Ο καθένας, που περάσει το κατώφλι του Εθνικού Μεγάρου Πολιτισμού αυτές τις μέρες, βυθίζεται σε απέραντη θάλασσα βιβλίων. Με το μέγεθος, που απέκτησε η φετινή Χριστουγεννιάτικη Έκθεση Βιβλίου, ο μεγαλύτερος εκθεσιακός χώρος στη Σόφια και πάλι απέδειξε, ότι αξίζει το όνομα Εθνικό Μέγαρο Πολιτισμού.

Για έξι μέρες τα βιβλία κυριολεκτικά κατέκτησαν όλη την έκταση από το ισόγειο μέχρι τον τρίτο όροφο. Οι εκδοτικοί οίκοι, που ανέρχονται σε πάνω από 200, προσέλκυσαν το κοινό με αρκετούς τίτλους βουλγάρων και ξένων συγγραφέων. Κατά παράδοση η έκθεση δίνει δυνατότητα σε γνωστούς βουλγάρους συγγραφείς, που εξέδωσαν βιβλία τώρα τελευταία, να συναντηθούν με το κοινό τους. Οι επισκέπτες μπορούσαν να δουν τον ερευνητή θρακικών τύμβων, καθηγητή Νικολάι Οβτσάροφ, και να μιλήσουν για το νέο του βιβλίο, αφιερωμένο στα ταξίδια και την αρχαιολογία. Την ίδια ώρα η ειδικός στα μίντια, καθηγήτρια Λίλια Ράιτσεβα, παρουσίασε το βιβλίο της «Το φαινόμενο της τηλεόρασης».

Μεγάλο ενδιαφέρον προκάλεσε η συνάντηση με τον Χασάν Μπλασίμ, μία από τις εντονότερες φωνές της σύγχρονης αραβικής λογοτεχνίας. Ο συγγραφές, που ήταν προσκεκλημένος στο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ στα πλαίσια της έκθεσης, παρουσίασε τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Ο Χριστός του Ιράκ». Στο βουλγαρικό κοινό ο Χασάν Μπλασίμ δήλωσε, ότι το πιο πολύτιμο που έχουμε, είναι η ελευθερία του λόγου και υπενθύμισε, ότι το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν στη χώρα του εξόντωσε ολόκληρες γενιές συγγραφέων και ποιητών.

Άλλος ταλαντούχος συγγραφέας παρουσίασε νέο έργο του στην έκθεση – ο Ηλία Τρογιάνοφ εδώ και χρόνια μένει στη Γερμανία, αλλά είναι καλά γνωστός στο βουλγαρικό κοινό. Φέτος παρουσιάστηκε με το τελευταίο μυθιστόρημά του «Εξουσία και αντίσταση», που συμπεριλήφθηκε πια στην κατάταξη για καλύτερο γερμανόφωνο μυθιστόρημα του 2015.

Τα θέματα για τη μετανάστευση, τα όρια και τον αυτοκαθορισμό της προσωπικότητας ερμηνεύτηκαν από λυρική άποψη από τους νεότερους δημιουργούς στη διάρκεια του Λογοτεχνικού Φεστιβάλ. Η Έκθεση Βιβλίου είχε και τη μουσική πλευρά της στο πρόσωπο του γκρουπ «ΛαΤέκστ», που συνδυάζει τη λυρικότητα της ποίησης με την ενέργεια της ροκ μουσικής. Ο Πέταρ Τσούχοφ είναι ανάμεσα στους τους ιδρυτές και τους στιχουργούς του γκρουπ. Ασχολείται με ποίηση από τα παιδικά του χρόνια και λέει, ότι «δεν υπάρχει χρόνος, που να μην είναι κατάλληλος για ποίηση. Η περιγραφή της πραγματικότητας μέσω ποίησης είναι μηχανισμός, που ο άνθρωπος χρησιμοποιεί, για να δώσει νόημα στη ζωή του και να κρατηθεί σ’ αυτήν.». Για το φετινό φεστιβάλ ο Πέταρ Τσούχοφ είπε τα εξής:

«Συγκεκριμένα για την ποίησή μου δεν μπορώ να πω, ότι έχει κοινωνική κατεύθυνση. Μάλλον ασχολείται με τα προβλήματα του ανθρώπου, τα οποία είναι η μοναξιά, ο έρωτας, η στέρηση της ζωής από νόημα. Εκ πρώτης όψεως είναι κοινότοπα πράγματα, αλλά πάντα εγκυμονούν πόνο και κάθε άνθρωπος τα βιώνει σε ένα σημείο της ζωής του. Φέτος στο φεστιβάλ μου έκανε εντύπωση, ότι οι ποιητές ήταν νεότεροι, περίπου 20 χρονών, ενώ οι πεζογράφοι – πιο ηλικιωμένοι. Προφανώς για την πεζογραφία είναι απαραίτητη πιο σοβαρή ηλικία. Οι περισσότεροι από τους δημιουργούς δεν είχαν τελειώσει ανθρωπιστικές σπουδές, αλλά έχουν τεχνική εκπαίδευση. Ανάμεσά τους ήταν άνθρωποι με ανώτατη εκπαίδευση στον χώρο της βιολογίας, της φυσικής, της αρχιτεκτονικής. Για μένα ήταν περίεργο να δω πώς συνδυάζουν την τεχνική και την επιστημονική τους διανόηση με τις λογοτεχνικές τους εκδηλώσεις.»

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα