Η 24^η Μαΐου, Ημέρα του Βουλγαρικού Διαφωτισμού και Πολιτισμού και της Σλαβικής Γραφής είναι μια από τις λίγες γιορτές που κάνει τους Βουλγάρους να ξεχάσουν τις αντιπαραθέσεις τους. Εντύπωση κάνει το ότι κανένας πολιτικός δεν έχει επιτρέψει στον εαυτό του να χρησιμοποιήσει αυτήν την ημέρα για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Κι ας μένουν άλυτα πολλά από τα προβλήματα στους τομείς του Πολιτισμού και της Παιδείας. Κι ας μην πιστεύουν οι άνθρωποι πως έχουν νόημα οι ατέρμονες συζητήσεις. Υπάρχει περίπτωση τα πράγματα να αλλάξουν; Και έχουμε λόγους να είμαστε αισιόδοξοι;

Μια ομάδα από δασκάλους, γονείς, μαθητές και ομοϊδεάτες δημιούργησε την παιδαγωγική πλατφόρμα uchilishta.bg, ελπίζοντας να κινήσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας για την παιδεία. Επίσης διοργάνωσαν την καμπάνια «Μπουντίτελιτε» /Οι διαφωτιστές/, η οποία θα συνεχιστεί για ένα χρόνο.

Η ιδέα της πλατφόρμας είναι κάθε άνθρωπος να μπορεί να προτείνει την υποψηφιότητα κάποιου επαγγελματία παιδαγωγού, ανεξάρτητα από το αν διδάσκει στο νηπιαγωγείο ή στο γυμνάσιο, λέει ένας εκ των ιδρυτών, ο Ρούμεν Μπακάλοφ. Το αν θα του υποβάλουν την υποψηφιότητα οι συνάδελφοι, οι γονείς ή οι μαθητές επίσης δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι αυτοί οι άνθρωποι να βγουν από την αφάνεια. Σκοπός δεν είναι να δούμε ποιος είναι ο καλύτερος, αλλά να δείξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες καλές πρακτικές από τη σφαίρα της μόρφωσης, οι οποίες να λειτουργήσουν σαν παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Το βραβείο για κάθε υποψήφιο είναι μια κονκάρδα που γράφει «Διαφωτιστής». Δεν υπάρχει ανταγωνισμός και κάθε ένας που προταθεί για υποψήφιος κερδίζει, γιατί οι γύρω του έχουν προσέξει την παιδαγωγική του προσέγγιση.

Σήμερα πλέον έχουμε πειστεί πως κάθε παιδί μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα στο σχολείο, φτάνει να έχει κίνητρα και ενδιαφέρον για να μάθει. Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο από τότε που και στη Βουλγαρία άρχισαν να εισάγονται νέες διαδραστικές μέθοδοι διδασκαλίας. Αυτό όμως που έχουμε ιδιαίτερα ανάγκη είναι οι νεαροί δάσκαλοι, μιας και η στατιστική δείχνει πως αποτελούν μόλις το 0.61% του κλάδου, ενώ το μέσο όρο ηλικίας των καθηγητών είναι τα 50 χρόνια. Από την άλλη, σύμφωνα με στοιχεία του Συνδικάτου «Ποντκρέπα», 25 000 δάσκαλοι είναι σε ηλικία συνταξιοδότησης και δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον να τους αντικαταστήσουν άνθρωποι νεότεροι με φρέσκιες ιδέες. 

Οι λόγοι είναι αρκετοί. Στην πρώτη θέση φυσικά είναι οι χαμηλοί μισθοί που δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καθηγητές. Από την άλλη, όλο και αυξάνεται η βία μεταξύ των παιδιών και δεν είναι λίγοι οι καθηγητές που δεν αισθάνονται ασφαλείς μέσα στις τάξεις. Είναι απαραίτητα άμεσα μέτρα, έτσι ώστε οι μαθητές να μην τολμούν να απειλούν ή να επιτίθενται στους ανθρώπους που θα έπρεπε να σέβονται και να εκτιμούν, ενώ οι δάσκαλοι να μην έχουν λόγους να φοβούνται και να χαίρουν του κύρους που προσδίδει το επάγγελμά τους.

Η γνώση είναι σημαντικό αγαθό και οι μαθητές πρέπει να συμβάλλουν εποικοδομητικά στη διαδικασία που τους δίνει τα εφόδια για να επιτύχουν στη ζωή τους. Ακόμα και όταν οι καθηγητές κάνουν παρατηρήσεις, όπως και οι γονείς, το κάνουν γιατί πιστεύουν πως αυτό θα δώσει στα παιδιά δυνατότητα να συνειδητοποιήσουν τι είναι πραγματικά ωφέλιμο για την ανάπτυξή τους. Και δεν είναι λίγοι οι καθηγητές που ανεξάρτητα από τις δυσκολίες κατορθώνουν να κερδίσουν τις καρδιές των μαθητών, να τους θυμούνται και να τους αγαπούν χρόνια μετά την αποφοίτηση.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα