Πέρασαν 100 μέρες από την αρχή της θητείας της δεύτερης κυβέρνησης του Μπόικο Μπορίσοφ. Οι κυβερνώντες είναι της γνώμης ότι άνοιξαν "ευρύ μέτωπο μεταρρυθμίσεων", ενώ η κριτική της αντιπολίτευσης και των επιχειρηματιών είναι πως μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχουν στην πράξη. Ορισμένες από τις πιο επιτακτικές μεταρρυθμίσεις είναι στον τομέα της δικαστικής εξουσίας, της καταπολέμησης της διαφθοράς στα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Ανεξάρτητα από τον ήπιο τόνο στην έκθεση της Κομισιόν στο πλαίσιο του Μηχανισμού Συνεργασίας και Ελέγχου, οι συστάσεις είναι κατηγορηματικές.

"Η έκθεση αυτή πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μία πολύ προσεκτική πίστωση εμπιστοσύνης", είπε σε συνέντευξη για τη Βουλγαρική Ραδιοφωνία ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χρήστο Ιβανόφ. "Εάν εμείς δεν αξιοποιήσουμε τον χρόνο που έχουμε για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, είμαι πεπεισμένος πως θα ακολουθήσει μία πολύ κριτική έκθεση".

Η πρώτη από τις 16 συστάσεις της Κομισιόν αφορά τη λειτουργία του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Εκ νέου υπενθυμίζεται η σύσταση της Επιτροπής της Βενετίας για σύγκρουση συμφερόντων – δεν μπορεί εισαγγελείς και ανακριτές να συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν την ανάπτυξη της καριέρας των δικαστών.

"Κάτι περισσότερο, σ' αυτό το όργανο τα μέλη του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου που εκλέγονται από τη Βουλή είναι περισσότερα από τα μέλη που εκλέγονται από τους δικαστές και με τον τρόπο αυτό περιορίζεται η δυνατότητα αυτοδιοίκησης του δικαστηρίου", συνεχίζει οι υπουργός Δικαιοσύνης. "Υπάρχει σαφής διεθνής προδιαγραφή ότι οι αποφάσεις για την σταδιοδρομία των δικαστών πρέπει να λαμβάνονται από όργανο, στο οποίο πλειοψηφία έχουν οι δικαστές εκλεγμένοι από δικαστές. Η αναδιάρθρωση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου όμως έχει και άλλες διαστάσεις. Πρέπει για πρώτη φορά να δημιουργηθεί όργανο από εισαγγελείς και ανακριτές, γεγονός που θα παρέχει τη δυνατότητα για συλλογική διαδικασία διοίκησης της Εισαγγελίας. Αυτή θα είναι η αρχή δημιουργίας νέου διοικητικού μοντέλου στην Εισαγγελία με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της. Είναι ένας από τους βασικούς στόχους που θέτει η στρατηγική για δικαστική μεταρρύθμιση. Σε συνέχεια η ανασυγκρότηση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου πρέπει να συμβαδίζει με την ανασυγκρότηση της διοίκησης των δικαστηρίων στο εξής".

"Η πραγματική δικαστική μεταρρύθμιση είναι ζήτημα πολιτικής και θεσμικής ευθύνης", είναι πεπεισμένος ο υπουργός Δικαιοσύνης Χρήστο Ιβανόφ και δίνει παράδειγμα με την έγκριση της Στρατηγικής για δικαστική μεταρρύθμιση στη Βουλή: "Είδαμε στη Βουλή ότι γύρω από την έγκριση της Στρατηγικής για δικαστική μεταρρύθμιση διαμορφώνεται κάτι που εγώ ονομάζω "συνασπισμό των απρόθυμων", συνεχίζει ο κ. Ιβανόφ. "Αποδείχνεται ότι όταν πρόκειται για μία δήλωση κανένας στη Βουλή δεν θέλει να βρεθεί στο ρόλο αντίπαλου της δικαστικής μεταρρύθμισης. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αιτίες στη Βουλή να μην μπορεί να διαμορφωθεί μία συνταγματική πλειοψηφία που είναι απαραίτητη για ορισμένες μεταρρυθμίσεις ανασυγκρότησης του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Το ζήτημα είναι να εστιαστούμε στα εθνικά καθήκοντα. Μπορούμε να καθιερώσουμε τη δικαστική μεταρρύθμιση σαν εθνική προτεραιότητα, ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία; Θα δούμε!"

Ο υπουργός Δικαιοσύνης διευκρινίζει ότι η Στρατηγική είναι για επταετή περίοδο. Οι αναμενόμενες αλλαγές πρέπει να γίνουν σε πολλά επίπεδα. Στην στρατηγική περιέχεται ολόκληρο πακέτο μεταρρυθμίσεων στο διοικητικό μοντέλο της δικαστικής εξουσίας, στο οποίο περιλαμβάνεται νέα οργανωτική δομή της εισαγγελίας, νέο μοντέλο διοίκησης των δικαστηρίων, δημιουργία νέας ποινικής πολιτικής.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα