Στις 2 Αυγούστου 1903 ξέσπασε η εξέγερση του Ίλιντεν, που θεωρείται το αποκορύφωμα του εθνικού απελευθερωτικού κινήματος των Βουλγάρων στις περιοχές της Μακεδονίας και της Αδριανούπολης. Η εξέγερση είναι το αποτέλεσμα της αδιαλλαξίας του βουλγαρικού λαού στις αποφάσεις του Συνεδρίου του Βερολίνου του 1878, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν ότι αυτές οι δύο περιοχές θα παραμείνουν εκτός των συνόρων της Βουλγαρίας η οποία μόλις είχε απελευθερωθεί από πέντε αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας.

Ένα πυκνό δίκτυο επαναστατικών επιτροπών δημιουργήθηκε στα εδάφη που παρέμειναν υπό την κυριαρχία του σουλτάνου, και μερικά χρόνια αργότερα τέθηκε σε κίνηση το κίνημα των ανταρτών, συμβάλλοντας στην προετοιμασία της εξέγερσης.

Τον Ιανουάριο του 1903, το Συνέδριο του ΕΜΑΕΟ Θεσσαλονίκης αποφάσισε να εξεγερθεί. Η εξέγερση ξέσπασε στην Επαναστατική Περιοχή Μπίτολα της Μακεδονίας κατά τις εκκλησιαστικές γιορτές του Αγίου Ηλία - 2 Αυγούστου στο παλιό ημερολόγιο, από όπου και το όνομά της. Κατά τη Μεταμόρφωση - 19 Αυγούστου (παλιό ημερολόγιο), η εξέγερση ξέσπασε στην Αδιανούπολη. Οι αντάρτες κατάφεραν να απελευθερώσουν πολλούς οικισμούς στην περιοχή του βουνού Στράντζα και τις παράκτιες πόλεις Τσάρεβο και Αγαθούπολη.

Διαβάστε περισσότερα σχετικά με αυτά τα ιστορικά γεγονότα στη δημοσίευση από τη συλλογή του Ράδιο Βουλγαρία, αφιερωμένη στην εξέγερση του Ίλιντεν.

μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα