Η προσφυγική πίεση στα βουλγαρικά σύνορα με την Τουρκία συνεχίζεται. Τα προσφυγικά κέντρα είναι γεμάτα μετανάστες από την Μέση Ανατολή, που αναζητούν άσυλο. Το μεγαλύτερο μέρος απ' αυτούς, όμως, δεν επιθυμούν να μείνουν στην φτωχή Βουλγαρία και αναζητούν τρόπο να φθάσουν στην Δυτική Ευρώπη. Λεπτομέρειες στο θέμα μαθαίνουμε από το ρεπορτάζ της Βέσελα Βλάντκοβα.

Ομάδα παράνομων μεταναστών προσπαθεί να περάσει τα βούλγαρο-τουρκικά σύνορα στην δυσπρόσιτη περιοχή του Έλχοβο. Η μεθοριακή αστυνομία τους εντοπίζει με κάμερες, τους συλλαμβάνει για παραβίαση των κρατικών συνόρων και τους πάει για έλεγχο στο περιφερειακό αστυνομικό τμήμα στο Έλχοβο. Μετά την διαπίστωση της ταυτότητάς τους οι πρόσφυγες πάνε σε προσφυγικό κέντρο, όπου πρέπει να περιμένουν την απόφαση για το καθεστώς τους.

Αυτή η πραγματική κατάσταση, που περιέγραψε το καλοκαίρι ένας υπάλληλος της μεθοριακής αστυνομίας επαναλαμβάνεται σχεδόν καθημερινά στα νότια σύνορά μας. Γι' αυτό ακριβώς εκεί συγκεντρώνονται τα προσφυγικά κέντρα. Ο Ντιμίταρ Σλάβοφ, νομικός από την οργάνωση προστασίας του δικαίου Βουλγαρική επιτροπή του Ελσίνκι ακόμη από την αρχή του εμφύλιου πολέμου στην Συρία φροντίζει τους πρόσφυγες στο κέντρο στο Χάρμανλι, διευκρινίζει τις διαδικασίες λήψης διάφορου καθεστώτος, τους συμβουλεύει.

"Μέχρι πέρυσι στο Χάρμανλι υπήρχαν σκηνές, τροχόσπιτα, δεν υπήρχε ρεύμα, νερό, υγειονομική περίθαλψη, και μάλιστα προσωπικό", θυμάται ο Ντιμίταρ Σλάβοφ. "Αλλά αργότερα τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν. Κάθε μέρα έρχεται νέος κόσμος, από 30 άτομα την ημέρα. Μόνο η καταγραφή τους με 1-2 διερμηνείες θέλει αρκετό χρόνο. Και η πίεση είναι μεγάλη – 2150 άτομα είχαμε τον περασμένο μήνα".

Παρά τις αισθητά βελτιωμένες συνθήκες στο Χάρμανλι οι ζητούντες ασύλου είναι δυσαρεστημένοι. Παραπονιούνται συνήθως από την βραδυκίνητη διαδικασία έγκρισης ή απόρριψης της αίτησης για την χορήγηση προσφυγικού ή ανθρωπιστικού καθεστώτος. Ο νέος διευθυντής του κέντρου Μάρκο Πετρόφ γνωρίζει όλους τους 1760 πρόσφυγες. Το 90% απ αυτούς είναι Κούρδοι από την Συρία. Το μεγαλύτερο μέρος ήρθαν με τις οικογένειές τους.

"Παραπονιούνται από τον στενό χώρο", συμμερίζεται ο Μάρκο Πετρόφ. "Από μία ή δύο οικογένειες σε δωμάτιο. Προσπαθούμε να είναι από μία οικογένεια σε δωμάτιο, αλλά ωστόσο ο χώρος είναι περιορισμένος".

Η Βουλγαρία βρίσκεται στον δρόμο του προσφυγικού ρεύματος από την Μέση Ανατολή προς την Δυτική Ευρώπη. Οι βουλγαρικές αρχές αντιμετώπισαν στην αρχή και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν μεγάλες σχετικές δυσκολίες.

"Το προσφυγικό ρεύμα στα σύνορα με την Τουρκία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από την Βουλγαρία", λέει ο Στογιάν Στογιάνοφ, διευθυντής του περιφερειακού τμήματος της μεθοριακής αστυνομίας Έλχοβο. "Γίνεται λόγος για ευρωπαϊκό πρόβλημα, το οποίο πρέπει να λύσουμε μαζί".

Το βασικό πρόβλημα των βουλγαρικών αρχών είναι, ότι οι πρόσφυγες δεν μπαίνουν στην χώρα από τους μεθοριακούς σταθμούς, αλλά περνούν παράνομα. Σύμφωνα με τον Στογιάν Στογιάνοφ η αιτία είναι, ότι από την αρχή ταξιδεύουν χωρίς διαβατήρια.

"Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας και πληροφορίες από τις υπηρεσίες των συνεταίρων μας, με τους οποίους συνεργαζόμαστε, αυτό το προσφυγικό ρεύμα είναι οργανωμένο", συνεχίζει ο Στογιάν Στογιάνοφ. "Υπάρχουν ειδικά άτομα στην Τουρκία, σ' αυτήν την παράνομη μπίζνες συμμετέχουν τόσο Τούρκοι πολίτες, όσο και οι ίδιοι οι πρόσφυγες από την Συρία, το Αφγανιστάν και άλλες χώρες. Σχεδόν όλοι περνούν από οργανωμένες εγκληματικές ομάδες. Βασικά τα άτομα, που οργανώνουν τα πράγματα, βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη και τις μεγάλες πόλεις κοντά στα βούλγαρο-τουρκικά σύνορα. Όλα αυτά κοστίζουν πολλά χρήματα".

Ένα μέρος των δυσκολιών των βουλγαρικών αρχών προκύπτουν και την μη υπογεγραμμένη διμερής συμφωνία μεταξύ της Βουλγαρίας και της Τουρκίας για την επιστροφή των προσφύγων. Ωστόσο έχει υπογραφεί η συμφωνία επανεισδοχής μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προβλέπει μεταβατική περίοδο 3 ετών. "Στο διάστημα αυτό όμως δεν πιστεύω ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί ριζικά", είπε ο κ. Στογιάνοφ.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα