέει εκείνος. Έχω κάνει διάφορες δουλειές – ήμουν φούρναρης, έχω πολλές ικανότητες, ένας φίλος λέει πως οι μόνη δουλειά που δεν έχω κάνει είναι παπάς».

Στον ΒΕΣ απασχολούνται εθελοντές .

«Οι άστεγοι είναι άνθρωποι που δεν θέλουν να ζουν βάση των κανόνων, λέει η Αντοανέτα Γιαμπανόζοβα που οργανώνει την δραστηριότητά τους. Όλα τα μέλη μας σέβονται τις ιδιαιτερότητές τους και δεν καταδικάζουμε κανέναν. Προσπαθούμε να τους βοηθάμε όπως μπορούμε αλλά πολλοί από αυτούς δεν θέλουν να παραδεχτούν πως έχουν ανάγκη από βοήθεια. Κάθε μέρα εμφανίζονται καινούρια πρόσωπα».

Όταν η ζωή κυλούσε κανονικά πολλά από τα εστιατόρια ξεχώριζαν τα προϊόντα που τους έμεναν στο τέλος της μέρας και τα διέθεταν στους άστεγους. Τώρα όμως οι ταβέρνες είναι κλειστές και σίγουρα η φιλανθρωπία προς αυτούς τους ανθρώπους  έχει μειωθεί. Μπορεί πολλοί από εμάς να εργαζόμαστε από το σπίτι αλλά ας μην ξεχνάμε να ξεχωρίσουμε κάτι από το υστέρημά μας για να μπορούν κι αυτοί οι άνθρωποι να ξεπεράσουν την κρίση.

Κείμενο: Άσια Πέντσεβα

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα