Κυκλοφόρησε το ανθολόγιο με τις ιστορίες 44 γυναικών από την Βουλγαρία για την σημαντικότερη μέρα ενός ζευγαριού – τον γάμο. Για την μέρα που σηματοδοτεί την αρχή της συμβίωσης όταν υπάρχουν τόσες άγνωστες πτυχές του μέλλοντος μπροστά στους νεόνυμφους. Τις ιστορίες που κρύβονται κάτω από τα νυφικά συγκέντρωσε η δημοσιογράφος και γνωστή μεταφράστρια, από και στα γερμανικά, Ζανίνα Ντραγκοστίνοβα (γεν. 1962). 

Ο γάμος είναι υπόσχεση πίστης και οι νέοι τον περιμένουν στην ζωή τους με ελπίδα ακόμα κι όταν τον αγνοούν επιδεικτικά. Όσο κι αν προσπαθούν δεν μπορούν να κρύψουν τον φόβο τους για το αν θα βρουν κάποιον με τον οποίο να μοιραστούν τα αισθήματα και την ζωή τους, να κάνουν οικογένεια, να αντέξουν να μείνουν μαζί όχι μόνο στις καλές στιγμές αλλά και στις δυσκολίες.

Σχεδόν πάντα βρίσκεται κάποιος που εμπνέει αρκετή εμπιστοσύνη τουλάχιστον για να γίνει το πρώτο βήμα της ανάληψης των υποχρεώσεων των ώριμων ανθρώπων και αυτό το βήμα είναι ο γάμος. Ασχέτως από το ντεκόρ, στην εκκλησία ή στην αίθουσα τελετών του δήμου, με παραδοσιακά, ρέτρο, ροκ ή φουτουριστικά στοιχεία στην διακόσμηση, το μενού και την μουσική, το τέλος του γλεντιού αφήνει το ζευγάρι μόνο και απαλαγμένο από κάθε αυταπάτη.

«Όλα ξεκίνησαν στο πάρτι που έκανα για τα γενέθλιά μου πριν από 2 χρόνια όταν μια φίλη μου ηθοποιός άρχισε να διηγείται τις περιπέτειες που είχε γύρω από τον πρόσφατο γάμο της, λέει η Ζανίνα. Όλη η γυναικοπαρέα άκουγε με ενδιαφέρον και όλες μας είχαμε κάτι να προσθέσουμε επί του θέματος. Στην συνέχεια ζήτησα από όλες τις γυναίκες που γνώριζα να γράψουν ένα δοκίμιο με πρωταγωνιστή το νυφικό, να παρουσιάσουν την δική τους αντίληψη για τον γάμο, την αγαμία, την οικογένεια, τον χωρισμό και την μοναξιά. Πρόκειται για 44 γυναίκες διαφορετικής ηλικίας με διάφορα επαγγέλματα και με διαφορετικές θέσεις για τον γάμο. Το αποτέλεσμα ήταν μια «ιστορία της Βουλγαρίας από τις αρχές του 20ού αιώνα ως τις μέρες μας» γιατί κάτω από τις δαντέλες διαφαίνονται η έλλειψη βασικών προϊόντων, η μετανάστευση, η σύγκρουση πολιτισμών και εποχών, πολιτικές διαδικασίες που έφεραν πόνο και έλλειψη κατανόησης, αλλά και οι καρποί του εκσυγχρονισμού όπως οι ομοφυλοφιλικοί γάμοι. Η πρωταγωνίστρια του ανθολογίου είναι «η γιαγιά» - σημαντική προσωπικότητα στην ανάπτυξη του κοριτσιού η οποία μας συνδέει με τις ρίζες μας και μας δίνει δύναμη να περάσουμε στο μέλλον».

Μια από τις συγγραφείς στο ανθολόγιο, η ηθοποιός Τάνια Σάχοβα, σχολίασε πως «όλες οι γυναίκες που έγραψαν την ιστορία τους για το ανθολόγιο είναι απροκάλυπτες και ειλικρινείς».

«Στο ανθολόγιο παρακολουθούμε την χειραφέτηση των γυναικών αλλά όχι τόσο την χειραφέτησή τους από τους άντρες όσο από τις οικογενειακές παραδόσεις», λέει ακομα η Ζανίνα. Γίνεται λόγος για φορέματα που φυλάμε στην ντουλάπα ή για καθημερινά ρούχα που αγαπάμε, για μεγάλα μεγέθη, για κιτς και δανεικά, για το να πρέπει να πας σε άλλη χώρα γιατί ως ομοφυλόφιλος δεν έχεις το δικαίωμα να παντρευτείς στην πατρίδα σου. Τελικά όμως αυτό που έχει σημασία είναι το «μετά».

Κείμενο: Pixabay, Ανι Πετρόβα, ΒΕΡ

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα