Ο σκηνοθέτης Τζάκι Κομφόρτι: Όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται ενάντια σε εμπόδιο μέσα του, αποκτά ικανότητες που οι άλλοι δεν έχουν

Πρόσφατα στην βουλγαρική πρωτεύουσα διοργανώθηκε το Διεθνές Φεστιβάλ «Ένας Κόσμος». Ενώ στην πρώτη έκδοση του Φεστιβάλ πέρυσι, η έμφαση δόθηκε στα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα, φέτος στο επίκεντρο ήταν το βασικό ανθρώπινο δίκαιο να είμαστε ευτυχείς και ικανοποιημένοι από την ζωή μας και παράλληλα να έχουμε μια καλή ελπίδα στις δυνατότητές μας και να αναζητήσουμε διέξοδο στην πνευματική και οικονομική κρίση που περνάμε.Διοργανωτές ήταν ο Οίκος Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στην Σόφια και ο Σύνδεσμος των Νέων Ψυχολόγων της Βουλγαρίας «4η Απριλίου». Ειδικός καλεσμένος στο Φεστιβάλ ήταν ο σκηνοθέτης Jacky Comforty. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι που κατάγονταν από την Βουλγαρία και μετακινήθηκαν στο Ισραήλ στα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ανάμεσα στις τέσσερις γλώσσες που μιλά ελευθέρα ο Jacky Comforty είναι και η βουλγαρική.

Ο σκηνοθέτης έχει 25χρονη πείρα στην βιομηχανία ταινιών στις ΗΠΑ, την Γερμανία και το Ισραήλ. Το έργο του Jacky Comforty περιλαμβάνει την σκηνοθεσία διαφόρων ταινιών, κωμωδίες, δράματα, ντοκιμαντέρ ιστορικού και κοινωνικού περιεχομένου.

Στο Φεστιβάλ έγινε μια ανασκόπηση δικών του έργων, αφιερωμένων στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο Jacky δεν αγαπά την λέξη «αναπηρία», καθώς έχει μια αρνητική απόχρωση: «Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε πως, όπως και όλοι οι άλλοι, και αυτά τα άτομα έχουν το δικαίωμα στην ευτυχία και έτσι πιο εύκολα θα γίνει η ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία», υποστηρίζει ο ίδιος. Και συνεχίζει: «Στην Αμερική εδώ και 20 χρόνια υπάρχουν προγράμματα που εντάσσουν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στα σχολεία. Δεν παίζει ρόλο ποια ετικέτα φέρνει αυτό το παιδί, το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να πηγαίνει μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς στο ίδιο σχολείο και την ίδια τάξη. Καμιά φορά τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή ειδικές μορφωτικές ανάγκες φτάνουν το 15, μάλιστα και 25-30 % σε μια τάξη, επειδή χρειάζονται ειδική βοήθεια και παιδιά από τις μειονότητες ή παιδιά μεταναστών που δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα. Και φυσικά μια δασκάλα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκες όλων αυτών των παιδιών. Χρειάζεται ένα ευρύτερο σύστημα υποστήριξης. Από την άλλη, η ένταξη αυτών των παιδιών στην κοινωνία αναπτύσσει και τα άλλα παιδιά και αυτό είναι υπέροχο. Πολλές φορές, το βλέπουμε και από την πείρα μας, μαθητές που δεν είναι καν αριστούχοι, έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν άλλο παιδί που δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο από αυτά τα ίδια στα μαθήματα. Καμιά φορά και ο ταραξίας της τάξης αναλαμβένει την προστασία αυτών των παιδιών. Όλα αυτά ευαισθητοποιούν τους νέους, τους κάνουν πιο καλούς προς τους άλλους. Τους κάνουν να καταλάβουν ότι κάθε άτομο είναι διαφορετικό και μπορεί να έχει ορισμένο πρόβλημα ή αδυναμία».
Σύμφωνα με τον Jacky Comforty είναι σημαντικό να δεχόμαστε τους άλλους όπως είναι και να τους ενθαρρύνουμε. Γιατί, όταν κάποιος πολεμάει ορισμένο πρόβλημα μέσα του, αναπτύσσει ικανότητες και προσόντα που οι άλλοι δεν τα έχουν, καθώς δεν αντιμετωπίζουν το ίδιο εμπόδιο. Στα έργα του, μ’ ένα συναρπαστικό τρόπο βλέπουμε πόσο ωφέλιμο είναι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ακόμη από τη μικρή ηλικία να πηγαίνουν στο σχολείο μαζί με τους άλλους».

Ανάμεσα στις ταινίες που Jacky Comforty που γύρισαν στην Σόφια, ήταν και το «Σχολείο Αγάπης της Πένκα», αφιερωμένο στην Βουλγάρα Πένκα Κασάμποβα, την πιο ταλαντούχα μαθήτρια της Αμερικανίδας Elizabeth Clarke και συνεχίστρια του έργου της. Η Clarke θέτει τις βάσεις της προσχολικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, στα τέλη του 19 αιώνα, ανοίγει και φροντιστήριο για την εκπαίδευση δασκάλων. Ο Jacky συναντάται πρώτη φορά με την Πένκα το 1990 και την βιντεοσκόπησε για το ντοκιμαντέρ του «Οι Αισιόδοξοι» που αναφέρεται στη σωτηρία των Βουλγάρων Εβραίων κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τα χρόνια που στις Εβραίες απαγορεύεται να διδάσκονται για δασκάλες, η Πένκα προσλαμβάνει τέσσερα Εβραία κορίτσια στο φροντιστήριό της. Ένα από τα κορίτσια είναι και η μητέρα του Jacky Comforty.

«Η μάνα μου είχε πολύ ευγνωμοσύνη για όλα όσα έκανε η Πένκα γι’ αυτήν, για την ανάπτυξή της», λέει ο σκηνοθέτης. «Εγώ επίσης την ευχαριστώ, καθώς η μητέρα μου είναι προϊόν της εκπαίδευσης της Πένκα».

Μεταφραση: Αλεξέι Σταμπολώβ

Διαδώστε

Ο σκηνοθέτης Τζάκι Κομφόρτι: Όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται ενάντια σε εμπόδιο μέσα του, αποκτά ικανότητες που οι άλλοι δεν έχουν

Περισσότερα στην κατηγορία

Ευρωπαϊκή ποίηση στο μετρό της Σόφιας

60 χρόνια εκπαίδευση στο ντηζάιν

Η ταινία «Το κοπάδι» ανοίγει το 38ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Kinomania