Με την ορειβασία ο Μπορίς Τουέτσκι ασχολείται μετά τα 30 του χρόνια. Λίγο αργά άρχισα, επειδή πήγαινα βραδινό σχολείο και ταυτόχρονα εργαζόμουν... Αλλά χρειαζόμουν ξεκούραση και άρχισα να πηγαίνω στα βουνά, λέει ο ορειβάτης. Σήμερα στα 88 του χρόνια ο Μπορίς Τουέτσκι κρατάει τις αναμνήσεις του για την ομορφιά του κόσμου, που είδε από πολλές κορυφές στην Ευρώπη και την Ασία: Άιλαντ Πικ, στα Ιμαλάια, το δύσκολο Μάττερχορν και το Λευκό Όρος στην περιοχή των γαλλικών Άλπεων, κορυφές ύψους 4 και 5 χιλιάδων μέτρων στον Καύκασο, ανάμεσα στις οποίες η ψηλότερη κορυφή Ελμπρούς... Τιμήθηκε με όλες τις διακρίσεις της Βουλγαρικής Τουριστικής Ένωσης - χάλκινο, αργυρό και χρυσό μετάλλιο «Αλέκο Κωνσταντίνοφ» και είναι κάτοχος του τίτλου εξαίρετου αθλητή στον αλμπινισμό. Το 1984, σε ηλικία 54 ετών, προσχώρησε στη βουλγαρική αποστολή στο Έβερεστ. Τότε για πρώτη φορά Βούλγαρος- ο Χρίστο Πρόντανοφ, μόνος του και χωρίς οξυγόνο, κατέκτησε τη υψηλότερη κορυφή του πλανήτη και παρέμεινε για πάντα στην παγωμένη αγκαλιά της.

Στην πράξη δεν ήμουν στην αποστολή – τα μέλη της ήταν νεότεροι άνθρωποι. Αλλά με έναν άλλο ορειβάτη προσχωρήσαμε λίγο αργότερα - λέει ο Μπορίς Τουέτσκι για την εξαιρετική ανάβαση. Την ημέρα που φτάσαμε, ο Χρίστο Πρόντανοφ κατέκτησε την κορυφή και κυριαρχούσε μεγάλη χαρά, ενθουσιασμός. Όταν άρχισε το κατέβασμα ήταν έξι το βράδυ, έπρεπε να μείνει εκεί τη νύχτα,και ξέρετε τι συνέβη.

Η πιο αξέχαστη ανάβαση για τον Μπόρις Τουέτσκι όμως έγινε 10 χρόνια νωρίτερα. Το 1974 ήταν επικεφαλής της αποστολής στο Αραράτ της Τουρκίας. Τα μέλη της αποστολής ήταν οι πρώτοι Βούλγαροι που ανέβηκαν στην περίφημη κορυφήτου Όρους Αραράτ, γνωστό για τον θρύλο για τηνΚιβωτότου Νώε. Συνολικά 7 άτομα συμμετείχαν στη αποστολή, που διοργάνωσε η αλπική λέσχη «Αλέκο». Αναρριχηθήκαμε στην κορυφή τέσσερα άτομα, οι υπόλοιποι ήταν κάτω με τις αποσκευές μας και τα δύο αυτοκίνητά μας, λέει ο Μπορίς Τουέτσκι. Η ομορφιά του κόσμου συλλαμβάνει σε φωτογραφίες, που έχει παρουσιάσει σε πολλές εκθέσεις.

Έχω πάει σε πολλά μέρη - στις Άλπεις, στον Καύκασο, στο Παμίρ... Αλλά για μένα η Βουλγαρία είναι η ομορφότερη χώρα με την θαυμάσια φύση της – ομολογεί ο ορειβάτης. Είναι κρίμα, ότι οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τη φύση. Στην Αυστρία και την Ελβετία, για παράδειγμα, υπάρχει τάξη, καθαριότητα, εκεί σέβονται, προστατεύουν και αγαπούν το βουνό.

Έστω και σήμερα, ο Τουέτσκι δε σταματά να πηγαίνει στα βουνά - στα χιόνια, τις καταιγίδες και τους ανέμους. Κάθε Σαββατοκύριακο ανεβαίνει την υψηλότερη κορυφή του βουνού Βίτοσα – το Τσέρνι βραχ – και το χειμώνα κατεβαίνει και με τα σκι του από κει.

Τον ρωτάω ποια είναι η αγαπημένη του οροσειρά στη Βουλγαρία:

Θα έλεγα ότι όλα τα βουνά μου είναι αγαπημένα. Αλλά πιο βαθιά στην καρδιά μου είναι το Πίριν. Πιο άγριο, ωραιότερο, με υπέροχη θέα στα ύψη, με πολλές λίμνες και κορυφές. Έχω πάει και το καλοκαίρι, αλλά συχνότερα το χειμώνα. Κάναμε διαδρομές από σημείο σε σημείο ή τραβέρσες στα βουνά Ρίλα και Πίριν.

Τα τελευταία χρόνια ο Μπορίς Τουέτσκι είναι οδηγός στην προσκυνηματική πορεία «Ο Θαυματουργός της Ρίλα». Η πρωτοβουλία ξεκίνησε το 2010. Διοργανωτής της είναι η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας» με την ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Σόφιας και με την υποστήριξη του Δήμου Σόφιας. Κάθε χρόνο τον Αύγουστο, πολλοί προσκυνητές διανύουν τη διαδρομή Σόφια – Βίτοσα - Ρίλα, με τις 7 λίμνες της Ρίλα μέχρι τη Μονή της Ρίλα, όπου το 1469 μεταφέρθηκαν τα λείψανα του Ουράνιου Προστάτη της Βουλγαρίας - του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα.

Το πρώτο και το δεύτερο έτος δεν ήξερα για την πορεία, αλλά στη συνέχεια έλαβα μέρος και μάλιστα έγινα και οδηγός, λέει ο Μπορίς Τουέτσκι.

Στην αρχή οι συμμετέχοντες ήταν 60-70 άτομα, πέρυσι ήμασταν 180 άνθρωποι όλων των ηλικιών. Ο μικρότερος συμμέτοχος ήταν 3 μηνών. Το προηγούμενο έτος οι γονείς του συμμετείχαν στην πορεία και τότε το σχεδίασαν και ήρθαν με το μωρό τους. Συμμετέχουν διάφοροι άνθρωποι, μερικοί έρχονται από διάφορα μέρη. Δεν είναι απαραίτητο να κάνετε όλο τον δρόμο από την αρχή μέχρι το τέλος. Κουβαλάμε σκηνές, υπνόσακους, που ξαπλώνουμε στις αυλές των εκκλησιών και των σπιτιών. Υπάρχει ένα συνοδευτικό αυτοκίνητο που μεταφέρει τις βαριές αποσκευές μας. Προχωράμε μόνο με ελαφριά σακίδια με γεύμα και ρούχα. Κάθε μέρα διανύουμε περίπου 25χλμ. Δεν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες στον δρόμο και οι εξασκημένοι τουρίστες μπορούν να λάβουν μέρος στην πορεία, λέει ο Μπορίς Τουέτσκι για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο