Είναι ο πολεμιστής-μάρτυρας που στη φαντασία μας είναι ιππέας, ο οποίος με ένα μακρύ δόρυ σκοτώνει τον κακό δράκο. Την ίδια απεικόνιση παρουσιάζει και η αγιογραφία του Αγίου Γεωργίου, που υπάρχει σε κάθε ορθόδοξο ναό στη Βουλγαρία. Την 6^η Μαΐου η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου, που έχει γίνει σύμβολο της ανδρείας και της τιμής των βουλγάρων στρατιωτών. Γι’ αυτό η ημέρα αυτή είναι και γιορτή του Βουλγαρικού Στρατού.

Από αμνημονεύτων χρόνων ο λαός μας συνδέει την Ημέρα του Αγίου Γεωργίου με τελετές και τελετουργίες, αφιερωμένες στη γη και τη γονιμότητα. Το κοινό μεταξύ τους είναι η θυσία, η οποία έχει μείνει από τα ειδωλολατρικά χρόνια, όταν οι άνθρωποι ζητούσαν τη βοήθεια του Ουρανού για μια υγιή και καρποφόρα χρονιά. Και σήμερα είναι ζωντανή η παράδοση την Ημέρα του Αγίου Γεωργίου σε κάθε σπίτι να μαγειρεύεται φαγητό με αρνίσιο κρέας.

Στην εποχή της υψηλής τεχνολογίας, που απομακρύνει τον άνθρωπο από τη γη και τη φύση, συχνά ξεχνάμε τις παλιές τελετές, ήθη και έθιμα του λαού μας. Η γιορτή, όμως, έχει το χρώμα της όταν ξεφύγουμε από τον αστικό ρυθμό και πάμε στο χωριό, όπου θα μας φιλοξενήσουν και όπου μπορούμε να συμμετέχουμε και στις προετοιμασίες για την γιορτή και στην ίδια την γιορτή.

Έτσι είναι και στο γραφικό χωριό Λόζεν, στα περίχωρα της Σόφιας, όπου παντού αισθάνεται γιορταστική ατμόσφαιρα. Η γυναικεία χορωδία μαζεύεται κάθε μέρα στο πολιτιστικό κέντρο, ετοιμάζοντας το ρεπερτόριό της. Η Τσβετάνκα Πετρόβα διευθύνει τη γυναικεία ομάδα ερασιτεχνών με την πεποίθηση ότι, ο καθένας θα πρέπει να κάνει κάτι για να κρατήσει ζωντανά τα τραγούδια και τις παραδόσεις. Και αυτή είναι η πιο σημαντική προϋπόθεση να αισθανόμαστε υπερηφάνεια, που είμαστε Βούλγαροι και μαζί με αυτό, και καλοί χριστιανοί. Η προετοιμασία της γιορτής δεν είναι τόσο εύκολη, ειδικά όταν οι άνθρωποι δεν εκτρέφουν πρόβατα στην αυλή τους, ενώ το αρνίσιο κρέας είναι αρκετά ακριβό. Λεπτομέρειες για τις παραδόσεις, που συνδέονται με τον Άγιο Γεώργιο μαθαίνουμε από την Τσβετάνκα Πετρόβα:

«Είναι η καλύτερη γιορτή, γιατί είναι η γιορτή των εργατικών ανθρώπων, που με χαρά προϋπαντούν την άνοιξη. Είναι εποχή φυσικής και ψυχικής αναγέννησης και για αυτό μαζεύονται οι κάτοικοι του χωριού στις όμορφες γιορτές, στήνουν χορό και τραγουδούν στην πλατεία. Στο σπίτι μαζευόμαστε όλοι. Την ημέρα αυτή υπάρχει μια ειδική ατμόσφαιρα ζεστασιάς και οικογενειακής κατανόησης. Όλοι έχουμε καλή διάθεση. Θυμάμαι ότι στο παρελθόν ο παππούς και ο πατέρας μου υποχρεωτικά πήγαιναν το αρνί στην αυλή της εκκλησίας, πριν το σφάξουν.

Το ψητό κρέας υποχρεωτικά μεταφερόταν στο ιερό του Αγίου Γεωργίου πάνω από το χωριό. Εκεί, το μεσημέρι μαζευόταν όλο το χωριό. Και σήμερα, την ημέρα αυτή πηγαίνουμε εκεί όπου υπάρχει παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Οι γυναίκες προσφέρουν σπιτικό τελετουργικό ψωμί και ψητό αρνίσιο κρέας, ενώ εκείνοι που τρέφουν πρόβατα και - γιαούρτι. Ετσι προσευχόμαστε για υγεία και ευημερία της οικογένειας. Το τρόφιμα, που παραμείνουν, μοιραζόμαστε στους ανθρώπους που δεν πήγαν στο ιερό. Πριν χρόνια στο σημείο αυτό στήναμε και χορό, ενώ σήμερα τουλάχιστον διατηρούμε και τραγουδάμε τα τραγούδια, αφιερωμένα στην γιορτή.»

Η Τσβετάνκα και οι άλλες ηλικιωμένες γυναίκες στο Λόζεν μας υπενθυμίζουν και άλλη πολύ παλιά παράδοση. Συνδέεται με την πομπή στα χωράφια, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Πρώτοι προχωρούσαν οι ιερείς που έφερναν τις εικόνες. Όλοι τραγουδούσαν ένα τραγούδι - μια κοινή προσευχή για καρποφορία. Μετά την πανηγυρική πομπή όλοι πήγαιναν στην εκκλησία.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: bg.wikipedia.org, αρχείοκαι photoarhiv-todorslavchev.com