Περισσότερα από 80 παλιά ραδιόφωνα εκθέτονται στο Ιστορικό Μουσείο της πόλης Πόλσκι Τραμπές (Β. Βουλγαρία) ως τα τέλη Οκτωβρίου.

«Ο σκοπός και οι στόχοι ενός ιστορικού μουσείου είναι να παρουσιάζει την ιστορία και τον πολιτισμό ενός τόπου, λέει ο υφηγητής Χρίστο Χαριτάνοβ, διευθυντής του Μουσείου. Τα ραδιόφωνα ήταν για πολλά χρόνια μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων. Για το ραδιόφωνο υπήρχε ειδικός χώρος στο σπίτι, ήταν μέρος της επίπλωσης και της διακόσμησης. Οι άνθρωποι το φρόντιζαν ιδιαίτερα και οι γυναίκες το τοποθετούσαν δίπλα στα σεμέν και τις γλάστρες. Το ραδιόφωνο δημιουργούσε γύρω του έναν «ναό της πληροφόρησης» και συνέδεε την οικογένεια με τον έξω κόσμο».

Μέρος της έκθεσης στο Πόλσκι Τραμπές είναι αφιερωμένη στην ΒΕΡ η οποία είναι και συνδιοργανωτής του γεγονότος. Όσοι την επισκεφτούν θα δουν σε φωτογραφίες τα πρόσωπα όλων των παρουσιαστών με εμβληματικές φωνές από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του παρελθόντος.

«Η βοήθεια που λάβαμε από την ΒΕΡ είναι πολύτιμη γιατί είμαστε το νεότερο ιστορικό μουσείο στην Βουλγαρία, σχολίασε ο κύριος Χαριτάνοβ. Στην έκθεση θα βρείτε πληροφορίες για την εποχή που δημιουργήθηκε το Βουλγάρικο Ραδιόφωνο (1935). Τα περισσότερα εκθέματα είναι από την συλλογή του μηχανικού Κίρο Μαρίνοβ». 

Ο Μαρίνοβ είναι συλλέκτης που ειδικά για την έκθεση διέθεσε στο μουσείο 70 ραδιόφωνα κατασκευασμένα πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Βουλγαρία, την Ανατολική και την Δυτική Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.

«Μέσα από τις μελέτες μου ανακάλυψα πως οι πρωτοπόροι της ραδιοφωνίας στην Βουλγαρία ήταν ιδιώτες, λέει ο κύριος Μαρίνοβ. Στις αρχές του 20ού αιώνα υπήρχαν κάμποσες επιχειρήσεις όπως η «Τουλάν» του μηχανικού Σβετοσλάβ Πρενέροβ και των αδερφών του (1925), η «Μπραλτ» στο Ρούσε των αδερφών Αλτιμίρσκι (1936) και περίπου 30 μικρότερες εταιρίες και εργαστήρια που δημιούργησαν μοναδικά κομμάτια». 

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο βάση των εφευρέσεων και των επεξεργασιών αυτών των πρωτοπόρων δημιουργήθηκαν 3 κρατικές εταιρίες και η Βουλγαρία άρχισε να ηγείται στην παραγωγή ανταλλακτικών για ραδιόφωνα, θέση που κράτησε πολλά χρόνια.

«Κάθε ένα από τα ραδιόφωνα στην έκθεση έχει την δική του ιστορία, λέει ο Μαρίνοβ. Κάθε μηχανικός έχει φροντίσει πολύ το δημιούργημά του. Μέσα από αυτό εκφράζει τον πόθο του για πρόοδο και το προσωπικό του γούστο. Το ραδιόφωνο είναι ένα αντικείμενο-θαύμα. Πολλοί άνθρωποι πουλούσαν τα χωράφια τους για να αγοράσουν ραδιόφωνο. Τα μαγικά αυτά κουτιά φυλάσσονταν χρόνια σε κεντρικό σημείο σε κάθε σπίτι και όταν πια δεν μπορούσαν να δουλέψουν τα φύλαγαν σαν κειμήλια».

Φωτογραφίες: Ζντράφκα Μασλιάνκοβα

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα