Τι μπορεί να οδηγήσει δύο καλλιτέχνες στην απόφαση να αντικαταστήσουν το ναό της Μελπομένης με την φροντίδα για παιδιά σε κίνδυνο; Ακολουθεί η ιστορία της Άνιμαρι Ντιμιτρόβα και του Ζλάτκο Ζλάτκοφ, των δύο μάνατζερς της Ένωσης "Ρουσάλια". Να πώς αρχίζει το παραμύθι…

Επί χρόνια η Άνιμαρι και ο Ζλάτκο έχουν ιδιωτικό θέατρο με το οποίο επισκέπτονται παιδιά σε κοινωνικά ιδρύματα και κάνουν φιλανθρωπικές παραστάσεις. Οι συναντήσεις με τα παιδιά τους εμπνέουν και αποφασίζουν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στην αποστολή αυτή. Αρχίζουν να εργάζονται με διάφορα σχέδια με στόχο την υποβοήθηση της ανάπτυξης των παιδιών και της ένταξής τους στην κοινωνία, χωρίς όμως να εγκαταλείπουν το θέατρο.

Τι γίνεται σε συνέχεια μαθαίνουμε από την Άνιμαρι Ντιμιτρόβα: "Ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάσουμε τις δύο δραστηριότητες και ύστερα από μεγάλη συλλογή αποφασίσαμε ότι η υπόθεση να βοηθάμε στα παιδιά, να αφιερώσουμε τη ζωή μας στο έργο αυτό, τη στιγμή αυτή για μένα και τον Ζλάτκο έχει μεγαλύτερο νόημα. Κλείσαμε το θέατρο, συμμαζέψαμε τα σκηνικά και τα κοστούμια μας, και αφιερωθήκαμε στη δουλειά με τα παιδιά. Έχουμε ολοκληρώσει ήδη 8 σχέδια σε 17 ειδικευμένους θεσμούς με περισσότερα από 1.300 παιδιά ηλικίας από 3 έως 18 ετών απ' όλη τη Βουλγαρία. Συνειδητοποιήσαμε ότι η δουλειά με σχέδια είναι έως κάποιον βαθμό χρήσιμη, αλλά το ότι τα σχέδια τελειώνουν και εγκαταλείπεις τα παιδιά προκαλεί μάλιστα και ζημιά. Τότε αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε κάτι πιο μακροπρόθεσμο, με το οποίο να μπορούμε σοβαρά να βοηθήσουμε τα παιδιά, να αλλάξουμε την μοίρα τους, να αλλάξουμε τη ζωή τους", λέει η κα Ντιμιτρόβα.

Και έτσι η Άνιμαρι και ο Ζλάτκο αποφασίζουν να ιδρύσουν σχολείο τεχνών. Στη διάρκεια τριών ετών προετοιμάζουν την στρατηγική τους και εκπαιδεύουν ειδικούς. Αρχίζει και η αναζήτηση χρημάτων. Η πρώτη υποστήριξη έρχεται από το ίδρυμα Βελούξ της Δανίας. Η χρηματοδότησή του αποτελεί μία πολύ σοβαρή αφετηρία. Η Άνιμαρι Ντιμιτρόβα και ο Ζλάτκο Ζλάτκοφ αγοράζουν 26 στρέμματα γη στo χωριό Ρουσάλια στην περιοχή του Βελίκο Τίρνοβο για την κατασκευή σχολικού συγκροτήματος. Επισκευάζουν παλιό σχολείο, που γίνεται εκπαιδευτικό κέντρο, κτίζουν σπίτια για 30 παιδιά και 10 δασκάλους με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.

Η Άνιμαρι Ντιμιτρόβα είναι υπεύθυνη δύο μη κυβερνητικών οργανώσεων που εγκαινιάζουν στις 15 Σεπτεμβρίου του 2014 το μοναδικό στη Βουλγαρία Σχολείο Τεχνών και Παραδοσιακών Τεχνών για άπορα παιδιά "Ντιμίταρ Έκιμοφ" για παιδιά από προσχολική ηλικία έως την Γ' δημοτικού.
"Το σχολείο αυτό είναι για εκείνα τα βουλγαρόπουλα που δεν έχουν οποιαδήποτε ευκαιρία για ισότιμη αφετηρία στη ζωή, για καλή ανάπτυξη και εάν δεν τους απλώσουμε χέρι η ζωή τους θα παραμείνει σε ένα δύσκολο μονοπάτι. Είναι ταλαντούχα παιδιά που έρχονται σε μας με πολλά κοινωνικά ελλείμματα. Πολλά απ' αυτά ήταν σε κοινωνικά ιδρύματα, σε ανάδοχες οικογένειες, παιδιά τα οποία επιστρέφουν και παίρνουν από τους γονείς. Αυτή η χρονοβόρα διαδικασία που το κράτος κάνει συνειδητά ή ασυνείδητα στρεσάρει πολύ τα παιδιά. Αυτά έρχονται σε μας ταραγμένα ότι εκ νέου μπαίνουν σε έναν κοινωνικό θεσμό, επειδή έρχονται σε σχολείο πανσιόν. Και ύστερα από μερικούς μήνες επίμονης εργασίας καταλαβαίνουν ότι έχουν βρεθεί σε ένα θαυμάσιο μέρος… Η ομάδα μας αποτελείται από 12 άτομα – μέντορες, δάσκαλοι, νέοι άνθρωποι που έχουν σπουδάσει στο Λονδίνο και Παρίσι και έκαναν τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα εδώ. Βαθιά υπόκλιση για τη δουλειά τους", λέει η Άνιμαρι Ντιμιτρόβα.

Η φροντίδα και η εκπαίδευση 18 παιδιών στο σχολείο είναι δωρεάν. Αλλά για να συνεχίσει να λειτουργεί το σχολείο έχει ανάγκη από επείγουσα χρηματική υποστήριξη, επειδή η επόμενη χρηματοδότηση καθυστερεί. Τα κονδύλια έρχονται βασικά από ομοϊδεάτες στο εξωτερικό. Οι φιλόδοξοι μάνατζερςαντιμετωπίζουν το δίλλημα να υποθηκεύσουν το σπίτι τους για να σώσουν το σχολείο.

"Αυτή είναι μία μεγάλη υπόθεση για τη Βουλγαρία", αναφέρει η Άνιμαρι Ντιμιτρόβα: "Είναι υπόθεση επιβίωσης του έθνους και του κράτους μας. Εμείς προσπαθούμε να διαπαιδαγωγήσουμε καλούς και έξυπνους ανθρώπους του 21^ου αιώνα. Προφανώς έχουμε ανάγκη από περισσότερους ομοϊδεάτες στον αγώνα αυτό. Για τον λόγο θέλω να καλέσω όλους, που αγαπούν τη Βουλγαρία και θεωρούν ότι τα παιδιά είναι δώρο Θεού και έρχονται στη γη για να ζήσουν τη δική τους ζωή, να καλέσω όλους που θέλουν ο κόσμος να γίνει καλύτερος να βοηθήσουν με ότι μπορούν", είπε καταλήγοντας η κα Άνιμαρι Ντιμιτρόβα.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα
Φωτογραφίες: Μπλαγκορόντνα Γκεοργκίεβα και ένωση "Ρουσάλια"