Αγρότες από την περιοχή της πόλης Κιουστεντίλ (Νοτιοδυτική Βουλγαρία) συγκέντρωσαν πολύ καλή σοδειά δαμάσκηνων. Το 80% των δαμάσκηνων που καλλιεργούνται εκεί είναι της πρώιμης ποικιλίας Stanley και η συγκομιδή των μεταγενέστερων ποικιλιών ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο. Περίπου 2,5 τόνοι ανά στρέμμα είναι η σοδειά, η οποία θεωρείται εξαιρετική για την περιοχή, λένε γεωπόνοι από το Γεωργικό Ινστιτούτο στο Κιουστεντίλ. Φυσικά, αυτό είναι λόγος χαράς και υπερηφάνειας για τους αγρότες, οι οποίοι έχουν επενδύσει πολλή εργασία στην καλλιέργεια των οπωροφόρων δέντρων, αλλά οι μεγάλες ποσότητες προκαλούν επίσης πολλές ανησυχίες για την εμπορική υλοποίηση της καλλιέργειας.

«Το ερώτημα είναι και τι τιμές πέτυχαν οι αγρότες για την παραγωγή τους. Η συγκομιδή των δαμάσκηνων, όχι μόνο στο Κιουστεντίλ, αλλά και στο Μπλαγκόεβγκραντ είναι εξαιρετικά καλή», λέει σε συνέντευξή του στο σταθμό της ΒΕΡ στην πόλη Μπλαγκόεβγκραντ, ο αναπληρωτής καθηγητής Δρ. Ντιμίταρ Σοτήροφ, αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωργίας.

«Είναι φυσιολογικό να πέφτει η τιμή με αυτή την αφθονία της παραγωγής. Το πρόβλημα με τα δαμάσκηνα είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή ικανότητα επεξεργασίας τους. Υπάρχουν κάποιοι που παράγουν αποξηραμένα προϊόντα, αλλά είναι εξαιρετικά λίγοι και οι άνθρωποι δεν έχουν πού να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Επομένως ένα μεγάλο μέρος τους πηγαίνει για μεταποίηση σε οινοπνευματώδη ποτά. Σε αυτή την περίπτωση, η τιμή δεν είναι καλή και ξεκινά από 50-60 λεπτά το κιλό, αλλά πολύ γρήγορα πέφτει στα 30 λεπτά. Οι αγρότες δεν μπορούν να είναι ικανοποιημένοι με αυτή την τιμή αγοράς, καθώς οι τιμές των λιπασμάτων και των φυτοφάρμακων έχουν διπλασιαστεί».

Και ενώ τα δαμάσκηνα θα εξακολουθούν να φτάνουν στους καταναλωτές με διαφορετική μορφή, το πρόβλημα με την πλούσια συγκομιδή αχλαδιών είναι ακόμη μεγαλύτερο. Τα αχλάδια στην περιοχή ωριμάζουν κυριολεκτικά παντού. Στις περιποιημένες φυτείες στο Κιουστεντίλ, στους εγκαταλελειμμένους κήπους, ακόμη και σε ορεινά χωριά, όπου ακόμη και οι άγριες αχλαδιές είναι φορτωμένες με καρπό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά αγορά για τα αχλάδια.

«Η αγορά είναι κορεσμένη. Κάποια εργοστάσια αγοράζουν μικρές ποσότητες για χυμούς. Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν ο χυμός γίνεται από μήλα και αχλάδια, γίνεται πολύ πιο ωραίος στη γεύση και πιο πλούσιος σε μέταλλα. Άλλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν ψυγεία όπου τα προϊόντα μπορούν να αποθηκευτούν για να πουληθούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, πλέον δεν υπάρχει ζήτηση από αγοραστές φρούτων - εμπόρους και μεταποιητές. «Γενικά, τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον για εξαγωγές αχλαδιών, μήλων και δαμάσκηνων είναι πολύ αδύναμο» - συνοψίζει ο αν. καθηγητής Ντιμίταρ Σοτήροφ. Το πρόβλημα είναι ότι μεγάλο μέρος της συγκομιδής δεν θα φτάσει στον καταναλωτή. Μικρό μέρος της θα μεταποιηθεί σε χυμούς και οινοπνευματώδη ποτά, ακόμα μικρότερο θα πάει σε φρέσκια κατανάλωση, αλλά μια μεγάλη ποσότητα θα χαθεί.

Επιμέλεια: Γκεργκάνα Μάντσεβα

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

Φωτογραφίες: bgnes-αρχείο