Η σιδηροτεχνία είναι η καθημερινότητα και ο προορισμός του μάστορα σφυρήλατου σίδερου Λιουμπομίρ Λίνκοφ. Βγαίνοντας από το σιδεράδικο τα γλαφυρά έργα τέχνης βρίσκουν τους ιδιοκτήτες τους, αλλά για πάντα παραμένουν στην καρδιά του ανθρώπου που τα δημιούργησε. Γιατί σε κάθε αντικείμενο έχει επενδύσει κομμάτι της ψυχής του.

Όπως κάθε μεγάλο μάστορα, ο Λιουμπομίρ Λίνκοφ, όπως λένε οι Βούλγαροι, έκλεψε το επάγγελμα. Ως ηλεκτρολόγος και συγκολλητής έφυγε να ψάξει για δουλειά στη Νότια Αφρική, όπου τυχαίως βρέθηκε σε εταιρεία σφυρήλατου σίδερου. Στην αρχή αντιλαμβανόταν τη δουλειά του ως χόμπι, αλλά επιστρέφοντας στη Βουλγαρία αποφάσισε να συνεχίσει και να μετατρέψει τη σιδηρουργία σε επάγγελμά του. Και έτσι πέρασαν περισσότερα από 15 χρόνια.

Η σιδηρουργία είναι δημιουργία, τέχνη – λέει ο Λιουμπομίρ Λίνκοφ. – Κάποιες φορές σκέφτομαι ημέρες κάποιο μοντέλο ή λεπτομέρεια. Η ιδέες μου έρχονται από μέσα μου, λέω στον εαυτό μου: Ας δοκιμάσω! Μερικές φορές δε γίνεται την πρώτη φορά, αλλά τελικά γίνεται. Όταν δουλεύω πάνω σε ιδιωτικές παραγγελίες, πάντα ακολουθώ την ιδέα του πελάτη και προσπαθώ να πραγματοποιήσω τις ιδέες του. Η αριστοτεχνία είναι να κάνεις αυτό που έχεις σκεφθεί ή αυτό που θέλει ο πελάτης.

Ο Λιουμπομίρ Λίνκοφ κατασκευάζει κρεβατοκάμαρες, καθρέφτες, κηροπήγια, τραπέζια, καρέκλες, εξαρτήματα για τζάκι, πολύφωτα, διάφορα αντικείμενα της καθημερινής ζωής με την ακρίβεια που έχει ο ερωτευμένος στο επάγγελμά του. Συγκρούονται δύο σκληροί χαρακτήρες – του σιδερά και του μετάλλου. Υποτάσσει ο μάστορας το σίδερο ή γίνονται φίλοι;

Το σίδερο όταν θερμαίνεται, γίνεται πλαστικό, γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι το υποτάσσεις – απαντά ο Λιουμπομίρ Λίνκοφ. – Ανάλογα με τη θέλησή σου, όπως θέλεις να γίνει – έτσι γίνεται. Αλλά το σίδερο έχει ψυχή. Η ψυχή του ενώνεται με τη ψυχή μου και γίνεται κάτι πρωτότυπο και μοναδικό.

Για να δείξει την ομορφιά της σιδηρουργίας σε περισσότερους ανθρώπους, μια φορά το μήνα ο Λιουμπομίρ Λίνκοφ διεξάγει στο σιδεράδικό του Ημέρα Ανοικτών Θυρών.

Ο καθένας που θέλει μπορεί να έρθει, η ηλικία και το φύλο δεν έχουν σημασία – λέει ο Λιουμπομίρ. – Κάνω επιδείξεις, όποιος θέλει – κοιτάζει, όποιος θέλει – μπορεί να δοκιμάσει. Κάποιοι είναι πολύ καλοί, άλλοι – όχι τόσο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θέλουν να δοκιμάσουν και να δημιουργήσουν κάτι για ανάμνηση.

Το σφυρί μου είναι το πινέλο, με το οποίο ζωγραφίζω το σφυρήλατο σίδερο - λέει ο μάστορας και συμπληρώνει:

Κάθε ένα δημιούργημα είναι μοναδικό. Όταν κοιτάξετε το χέρι σας, βλέπετε ότι δεν υπάρχουν δύο δάχτυλα που να είναι τα ίδια, δεν υπάρχουν τα ίδια κλωνάρια στο δέντρο, όλα είναι διαφορετικά. Ακόμη και δύο κηροπήγια να κάνεις, πάλι είναι διαφορετικά. Ακριβώς εδώ είναι η μοναδικότητα όλων στον κόσμο μας.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο