Η πόλη Ζλατογκράντ διατήρησε τις καλές παραδόσεις στην εκπαίδευση

Να είσαι δάσκαλος στην πόλη Ζλατογκράντ στην Ανατολική Ροδόπη κάποτε, την περίοδο της Αναγέννησης, ήταν αληθινή πρόκληση και συχνά αδύνατο καθήκον. Δεν αρκούσε να διδάσκεις στα παιδιά να διαβάζουν και να γράφουν. Εκτός απ' αυτό έπρεπε ο δάσκαλος να είναι μορφωμένος και καλός παιδαγωγός. Οι ντόπιοι άρχοντες, που υποστήριζαν οικονομικά το σχολείο, έκριναν αν ο δάσκαλος είναι άξιος να εκπαιδεύει τα παιδιά της πόλης Ζλαντογκράντ ή όχι.

"Οι ίδιοι φρόντιζαν τα παιδιά να εκπαιδεύονται καλά και οι δάσκαλοι να είναι καλά ενημερωμένοι και μορφωμένοι", μας διηγείται η Έμα Αλεξάντροβα, έφορος στο Μουσείο του εκπαιδευτικού έργου. "Οι δάσκαλοι έπρεπε να έχουν υψηλή ηθική και ευθύνη στην δουλειά τους και όχι να ζουν στο Ζλατογκράντ σαν να βρίσκονται σε διακοπές. Να γιατί ο έλεγχος από πλευράς της σχολικής επιτροπής ήταν πολύ αυστηρός. Παρακολουθούσαν τους δασκάλους εάν εκπλήρωναν τα καθήκοντα τους και ποια η πρόοδος των μαθητών. Όταν τα μέλη της σχολικής επιτροπής δεν ήταν ικανοποιημένοι από την δουλειά των δασκάλων και τα παιδιά δεν είχαν καλά αποτελέσματα και πρόοδο, ο δάσκαλος μάζευε τα πράγματά του και έφευγε εκεί απ' όπου έχει έρθει. Σε μια περίοδο τα μέλη της σχολικής επιτροπής πολύ συχνά δεν ήταν ευχαριστημένα από τους δασκάλους και τότε από την Επιθεώρηση στη πόλη Τσεπελάρε, από όπου διόριζαν τους εκπαιδευτικούς για την Νότια Βουλγαρία, κατάλαβαν ότι "οι άνθρωποι στην πόλη Ζλατοκγραντ είναι ιδιότροποι" και για αυτό εκεί εστέλναν τους καλύτερους. Χάρη στην αυστηρότητα της σχολικής επιτροπής η εκπαίδευση στο Ζλατογκραντ κατά την περίοδο της Αναγέννησης ήταν σε εξαιρετικά ψηλό επίπεδο".

Στην πόλη ιδρύθηκε και ένας από τους πρώτους ντόπιους συλλόγους των δασκάλων. Ο στόχος του ήταν να επιλέγει και εκπαιδεύει τους μελλοντικούς δασκάλους της πόλης. Το παιδί ερχόταν στο σχολείο για να μάθει το επάγγελμα στον δάσκαλο και στη συνέχεια πήγαινε να συνεχίσει τις σπουδές του. Αργότερα επιστρεφόταν ως "ολοκληρωμένος δάσκαλος".

Και σήμερα το αλληλοδιδακτικό σχολείο στο Ζλατογκραντ, που τώρα είναι Μουσείο του εκπαιδευτικού έργου, παρουσιάζει την ιστορία των διακεκριμένων δασκάλων της πόλης, που έθεσαν τα θεμέλια της αναγεννησιακής εκπαίδευσης.

Τα δωμάτια διδασκαλίας ακόμα διαφυλάσσουν το πνεύμα εκείνης της εποχής όταν οι δάσκαλοι εκδήλωναν την μεγάλη υπερηφάνεια να είναι εκπαιδευτικοί.

"Στα σχολεία εφαρμόζονταν η μέθοδος της αλληλοδιδασκαλίας. Στηρίζεται στη διδασκαλία των λιγότερο προχωρημένων μαθητών από τους ικανότερους και περισσότερα προχωρημένους", συνεχίζει την αφήγησή της η Έμα Αλεξάντροβα. "Έτσι οι μαθητές μάθαιναν την γραμματική, την ιστορία και τη βοτανική".

"Ο κοινοβιακός χαρακτήρας της εκπαίδευσης ήταν γνωστός στην πόλη Ζλατογκράντ και ακόμα πριν 158 χρονιά, εδώ τίθεται η αρχή του κοσμικού συστήματος εκπαίδευσης", συμπληρώνει η Έμα Αλεξάντροβα. "Ξεκίνησε με την αλληλοδιδακτική μέθοδο διδασκαλίας, συστημένη από το Πέταρ Μπερόν, εκπαιδευτικός ο οποίος το 1824 δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο στην ομιλούμενη βουλγαρική γλώσσα, το οποίο ήταν μια μικρή εγκυκλοπαίδεια κοσμικών γνώσεων. Να γιατί το σχολείο αυτό στη ιστορία του Ζλαντογκράντ είναι γνωστό ως το "Αλληλοδιδακτικό σχολείο". Ονομάζεται έτσι παρά το γεγονός ότι αργότερα εκεί οι μαθητές παρακολουθούσαν, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, μαθημάτα των δασκάλων, δηλαδή σε τάξεις, ενώ το 1880 το σχολείο γίνεται κοσμικό. Με τον τρόπο αυτό είχαμε προκαλέσει το θαυμασμό των δυτικοευρωπαίων που ταξίδευαν στα εδάφη μας και περιέγραψαν,ό,τι είδαν. Απορούσαν πώς εκείνα τα χρόνια μια σκλαβωμένη από τους Τούρκους Βουλγαρία, είχε γράψει εξαιρετικά δείγματα σχολικών βιβλίων, διάφορα εγχειρίδια, χάρτες και σφαίρες και χρησιμοποιούσαν διάφορα εποπτικά μέσα διδασκαλίας. Τα σχολικά βιβλία έφθαναν σε όλες τις γωνιές χάρη στους εμπόρους που ταξίδευαν στην χώρα και ήξεραν τι χρειάζονται τα σχολεία".

Ένα από τα πρώτα σχολικά βιβλία στο σχολείο του Ζλαντογκράντ είναι το "Ευαγγέλιο του Νεοφύτου" που εκδόθηκε το 1859 στο Λονδίνο. Κρυφά από τους Έλληνες ιερείς ο δάσκαλος Άγγελ Κυριάκοφ εκπαίδευε τα έξυπνα παιδιά του Ζλαντογκράντ να γράφουν και διαβάζουν. Ο ίδιος ήταν και από τους πρώτους δάσκαλους στο Ζλαντογκράντ που έλαβε μέρος στην μεγάλη συνάντηση δασκάλων στο Πλόβντιφ, όπου αποφασίζεται από δω και πέρα επίσημα να διδάσκεται βουλγαρική γλώσσα στα σχολεία. Αυτό γίνεται το 1880.

"Οι ντόπιοι και τώρα έχουν στην καρδιά τους το αναγεννησιακό πνεύμα εκείνης της περιόδου", λέει η Έμα Αλεξάντροβα. "Κάθε δάσκαλος κάνει τα παν για να διασώσει και διατηρήσει τις παραδόσεις για να υπάρχει το πνεύμα αυτό έτσι ώστε και σήμερα από το Ζλατογκρανταν να βγαίνουν καλά εκπαιδευμένοι άνθρωποι".

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Διαδώστε

Η πόλη Ζλατογκράντ διατήρησε τις καλές παραδόσεις στην εκπαίδευση

Περισσότερα στην κατηγορία

Η ψηφοφορία των ΑμεΑ και ιδαίτερα των αόμματων είναι δύσκολη

Συνάντηση των μελών της νέας αποστολής στην Ανταρκτική

25η Οκτωβρίου – Ημέρα Ατόμων με Χαμηλό Ανάστημα

Αναχωρεί για την Ανταρκτική η 33η Βουλγάρικη Πολική Αποστολή