Hayattaki güzel şeyler beklenmedik bir anda karşımıza çıkıyor. 1995 yılında kardeş şehir olan Bulgaristan’ın Oryahovo ve Ukrayna’nın Şostka şehirleri arasında bayramlaşmalar sürerken, Ukraynalı Nina ve bundan sonra evleneceği Selanovtsili Bulgar kocası arasında birden aşk kıvılcımları doğdu.  

‘Biz, Ukraynalı grup olarak her yıl Ağustos ayında düzenlenen Oryahovo fuarı günlerindeki konsere davet edilmiştik. Eşimle orada tanıştım. Çok geçmeden, Şostka’nın bayramını kutladığımız 3 Eylül’de onu ağırladım’ diye hatırlıyor Nina ve yüzünde gülümseme beliriyor.  

Bir zaman sonra ikili ilk önce Ukrayna’da, ardından da Oryahovo belediyesinin Selanovtsi köyünde yakın ve akraba olmak üzere, 250 kişinin davetli olduğu ‘mütevazı’ bir Bulgar düğünle evlendi. Nina bugüne bugün Selanovtsi’de yaşıyor. 

“1995 yılında Selanovtsi’de ya da Sofya’da yaşamak benim için fark etmezdi. Şimdi bu olgu üzerinde düşünürken Bulgaristan’ın en büyük köyü olup yalnız kendine özgü güzelliği olan Selanovtsi’ye geldiğimden mutluluk duyuyorum. Neden mi? Çünkü yalnız burada çapanın tek anıtı bulunur, Selanovtsi’de güzel insanlar yaşar, çünkü avlular sonu olmayan bir mekan gibi görünür, köy yeşilliğe bürünmüş, yerliler çalışkan, beni iyi karşıladılar’ diye paylaşıyor Nina. 

Kendisi ülkemizdeki hayata alelacele uyum sağlar.  

Peki, Bulgaristan’da neler hoşuna gider, hangi özelliklerini daha zor kabul eder acaba?

Şöyle diyor:“Bulgar halk oyunları, müziği, milli giysileri, gelenek ve adetleri çok hoşuma gitti. Dilinizi, geleneklerinizi öğrenmek, tanımak istediğimden olacak ki, bunları hemen bağrıma bastım, kabul ettim. Anne- babaların çocuklarını doğumlarından emekliye ayrılmalarına kadar “beslemeleri” ise hoşuma gitmiyor.  

Çocukların daha bağımsız, daha sorumlu kişiler olarak yetişmelerini isterdim’ diye büyük bir samimiyetle paylaşıyor. 

Köy meydanında oynanan Bulgar milli oyunları Nina’nın Bulgar topraklarındaki ikinci aşkıdır.  

Bunları köyün daha yaşlı insanlarından, Selanovo’da kutlanan bayramlardan, TV’den, şimdi İnternet’ten de büyük bir sabırla öğrenmeye çalışıyor.  

Dahası var: bu birikimini başkalarına da devrediyor. Nina, ‘Hlapeta’ ve ‘İskritsa’ çocuk dans topluluklarını, köyün zengin kültür hayatının ayrılmaz bir parçası olduğu ‘Samoobrazovanie 1894’ okumayurduna bağlı ‘Severnyatsi’ yetişkinler topluluğunu yönetiyor. 

Nina: „Selanovtsililerin hepsinin bilmesi gereken özgün Selanovtsi halk oyununu provalar sırasında illa çocuklara gösteriyorum, diyerek, dans topluluklarının repertuarında mutlaka Bulgaristan’ın dört bir yanından yer alan halk oyunlarından başka, bir arkadaşından öğrendiği yerel Roman danslarını da öğrencilerine tanıttığını ekliyor.  

‘Beraber yaşadığımız için birbirinden ayrı kalmamalıyız’ diyor Nina. 

Eğitmen olarak çalıştığı Selanovtsi okulundaki çocuklara Bulgar gelenek ve halk yaratıcılığına, doğaya karşı ilgi ve sevgisini de öğretiyor. 

Çocuklar ise Nina Dimitrova’ya neler öğretiyor acaba?

“Sabırlı olmayı, diğer kişiyi dinlemeyi, gülümseyip diğerlerini desteklemeyi öğretiyorlar bana. Çünkü çocuklar ve özellikle okula yeni başlayan birinci sınıf öğrencileri diğerlerinden çok daha fazla desteğe gereksinim duyuyorlar.

Onlar tanımadık bir sahaya ayak basıp yepyeni bir yola koyuluyorlar. Bazıları korkuyor, bazıları sıkılıyor, ama ne olursa olsun, hiçbiri ilgisiz kalmıyor. Bunun için ben onları desteklemek ve korkularını gidermek için yeterince sabırlı omalıyım.’ 

Selanovtsi köyüne gelişinin 27’inci yılında Nina Dimitrova’nın Bulgaristan’a yerleşmeyi düşünen herkese Sofya, Varna veya Plovdiv’i değil, bir kasaba veya köyü tercih etmesini hararetle tavsiye ediyor. 

Çeviri: Neli Dimitrova