Την προηγούμενη εβδομάδα, μετά από κλήση έκτακτης ανάγκης, στάλθηκε ασθενοφόρο σε συνοικία των Ρομά, όπου αντί να βοηθηθεί ο άρρωστος, προκλήθηκε ατύχημα και το ιατρικό προσωπικό έγινε θύμα βιαιοπραγίας. Το γεγονός προκάλεσε θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων και οδήγησε σε δήλωση του υπουργού Υγείας Πέταρ Μόσκοφ για την εγγύηση της ασφάλειας των υπαλλήλων των ασθενοφόρων στις συνοικίες των Ρομά για την οποία ο κ. Μόσκοφ κατηγορήθηκε από την Βουλγάρικη Επιτροπή του Ελσίνκι για ρατσισμό και πολιτική ανορθότητα.

Ο υπουργός Υγείας ανέφερε πως κάθε τέταρτο περιστατικό επίθεσης κατά ασθενοφόρων συμβαίνει στις γειτονιές των Ρομά και ότι τα ασθενοφόρα δεν θα πηγαίνουν στις συνοικίες των Ρομά έως ότου δεν είναι εξασφαλισμένη η ασφάλεια του προσωπικού. Τα λόγια του προκάλεσαν θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων και ερμηνειών, ενώ η αντιπολίτευση στο πρόσωπο του Κινήματος Δικαιωμάτων και Ελευθεριών ζήτησε την παραίτησή του. Αλλά όλοι οι γιατροί συσπειρώθηκαν γύρω του υπουργού Υγείας και η χώρα και τα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα γέμισαν με πανό προς υπεράσπισή του.

Μάλλον δεν θα καταλήγαμε στην κατάσταση αυτή, αν η κοινωνική ένταξη της της μειονότητας των Ρομά προχωρούσε ομαλά. Στις συνοικίες των Ρομά το κράτος απουσιάζει, ενώ συχνά οι Ρομά νιώθουν σίγουροι ότι θα μείνουν ατιμώρητοι. Ανάμεσα στους Ρομά υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανεργίας και τα παιδιά τους συχνά δεν πηγαίνουν στο σχολείο. Συχνά δεν πληρώνουν φόρους και λογαριασμούς, δεν έχουν μόνιμη διεύθυνση, δεν έχουν ασφάλεια υγείας. Συχνά φέρονται βάναυσα και έχουν συνηθίσει να μένουν ατιμώρητοι.

Οι φτωχοί πολίτες συχνά γίνονται θύματα κλοπών από πλευρά συμμοριών Роμά, αλλά τα όργανα της τάξης προσέχουν οι ενέργειές τους να ερμηνεύονται πολιτικά ορθώς και λόγω της έλλειψης αντίδρασης η κοινωνία γίνεται όλο και πιο απαθής.

Μάλιστα, οι κριτικές που απηύθυναν οι εκπροσωποι οργανώσεων προστασίας ανθρώπινων δικαιωμάτων προς τα λόγια του υπουργού Υγείας Πέταρ Μόσκοφ είναι βάσιμες από ανθρώπινη και νομική σκοπιά. Ωστόσο οι υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων συχνά παρακολουθούν τα γεγονότα από τον καναπέ τους και δεν είναι σε θέση να δείξουν εμπάθεια για την μοίρα των γιατρών που εργάζονται στα ασθενοφόρα. Τα συνέδρια για την ένταξη των Ρομά συνεχίζουν να μην δίνουν αποτελέσματα.

Είναι γνωστό ότι η καθημερινότητα των ιατρών από την Επείγουσα Βοήθεια στις συνοικίες των Ρομά συνοδεύεται από φαινόμενα βίας σε βάρους τους και ατιμωρησία. Η ευθύνη όμως γι’ αυτά τα φαινόμενα ανήκει σε όλους μας, που είμαστε μέλη της βουλγαρικής κοινωνίας, περιλαμβανομένων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μάλιστα, επιθέσεις βίας και ατιμωρησία υπάρχουν όχι μόνο στις συνοικίες των Ρομά. Υπάρχουν και στα εκατοντάδες ερημωμένα χωριά, όπου ηλικιωμένα άτομα γίνονται θύματα κλοπών και βίας από χρόνια. Οι μικροκλοπές μπαίνουν στην κατηγορία «κρούσματα μικρής εγκληματικότητας», αλλά για τους ηλικιωμένους ανθρώπους με τις μικρές συντάξεις πρόκειται καμιά φορά για επιβίωση. Τα όργανα της δημόσιας τάξης συχνά δεν ασχολούνται με τα κρούσματα επιθέσεων των Ρομά, αλλά δεν το αναγνωρίζουν ανοιχτά, διότι συμπεριφέρονται πολιτικά σωστά.

Είναι έτοιμοι εκείνοι οι οπαδοί της πολικώς ορθής συμπεριφοράς και της τήρησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που κατέκριναν τον υπουργό Υγείας για τα λόγια του, να εγκαταλείψουν τις ατελείωτες, αλλά άκαρπες διασκέψεις και σεμινάρια τους και να εργαστούν πάνω σε εφαρμόσιμη στην πράξη και μακροπρόθεσμη στρατηγική για την κοινωνική ενσωμάτωση των Ρομά; Ίσως όχι.

Ίσως δεν συνειδητοποιούν πως ζούμε σε μια κοινωνία, που θα ήθελε πολύ να είναι φιλελεύθερη και με σταθερές πανανθρώπινες αξίες, αλλά στην πράξη αποτελείται από φτωχά και αδιάφορα μέλη. Ενώ οι γιατροί- θύματα βίας από την Επείγουσα Βοήθεια είναι μόνο ένα κομμάτι από παζλ.