Η βουλγαρική σεβίτσα εμπνέει εδώ και αιώνες. Η ποικιλομορφία των στοιχείων της είναι έκφραση της πλούσιας ψυχής και των καλλιτεχνικών ταλέντων της Βουλγάρας και ενσαρκώνει τη συνεχή αναζήτηση της ομορφιάς. Εδώ και πέντε χρόνια, η Μαρία Γκέργκοβα βάζει έμπνευση, ταλέντο και θετική ενέργεια στην προσπάθεια να φέρει το στοιχείο του κεντήματος στη σύγχρονη ζωή μας, απεικονίζοντάς το σε γυάλινα αγγεία. Και τα καταφέρνει - ευχαριστεί πολλούς, δημιουργώντας μοναδικά γυάλινα αντικείμενα.

Πήρε την πρώτη της έμπνευση από μια άλλη ταλαντούχα Βουλγάρα που κεντάει σεβίτσι σε πλεκτές μανσέτες. Αυτό κάνει τη Μαρία να σκεφτεί - πώς να κάνουμε τα στοιχεία του κεντήματος να υπάρχουν συνεχώς στην καθημερινότητά μας. Αγοράζει βιβλία με αυθεντικά μοτίβα, είναι μέλος πολλών εξειδικευμένων ομάδων στο Facebook και έτσι καταφέρνει να εμπλουτίζει συνεχώς τα στοιχεία που αναδημιουργεί στο γυαλί:

«Όσο πιο μη δημοφιλή είναι, τόσο πιο πολύ θέλω να τα αναδημιουργήσω, γιατί είναι επίσης διαφορετικά, πιο πολύχρωμα – χαίρομαι πολύ όταν τα βλέπω μετά στο γυαλί. Τα δημοφιλή κεντήματα είναι παντού αυτές τις μέρες - οι άνθρωποι τα αναδημιουργούν σε διάφορα πράγματα, όχι μόνο σε ρούχα. Θέλω αυτό που κάνω να μένει στον χρόνο, γι' αυτό μου έχουν μεγαλύτερη αξία τα πιο σπάνια μοτίβα» λέει η Μαρία που μετατρέπει το χόμπι της σε επάγγελμα. Επίσης, η ίδια εφηύρε την τεχνική της ζωγραφικής σε γυαλί:

«Η δημιουργία ενός ποτηριού έχει 13 στάδια - από το βάψιμο του γυαλιού, μέχρι τη δαντέλα που είναι η αδυναμία μου.»

Η δουλειά είναι δύσκολη - η διακόσμηση ποτηριών κρασιού, για παράδειγμα, διαρκεί περισσότερο από ένα μήνα. Όμως η ικανοποίηση είναι μεγάλη, ειδικά όταν καταφέρνει να σφραγίσει στο ποτήρι ένα παλιό σχέδιο κεντήματος που περνάει από γενιά σε γενιά σε κάποια βουλγαρική οικογένεια.

«Όταν ξεκίνησα πριν από 5 χρόνια, μου έκαναν μεγάλη εντύπωση τα κεντήματα από το Ρούσε. Έτυχε να αναδημιουργήσω και μοτίβα που υπήρχαν σε μια οικογένεια για πολλά χρόνια και αυτό προσωπικά με άγγιξε πολύ» λέει η Μαρία, και οι άνθρωποι που έχουν εμπιστευτεί το ταλέντο της, επιστρέφουν οπωσδήποτε - με παραγγελία για άλλη μια όμορφη περίσταση. Αυτό της δίνει ένα κίνητρο να βάλει την ψυχή της στη δουλειά της:

«Η ίδια η ενέργεια που έχουν οι σεβίτσι εδώ και 5 χρόνια δεν με αφήνει να φύγω και είναι ένα υπέροχο αίσθημα όχι μόνο για την ψυχή μου. Να βλέπω ότι αυτό που κάνω το εκτιμούν, ότι μένει στον χρόνο».