Ύστερα από διαρκή περίοδο ηρεμίας οι Βούλγαροι αγρότες βγήκαν εκ νέου σε διαμαρτυρίες μπροστά στο Υπουργείο Γεωργίας σε ένδειξη δυσαρέσκειας από τις νέες διατάξεις και απαιτήσεις. Ο υπηρεσιακός υπουργός Γεωργίας, καθηγητής Μποζούκοφ, δεσμεύτηκε με την επίλυση των προβλημάτων των εκατοντάδων Βουλγάρων κτηνοτρόφων, που ξεσηκώθηκαν λόγω της δυσκίνητης γραφειοκρατικής μηχανής που καθυστερεί τις χορηγήσεις για τους κτηνοτρόφους. «Η διαμαρτυρία μας είναι μπροστά στο Υπουργείο Γεωργίας, επειδή εδώ οι υπάλληλοι έχουν διοριστεί για να υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας, και όχι αυτά του Υπουργείου Οικονομικών», δήλωσαν οι διαμαρτυρόμενοι. Ένας από αυτούς είναι και ο Συμεών Γκεοργκίεφ, ιδιοκτήτης φάρμας με μακροχρόνια πρακτική από την πόλη Πάζαρτζικ. Για τα περίπου 30 χρόνια που ασχολείται με καλλιέργεια της γης και κτηνοτροφία έχει 6 σχέδια με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Οι νέες απαιτήσεις ενθαρρύνουν την ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών, αλλά η γη του Συμεών Γκεοργκίεφ από την πόλη Πάζαρτζικ δεν ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία. Κατά τη γνώμη του, όμως αυτή η μη λογική διάκριση δεν είναι λόγω των απαιτήσεων των Βρυξελλών, αλλά είναι έργο των υπαλλήλων του βουλγαρικού Υπουργείου Γεωργίας.

«Εγώ είμαι ιδιοκτήτης αγροκτήματος που βρίσκεται στην πόλη Πάζαρτζικ, ενώ σύμφωνα με τις νέες διατάξεις τέτοιοι σαν και μένα αυτομάτως δε μπορούν να συμμετέχουν στα προγράμματα, επειδή η γη τους δε βρίσκεται σε αγροτική περιοχή», δεν κρύβει την πίκρα του ο Συμεών. «Ασχολούμαι με σιτοπαραγωγή και κτηνοτροφία από το 1991. Καλλιεργώ 2500 στρέμματα γης και έχω 60 ζώα, από τα οποία 45 είναι γαλακτοφόρες αγελάδες. Οι αγρότες δεν είμαστε ενωμένοι όταν θέλουμε να υπερασπίζουμε τα συμφέροντά μας. 30 χρόνια ήδη δεν κατορθώσαμε να ενωθούμε και να κάνουμε αποτελεσματικές κλαδικές οργανώσεις. Προσπαθήσαμε, τελικά όμως τίποτα δεν έγινε. Επειδή οι ηγέτες που διαλέξαμε ακολουθούν κρυφά εταιρικά και πολιτικά συμφέροντα. Για μας που δουλεύουμε στα χωράφια και τις φάρμες μένουν μόνο τα προβλήματα. Ασχολούμαι βασικά με σιτοπαραγωγή, επειδή τα σιτηρά μπορούν να συντηρούνται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η βασική αγορά για το σιτάρι και το κριθάρι που παράγω είναι η Ελλάδα, ενώ για τον ηλίανθο - η Τουρκία.Για τη δική μας αγορά δεν έχω παραγωγή, επειδή στην ξένη πετυχαίνω καλύτερες τιμές. Για νακερδίσεις από γεωργία στη Βουλγαρία πρέπει να έχεις εκατομμύρια. Πρέπει να τα επενδύσεις σε κλειστό κύκλο παραγωγής – από το χωράφι, μέσα από τη φάρμα, το γαλακτοκομείο έως τα καταστήματα, στα οποία να προσφέρεις την έτοιμη παραγωγή. Αυτό είναι αδύνατο για τους απλούς παραγωγούς.»

Ύστερα από αρκετά χρόνια χαμένων ελπίδων στον αγροτικό τομέα, φυσικά έρχεται και η ερώτηση για τα κίνητρα που έχουν οι άνθρωποι που έμειναν να καλλιεργούν γη στη Βουλγαρία. Για τον Συμεών Γκεοργκίεφ να είσαι παραγωγός εδώ είναι «γλυκός πόνος».

«Η πιο ευχάριστη στιγμή είναι όταν δεις κάτι να βγαίνει από τα χέρια σου. Αρχίζεις από το γυμνό χωράφι, ενώ ύστερα μαζεύεις πλούσια συγκομιδή, που μετατρέπεται σε τροφή για τους ανθρώπους», λέει ο Συμεών. - «Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα είναι η πρόσληψη εργατικού δυναμικού. Πριν περίπου δέκα χρόνια αρκετά δημοφιλές ήταν το πρόγραμμα της κυβέρνησης «Από κοινωνικά επιδόματα προς απασχόληση». Τότε μέσω του προγράμματος προσλαμβάναμε ανθρώπους από τα κοινωνικά ασθενείς στρώματα. Τώρα δεν μπορείς να προσλάβεις τέτοιους ανθρώπους. Αλλιώς από χρόνια δουλεύω μόνιμα με δύο εργάτες. Μαζί μαζεύουμε τη συγκομιδή, ενώ όταν σπέρνουμε τα φυτά προσλαμβάνω προσωρινά και άλλα άτομα. Ο μισθός τους στη φάρμα είναι 840 λέβα, ενώ των οδηγών τρακτέρ κυμαίνεται από 1300 έως 1500 λέβα. Κάθε έτος όμως έχω πρόβλημα με την πρόσληψη. Η δουλειά δεν είναι για τον καθένα, απαιτεί εμπειρία και ικανότητες οδήγησης αυτών των ακριβών σύγχρονων μηχανών. Στο μεταξύ οι περισσότεροι οδηγοί τρακτέρ που είναι καλοί διαλέγουν να εργάζονται στο εξωτερικό, όπου τα μεροκάματα είναι μεγαλύτερα από τα δικά μας… Για μεγάλη λύπη μου δύσκολα θα μπορούμε να γυρίσουμε τους ανθρώπους στα χωράφια», μας είπε καταλήγοντας ο Συμεών Γκεοργκίεφ.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο