Το χωριό συναντά την πόλη στα παραδοσιακά τραγούδια και ιστορίες

δημοσίευση: 11/12/09 10:33 AM

Ακούστε την εκπομπή

Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

Με την ανάπτυξη των επαγγελμάτων, της βιοτεχνίας και των αγοραίων σχέσεων το 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα όλο και περισσότερα βουλγαρικά χωριά γίνονται πόλεις. Κάποια απ’ αυτά όπως το Γκάμπροβο, την Τριάβνα, το Τέτεβεν, το Τρογιάν τότε επίσημα είναι χωριά, αλλά οι κάτοικοί τους υιοθετούν τον αστικό τρόπο ζωής, τα αστικά ρούχα και έπιπλα – συχνά επηρεασμένοι από τη μόδα στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Πώς βλέπει σ’ εκείνους τους κατοίκους πόλεως οι χωριάτες;

Ένα από τα σπίτια-μουσεία στο Γκάμπροβο, που αναπαριστάνει τον τρόπο ζωής των πλουσίων κατοίκων της πόλης στα τέλη του 19 και τις αρχές του 20 αιώνα

Οι κάτοικοι της πόλεως σπάνια είναι αντικείμενο των ιστοριών, που λένε τα τραγούδια του παραδοσιακού χωριάτικου πολιτισμού. Ένα τραγούδι όμως λέει την ιστορία ενός αγοριού απ’ το χωριό που ερωτεύτηκε μια κοπέλα από την πόλη. Αλλά η μητέρα του αγοριού δεν ήθελε νύφη από την πόλη, αλλά κοπέλα από το χωριό και βρήκε ένα όμορφο κορίτσι απ’ το χωριό και την αρραβώνιασε για τον γιο του. Εκείνος πήγε να αποχωρίσει την αγαπημένη του. Εκείνη άρχισε να κλαίει για τον αποχωρισμό, αλλά το αγόρι έπρεπε να υποταχτεί στην απόφαση του μητέρα του. Την ημέρα του γάμου ο νεαρός έφυγε στο βουνό και άρχισε να παίζει φλογέρα. Η κοπέλα άκουσε ότι ο αγαπημένος της την περιμένει πλάι σε μια πηγή. Η τελευταία συνάντησή τους τελειώνει τραγικά με αυτοκτονία των δύο ερωτευμένων.

Οι γρήγορα αναπτυσσόμενες πόλεις προσελκύουν κατοίκους από τα χωριά. Κάποιοι ψάχνουν για δουλειά, άλλοι προσελκύονται από τον αστικό τρόπο ζωή. Ένα άλλο τραγούδι μας λέει την ιστορία ενός νεαρού απ’ το χωριό, ο οποίος μορφώθηκε και πήγε να δουλεύει στο Γκάμπροβο ως δάσκαλος, εκεί ερωτεύτηκε μια νεαρή κοπέλα απ’ την πόλη. Στο τέλος όμως αποδείχθηκε ότι η κοπέλα είναι δική του μακρινή συγγενής. Προφανώς οι χωριάτικες οικογένειες διασκορπίζονται. Κάποιοι πηγαίνουν στις πόλεις, άλλοι παραμένουν στο χωριό και οι επαφές τους διακόπτονται.

«Μια ενδιαφέρουσα πινελιά των αστικών ηθών από το 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα βρίσκουμε σε ένα άλλο τραγούδι. Αυτή τη φορά οι δύο νεαροί είναι απ’ την πόλη. Η μητέρα της κοπέλας την αρραβωνιάζει για έναν νεαρό δάσκαλο. Στα αστικά ήθη ο δάσκαλος είναι καλός μελλόνυμφος. Ο αρραβωνιαστικός είναι αρκετά εύπορος για να νοικιάσει για τον αρραβώνα τέσσερεις άμαξες – χαρακτηριστικό για την πόλη όχημα. Ενώ κάνουν βόλτα με άμαξα, κοντά τους περνάνε Γάλλοι που μιλάνε στα γαλλικά, μας λέει το τραγούδι. Πιθανότερα όμως είναι μορφωμένοι κάτοικοι της πόλης που επηρεάστηκαν από τη μόδα της εποχής τους.

Στη μετάβαση από τον χωριάτικο στον αστικό τρόπο ζωής βρίσκουμε και κάποια μοντέρνα για την εποχή τραγούδια, στα οποία συνδυάζονται στοιχεία του φολκλόρ και της μοντέρνας ευρωπαϊκής μουσικής.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

По публикацията работи: Ρουμιάνα Παναγιώτοβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Το χωριό συναντά την πόλη στα παραδοσιακά τραγούδια και ιστορίες

Περισσότερα στην κατηγορία

Ο Λάζαρος χωρίς τα τραγούδια των κοριτσιών δεν γίνεται – σύμβολο της "ανθισμένης" νεότητας

Και πάλι είναι η Ημέρα του Αγίου Θεοδώρου

Στο Παμπόροβο πομπή με σκι και εθνικές φορεσιές