Τον Ιανουάριο συμπληρώνονται 155 χρόνια από τη γέννηση του θεμελιωτή της βουλγαρικής επαγγελματικής μουσικής σύνθεσης Εμμανουήλ Μανόλοφ. Αναμφίβολα το πιο πολύτιμο έργο που ο συνθέτης άφησε στους ακολούθους του είναι η όπερα "Κακομοίρα", την οποία δυστυχώς δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει. Το έργο βασίζεται σε ποίημα του μεγάλου μας συγγραφέα Ιβάν Βάζοφ και συνδυάζει τις παραδόσεις της αστικής ρομάντζας και με την ιταλική κλασική όπερα. Σε συνέντευξη που φυλάσσεται στο Χρυσό Αρχείο της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας, ο σκηνοθέτης κινηματογράφου Γκεόργκι Ντιουλγκέροφ μιλάει γι’ αυτό το εμβληματικό για τη βουλγαρική έντεχνη μουσική έργο.

"Ο Εμμανουήλ Μανόλοφ δημιούργησε το έργο "Κακομοίρα" σε μια περίοδο, κατά την οποία ούτε είχε χρηματικούς πόρους, ούτε παραδόσεις στο είδος. Σε όλο τον κόσμο η όπερα τότε γνώριζε άνθηση με τα έργα μεγάλων συνθετών όπως οι Βέρντι, Βάγκνερ, Μασκάνι κ. ά. Χάρη στις έρευνές μου συνειδητοποίησα ότι το έργο είναι εμπνευσμένο από τις προσωπικές εμπειρίες του συνθέτη. Πρωτότυπο της πρωταγωνίστριας είναι η μητέρα του Μανόλοφ. Το λιμπρέτο της όπερας λέει την ιστορία μιας φτωχιάς γυναίκας, η οποία αναζητά χρήματα για τα παιδιά της. Στη ζωή του συνθέτη υπήρχε ένα παρόμοιο επεισόδιο – η μητέρα του, αφού έμεινε χωρίς πόρους για τη μόρφωση των γιών της, με τα λίγα χρήματα που είχε, έφυγε με τα παιδιά της από τη γενέτειρά τους Γκάμπροβο για το Κίεβο. Εκεί ζήτησε υποτροφία για τους γιους της από τον διακεκριμένο εκκλησιαστικό παράγοντα Ιωσήφ Σοκόλσκι. Όταν η μητέρα έμαθε ότι αυτό είναι αδύνατο, εγκατέλειψε τα παιδιά της. Βλέποντας τα τέσσερα αγόρια, συμπονετικοί Βούλγαροι τους πήγαιναν στη Βουλγαρική Επιτροπεία στην Οδησσό. Από εκεί οι δρόμοι τους χωρίζουν – ο Εμμανουήλ Μανόλοφ είχε μουσικό ταλέντο και βρέθηκε στη Χορωδία της Μόσχας. Χάρη στο ταλέντο του, ο μελλοντικός συνθέτης συνέχισε τις σπουδές του στη Μουσική Ακαδημία. Δεν κατόρθωσε όμως να τις τελειώσει λόγω του ξεσπάσματος του Σερβοβουλγαρικού πολέμου. Το 1885 γύρισε στην πατρίδα".

Εκ νέου στην πατρίδα, ο Εμμανουήλ Μανόλοφ άρχισε να παίζει στην ορχήστρα πνευστών του Α' Συντάγματος της Σόφιας. Σημαντικό μέρος της βιογραφίας του συνθέτη συνδέεται με το Καζανλάκ. Εκεί πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που ήταν και τα πιο καρποφόρα. Πάλι χάρη στο Χρυσό Αρχείο της Βουλγαρικής Εθνικής Ραδιοφωνίας μπορούμε να ακούσουμε την αφήγηση του συνθέτη Γιόσκο Γιόσιφοφ για την τεράστια προσφορά του Μανόλοφ: "Σε μια περίοδο, κατά την οποία ο λαός διψάει για πολιτισμό και μουσική, ο Εμμανουήλ Μανόλοφ βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλημμα ποιο δρόμο να πάρει γιατί τότε οι ξένες επιρροές στην τέχνη είναι πολύ ισχυρές. Ως ένας αληθινός πατριώτης, ο Μανόλοφ βρίσκει τον πιο σωστό δρόμο και χρησιμοποιεί το φολκλόρ για την τοποθέτηση των θεμελίων της βουλγαρικής μουσικής παράδοσης. Δεν είναι τυχαίος ο εξαιρετικός σεβασμός για τον συνθέτη, που εκδηλώνουν οι κάτοικοι του Καζανλάκ – χάρη στις προσπάθειές του, ιδρύονται μικτή χορωδία και ορχήστρα στο Μορφωτικό Σύλλογο "Σπίθα" στην πόλη. Λόγω της προσφοράς του, ο Εμμανουήλ Μανόλοφ μπορεί να αποκαλεστεί ο πρώτος Βούλγαρος επαγγελματίας συνθέτης και θεμελιωτής της όπερας στη χώρα μας. Δύο φορές στη ζωή του έμεινε στο Καζανλάκ. Εκεί ήταν δάσκαλος το 1886 και λίγο αργότερα ξαναγύρισε και έμεινε στην πόλη μέχρι τον θάνατό του το 1902. Κατά τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του, δημιούργησε το έργο όπερας "Κακομοίρα". Σε μια συντηρητική εποχή, όταν οι γυναικείοι ρόλοι στο θέατρο εκτελούνταν από άνδρες, ο Μανόλοφ ήταν νεωτεριστής για τον χρόνο του".

Ως αρχιμουσικός του 23^ου Συντάγματος της Σίπκα, ο Εμμανουήλ Μανόλοφ χρησιμοποιεί την ορχήστρα πνευστών για την ερμηνεία έργων διάσημων Ευρωπαίων συνθετών καθώς και δικών του έργων. Βασικό μουσικό είδος στα έργα του είναι το χορωδιακό τραγούδι. Σύμφωνα με τη διακεκριμένη λαογράφο Ελένα Στόιν, ο συνθέτης έχει σημαντική προσφορά στην εύρεση και την καταγραφή δημοτικών τραγουδιών. Έγραψε εμβατήρια, παιδικά και σχολικά τραγούδια, ανάμεσα στα οποία το όμορφο «Είσαι ωραία, πατρίδα μου», που τραγουδούν γενιές βουλγαρόπουλων.