Στις 25 Μαΐου η Φιλαρμονική ορχήστρα «Πιονέρ» θα δώσει συναυλία στην αίθουσα «Βουλγαρία». Έτσι τα πρώην και νυν μέλη της ορχήστρας θα γιορτάσουν τα 65 χρόνια από την ίδρυσή της και τα 105 χρόνια από την γέννηση του ιδρυτή της - καθηγητή Βλάντι Συμεώνοφ.

Ο εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος «Καθηγητής Βλάντι Συμεώνοφ» υφηγητής Αλεξάνταρ Πέσεφ παρουσιάζει το πρόγραμμα της συναυλίας:

«Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τρία έργα. Θα ερμηνευθεί «Δίας» - μέρος της ορχηστικής σουίτας «Οι Πλανήτες» του συνθέτη Γκούσταβ Χολστ. Με το δεύτερο μέρος του Κοντσερτίνο για βιολί και ορχήστρα του Παρασκέβ Χατζίεφ θα τιμήσουμε τα 105 χρονια από τη γέννηση του συνθέτη. Συμπληρώνονται και 95 χρόνια από τη γέννηση του Αλεξάνταρ Ράιτσεφ. θα ερμηνεύσουμε αποσπάσματα του μπαλέτου του «Κλέφτικο τραγούδι». Στο δεύτερο μέρος η Φιλαρμονική «Πιονέρ» θα εκτελέσει ένα από τα εμβλήματα της ορχήστρας – την 9^η Συμφωνία με υπότιτλο «Του Νέου Κόσμου» του Αντονίν Ντβόρζακ.»

«Μετά την αποκατάσταση της ορχήστρας τραβήξαμε την προσοχή του κοινού και των επαγγελματιών» - λέει ο υφηγητής Πέσεφ. – «Έχουμε καλή συνεργασία με τα μουσικά σχολεία στη χώρα μας. Κάθε χρόνο από το Πλόβντιβ στέλνουν παιδιά στις δημιουργικές κατασκηνώσεις μας. Ήρθαν μαζί μας στο Φεστιβάλ Νεανικών Ορχηστρών στο Βερολίνο το 2016. Έχουμε υποστήριξη και από τα μουσικά σχολεία στο Ρούσε, το Πλέβεν, τη Βάρνα. Στην συναυλία στις 25 Μαΐου θα παίξουν 85 νέοι μουσικοί. Η Φιλαρμονική ορχήστρα «Πιονέρ» ήτανπάνταένα από τα σύνολα στο Εθνικό Μέγαρο των Παιδιών. Και σήμερα η κύρια υποστήριξη λαμβάνουμε από την ηγεσία του θεσμού αυτού και προσωπικά από τη διευθύντρια τουΤατιάνα Ντόσεβα και από το Υπουργείο Παιδείας.»

«Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία να παίξεις υπό την μπαγκέτα του. Απίστευτος μουσικός – το βλέμμα, τα χέρια, τα πάντα στον ίδιο ήταν μουσική. Δεν είμαι επαγγελματίας ερμηνευτής, αλλά μέχρι σήμερα είμαι συνδεδεμένος με την τέχνη. Μας δίδαξε να αγαπάμε την καλή μουσική και είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες. Όταν ήταν θυμωμένος μας ονόμαζε «μαύροι διάβολοι»... Νομίζω ότι ο κανένας από μας δε θύμωνε και με χαμόγελο θυμόμαστε αυτές τις στιγμές. Ο κύριος στόχος του ήταν να χτίσει κάτι που πραγματικά αξίζει. Μερικές από τις πιο συναρπαστικές στιγμές για μένα ήταν η πρώτη μου περιοδεία του 1974 στο Εδιμβούργο, το Αμπερντίν, και το Λονδίνο, στη συνέχεια η συμμετοχή στον διαγωνισμό «Χέρμπερτ φον Κάραγιαν» στο Δυτικό Βερολίνο (όπως ονομαζόταν τότε) και το ειδικό βραβείο που έλαβε η ορχήστρα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία μας στις ΗΠΑ, στην αίθουσα του ΟΗΕ το 1979, όταν στην πρόβα μας ήρθε ο Λέοναρντ Μπερνστάιν. Η άμεση επαφή με αυτόν τον κολοσσό της παγκόσμιας μουσικής ήταν μοναδική εμπειρία. Τότε ήμουν στη θέση της πρώτης βιόλας στην ορχήστρα και καθόμουν κυριολεκτικά ένα μέτρο από τον ίδιο. Έβλεπα το πρόσωπό του. Ήταν συγκινημένος ενώ διεύθυνε τη ορχήστρα. Θυμάμαι ότι στα πρώτα δευτερόλεπτα ήμασταν ανήσυχοι, αλλά στη συνέχεια η μαγεία αγκάλιασε όλη την ορχήστρα και ερμηνεύσαμε το Σκέρτσο της 7^ης Συμφωνίας του Μπετόβεν σαν να είχαμε παίξει πάντα κάτω από την μπαγκέτα του. Ήταν μοναδική η εμπειρία, όλοι οι μουσικοί κοιτούσαν τον Λέοναρντ Μπερνστάιν. Αλλά παίξαμε έτσι χάρη στον καθηγητή Βλάντι Συμεώνοφ.»