Jo larg qytetit Veliko Tërnovo është vendosur një botë magjike, e cila zotëron sekretin e një magjie të vetme-transformon edhe njeriun me zemër prej guri me shumë dashuri.
Në fermën e Verës dhe të Viktorit i presin miqtë me vrull, gumëzhimë dhe në bashkë. Dhe nuk ka sesi të jetë ndryshe, për derisa kafshët më të lumtur në botë turren për të dhënë një pjesë nga ledhatimet e veta.
Përpara 15 vjetëve në fshatin Hotnica bashkëshortët themeluan një ekonomi të vet, duke strehuar fillimisht kafshë me katër këmbë me fat të rëndë - një qengj me të meta, të hedhur e të braktisur, një gomar i vogël me inat të madh që ka udhëtuar për vendin e therjes së kafshëve. Sot, tek ata rendin të lirë kuaj, desh, qengja, gjela deti, qenë, gomarë, derra dhe me padurim presin që fëmijët dhe prindërit e tyre, të cilët kanë ardhur për një-dy orë, të ndajnë botën e tyre të gëzueshme.
"90% nga kafshët tanë janë rritur që në moshë fare të vogël-në dhomë, me pelena, me net të tëra pa gjumë dhe prandaj më konsiderojnë si një nënë e vet - thotë Vera Trendafilova. Unë jam nëna-dhia, nëna-lopa e kështu me radhë. Dhe me qenë se prindi është autoriteti i parë në jetën e një fëmije, pikërisht ai e përcakton të gjithë botën e tij. Kurse unë, të ashtuquajturve fëmijë të mi u kam treguar se lumturia është kudo, se njerëzit janë të mirë dhe miqësorë, se dielli gjithmonë ndriçon - dhe duket se i kam “gënjyer” mirë.
Dhe me qenë se kafshët tanë jetojnë lirshëm në një harmoni të plotë, kur vjen ndonjë mik, ata shumë shpesh paguajnë me mikpritjen e vet dhe me vrullin e vet. Vërtiten, duan që të përkëdhelen, i afrojnë kokët e tyre afër kokave të fëmijëve. Kurse njerëzit dëfrejnë, qeshin me shfaqjen të cilën ata e bëjnë dhe ndihen me të vërtetë të lumtur."
Krahas emrave të cilët ua dhurojnë kafshëve, Vera dhe Viktor u japin dhe shans të paraqesin të gjithë potencialin e vet të plotë, individualitetin dhe karakterin e vet. Dhe çfarë gjëje të çuditshme ka, në qoftë se në ndonjë ditë me shi bashkë ulen në hambar, që të dëgjojnë nga libri i tyre i dashur “Hobit”.
"Kjo qe ideja e bashkëpunëtorit tonë Rostisllav Avramov, t’u lexojë një lexim kaq të rëndë e të ndërlikuar “Muzikantëve të Bremenit” - kujtohet pronarja e fermës. Nga lart zgjatet gomari Mirko, qeni Nusha dëgjon me një vëmendje më të madhe me pud mbi gjunjët e tij, kurse dhia e plotfuqishme Andrej, e cila e para i pret miqtë dhe i përcjell, mbyll sytë mendueshëm. Këtu është dhe dashi Rajko - i hedhur si fare i vogël sepse kishte distrofi muskulore dhe ecte me rrota. Ne na kushtoi muaj të tërë përpjekjesh - me injeksione, të mund ta detyrojmë të besojë se këta këmbë mund të ecin. Kurse sot ai është një dash i shkëlqyer. Ai është kaq falënderues për kujdeset e bëra për të saqë shkon për t’u përkëdhelur tek të gjithë fëmijët, kurse ata e përgëzojnë dhe i gëzohen sesa i dashur është."
Por, një ditë kali Bingo u gdhi me dhimbje të rënda barku dhe për të, derisa të vijë mjeku-veterinar u kujdes një miku i tij me katër këmbë - i cili ka ardhur me mision kushedi se që ku.
"Në ndonjë mënyre qeni e pëlqeu kalin dhe nuk ndahej prej tij - tregon Vera Trendafillova. Dhe kur Bingo ishte në agoni, në vuajtje të rënda dhe shikohej sesi është dorëzuar, ky qen, i ardhur nga asgjëja, lehte dhe kërcente mbi kokën e tij, që të ngrihet dhe ai në këmbë. Sepse gjatë prerjeve të këtij lloji të barkut kali duhet të lëvizë, sepse për ndryshe do të vdesë. Aty ku ishte Bingo, aty qe dhe qeni, prandaj e quajtëm Shadou - Hija e Bingos. Kurse kur kali u ndie më mirë, e kishim lidhur me një litar 10 metrash pas një peme dhe vazhdimisht mundoheshim ta shëtisim. Atëherë, me sy të pabesueshme e pash sesi Shadou e kapi fundin e litarit dhe u mundua të drejtojë Bingon - me një shkop të rënë në tokë e frikësoi, që të mund të niset. Për mua kjo qe një çudi e vërtetë, të cilën unë nuk do ta harroj asnjëherë."
Vera beson, se në të ardhmen do të ketë zbulime të tjera të reja serioze për inteligjencën e kafshëve. Dhe në përkrahje të kësaj citon fjalë të lexuara dikur: ata nuk qëndrojnë më poshtë se ne, por janë vëllezërit tanë, me të cilët ecim së bashku në Tokë.
Përgatiti në shqip: Nataniela Vasileva
Foto: arkiv personal
