Atë ditë, Shpëtimtari organizoi darkën tradicionale të Pashkës për popullin hebre në shtëpinë e një banori të Jerusalemit. Përpara darkës, si shprehje respekti, Ai lau këmbët e apostujve dhe tha: “Unë erdha për të shërbyer, jo që të më shërbejnë”.
Në tryezë, Jezusi mori bukën, tha lutjen e bekimit dhe, ndërsa ua shpërndau dishepujve, tha: "Merrni, hani - ky është trupi im, që është thyer për ju". Pastaj mori kupën e verës dhe tha: “Pini të gjithë prej kësaj. Ky është gjaku im, gjaku i besëlidhjes që derdhet për shumë njerëz për faljen e mëkateve”, dhe i urdhëroi të gjithë ta bënin këtë në kujtim të tij.
Kështu, Shpëtimtari themeloi Sakramentin e Shenjtë të Eukaristisë dhe që atëherë ai kryhet gjatë Liturgjisë së Shenjtë nga kleri, i cili me lutje thërret Hirin e Shpirtit të Shenjtë për të shenjtëruar bukën dhe verën. Të krishterët i pranojnë Dhuratat e Shenjta me nderim, me besim për ta pranuar Krishtin në shpirtrat e tyre dhe përpiqen ta ruajnë Atë nëpërmjet pastërtisë së zemrave të tyre.
Pasi la trashëgim urdhërimin e ri të dashurisë për të gjithë, Krishti u zbuloi dishepujve të Tij se do të tradhtohej nga njëri prej tyre. Të hutuar, ata pyetën se kush do ta bënte këtë. Edhe Juda e pyeti Atë, dhe Krishti iu përgjigj aq butë sa të tjerët nuk e kuptuan, vetëm ai. Kur u ngrit dhe doli, ata menduan se po shkonte për pazar, sepse ishte arkëtar.
Pas darkës, Krishti shkoi me apostujt në Kopshtin e Getsemanisë, pranë Jerusalemit, ku ai ra me fytyrë përdhe, edhe i lutej Atit të Tij që, në qoftë se është e mundur, të largohet prej tij kryqëzimi. Edhe thoshte: “O Atë, të gjitha janë të mundura për ty; largoje prej meje këtë potir; por le të bëhet jo ç’dua unë, por ç’do ti”, në mënyrë që misioni i Tij shpëtimtar për njerëzimin të mund të përmbushej.
Në këtë ditë, bëhet edhe Vajosja e Madhe dhe priftërinjtë i vajonin laikët me vajin e shenjtëruar për shëndet dhe shpëtim.
Të enjten në mbrëmje, lexohen të ashtuquajturit Dymbëdhjetë Ungjij. Këto janë dymbëdhjetë fragmente nga Ungjilli që tregojnë për vuajtjet e Krishtit. Përmes tyre, të krishterët përjetojnë dhe dëshmojnë talljen, vuajtjen dhe vdekjen në kryq të Krishtit, nëpërmjet të cilave Ai shlyen mëkatet e njerëzve. “Ja, Qengji i Perëndisë, që heq mëkatin e botës!” – mesazhi është që besimtarët të marrin në konsideratë nëse edhe ata po e kryqëzojnë Krishtin nëpërmjet pasioneve dhe mëkateve të tyre.
Gjatë shërbesës, priftërinjtë mbajnë Kryqin nga altari, gjë që simbolizon bartjen e tij nga Krishti deri në Golgota.
Tekst: Aleksandra Karamihaleva
Përgatiti në shqip dhe publikoi: Svetllana Dimitrova
Foto: BTA, arkiv
Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij në ferr për të shpëtuar të drejtët e kyçur atje që vdiqën para veprës së Tij shëlbuese...
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të poshtërohet, të rrihej me shuplaka dhe të shfaqej para popullit me mantelin për fyerje, me një..
Të Mërkurën e Madhe kujtohet një nga ngjarjet e fundit para vuajtjeve shpëtimtare të Birit të Zotit për njerëzimin. Në pendimin e saj të sinqertë, një mëkatare arriti të hynte në shtëpinë ku po qëndronte Krishti dhe, duke dashur të tregonte..
Të Premten e Madhe, Kisha kujton vuajtjet e mëdha të Jezu Krishtit, i cili me dëshirë të vet pranoi të gjykohej, të fshikullohej, të pështyhej, të..
Shërbesat e së Shtunës së Madhe fillojnë të premten në mbrëmje me Oden për Krishtin. Kisha përkujton varrimin e Krishtit Shpëtimtar dhe zbritjen e Tij..
Pjesërisht me re