Όταν οι λαϊκές ενδυμασίες γίνονται πάθος

«Το βουλγαρικό φολκλόρ είναι μοναδικό. Είμαστε Βούλγαροι και αυτό τρέχει στο αίμα μας. Δεν υπάρχει τρόπος να μη σου αρέσει αυτό, που έχουν δημιουργήσει οι πρόγονοί σου». Έτσι ο Πέταρ Γκεοργκίεφ από το χωριό της περιοχής Γκόρνα Οριάχοβιτσα Πίσαρεβο εξηγεί την αγάπη του για την αυθεντική λαϊκή δημιουργία και την επιθυμία του να την διατηρήσει για τις επόμενες γενιές.

Ο 28 χρονών άνδρας τελείωσε την μουσική σχολή της πόλης Πλέβεν με ειδικότητα γάϊδα, ενώ μετά και δημοτικό τραγούδι στο πανεπιστήμιο του Βελίκο Τίρνοβο. Λέει, ότι στο σόι του δεν υπάρχουν μουσικοί, εκτός από έναν από τους αδελφούς του παππού του, ο οποίος ήταν γνωστός τραγουδιστής της περιοχής του. Εδώ και μερικά χρόνια ο Πέταρ Γκεοργκίεφ συνεργάζεται με συγκροτήματα πρωτότυπου φολκλόρ, με τα οποία εκδηλώνεται σε διάφορα φεστιβάλ. Εκτός αυτού ο νεαρός άνδρας έχει και αυτόνομες εκδηλώσεις, αφού στο ρεπερτόριό του περιλαμβάνει μόνο αυθεντικά δημοτικά τραγούδια.
«Προσπαθώ να ερμηνεύω τραγούδια, τα οποία δεν είναι τόσο γνωστά, τα βρίσκω από τους ηλικιωμένους, προσπαθώ επίσης να είναι με ωραία κείμενα. Δεν επιμένω τόσο η μελωδία να είναι ωραία, όσο το κείμενο να λέει κάποια καλή ιστορία, εξηγεί ο Πέταρ. Θεωρώ, ότι πρέπει να διατηρήσουμε το αυθεντικό φολκλόρ, εκεί είναι η αλήθεια. Αγαπημένο τραγούδι δεν έχω, αλλά στο ρεπερτόριό μου υπάρχει ένα, το οποίο όπου και να πάω, θέλουν να το ακούσουν – γίνεται λόγος για αργό τραγούδι της Ντόμπρουτζα με πολύ όμορφο κείμενο: ο πατέρας μιας Βουλγάρας κοπέλας την πουλά σε έναν τούρκο. Όταν πάνε προς την γενέτειρά του, η ίδια βλέπει την Λευκή θάλασσα και τον παρακαλά να σταματήσουν, για να την δει από κοντά. Η κοπέλα μπαίνει στην θάλασσα και πνίγεται, για να διατηρήσει την χριστιανική της πίστη.

Για να ανανεώσει την πολιτιστική ζωή στο χωριό του και να διατηρήσει τις τοπικές παραδόσεις, για δεύτερο έτος ο Πέταρ οργανώνει στο Πίσαρεβο γιορτή του αυθενικού φολκλόρ. Σ αυτή μαζεύονται συγκροτήματα απ όλη την χώρα, που παρουσιάζουν τυπικά για τις περιοχές τους τραγούδια, χορούς, έθιμα, εθνικές στολές. «Η ιδέα αυτής της γιορτής είναι να διατηρηθεί το ντόπιο φολκλόρ σ όλες τις μορφές του. Να βγάλουμε από τις ντουλάπες τις παλιές στολές, να τραγουδήσουμε τα τραγούδια των γιαγιάδων μας, να παίξουμε τους παλιούς χορούς», εξηγεί ο νεαρός άνδρας. Ο Πέταρ συμμετέχει επίσης στις πρωτοβουλίες του εθνικού συνδέσμου «Εργαστήριο νυχτέρι», το οποίο ξεκίνησε από το Κοινωνικό δίκτυο. Τα μέλη του, κυρίως νεαρές γυναίκες απ όλη την χώρα, έχουν θέσει τον σκοπό να μάθουν τα παιδιά στα παλιά παραδοσιακά επαγγέλματα.

Ένα από τα μεγαλύτερα πάθη του Πέταρ είναι η συλλογή και διατήρηση των αυθεντικών λαϊκών στολών. «Όταν ήμουν μικρός, πέθανε η γιαγιά μου και στη ντουλάπα της βρήκα διάφορα παλιά ρούχα. Αποφάσισα να τα διατηρήσω και έτσι άρχισα να συλλέγω αυθεντικές ενδυμασίες» θυμάται ο νεαρός άνδρας. Αυτή τη στιγμή στην συλλογή του περιλαμβάνονται περίπου 40 παραδοσιακές στολές από διάφορες περιοχές της Βουλγαρίας. Συχνά οργανώνει εκθέσεις, στις οποίες τις παρουσιάζει. Με χαρά συμμερίζεται, ότι το ενδιαφέρον για την παραδοσιακή βουλγαρική στολή στη χώρα μας γίνεται όλο και μεγαλύτερο.

«Μία από τις παλιότερες στολές είναι από το χωριό μου Πίσαρεβο, λέει ο Πέταρ. Είναι πουκαμίσα με πολύ ωραίο κέντημα. Η γυναίκα, που μου την έδωσε, ήθελε να την πετάξει. Η άλλη πολύ παλιά ενδυμασία είναι από το χωριό Άγκλεν. Σχεδόν όλες είναι πάνω από 100 χρονών. Κάθε στολή έχει και την ιστορία της, την οποία πάντα προσπαθώ να μάθω. Π.χ. η στολή από το Άγκλεν είναι 150 χρονών. Ο σύζυγος της γυναίκας, που την φορούσε, είχε αγοράσει εισιτήριο για το «Τιτάνικ», αλλά καθυστέρησε και το πλοίο είχε φύγει. Έτσι σώθηκε η ζωή του.

Για τον Πέταρ κάθε στολή, ανεξάρτητα από ποια περιοχή προέρχεται, είναι όμορφη. Αναγνωρίζει, ότι πιο πολύτιμες είναι οι ενδυμασίες από την γενέτειρά του, την περιοχή Γκόρνα Οριάχοβιτσα, επειδή εκεί πολύ νωρίς ο κόσμος αρχίζει να φορά αστικά ρούχα και είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς παλιά στολή. Ο νεαρός άνδρας μόνος του φροντίζει για την διατήρηση των στολών αυτών: «Οι περισσότερες οικογένειες έχουν διατηρήσει τις ενδυμασίες ως κάποια κειμήλια. Πολλές απ αυτές είναι πολύ παλιές και δεν υπάρχει τρόπος να μην έχουν φθαρθεί. Με την πάροδο του χρόνου έμαθα να τα αποκαθιστώ μόνος μου. Δεν είναι εύκολο να διατηρήσει κανείς μια τέτοια στολή. Απαιτούνται πολλές φροντίδες, πολλά μέσα και χρόνος, αλλά σε τελική ανάλυση προσπαθώ, για να διατηρήσω μέρος της ιστορίας μας, λέει ο Πέταρ.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Διαδώστε

Όταν οι λαϊκές ενδυμασίες γίνονται πάθος

Περισσότερα στην κατηγορία

Φεστιβάλ της Λεβάντας στο χωριό Σρέντνο γκράντιστε

Επίσημη τελετή για την έναρξη του θερισμού για τη σεζόν 2024 στο χωριό Ζλατιτράπ

121 χρόνια Γιορτή του Τριαντάφυλλου στο Καζανλάκ