Στις 8 Σεπτεμβρίου 2022 τελείωσε η ζωή ενός ασυνήθιστου ανθρώπου, παράδειγμα επιμονής, σεβασμού στην παράδοση και ευθύνης για τον λαό του. Η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ - αρχηγός κράτους του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας και των χωρών της Κοινοπολιτείας των Εθνών εκπλήρωνε το καθήκον της για 70 χρόνια, γεμάτα με θεμελιώδεις αλλαγές και προκλήσεις, τόσο στο βασίλειο όσο και στον κόσμο.

Ενώ το βασίλειο και ο κόσμος συνηθίζουν τις αλλαγές που έχουν συμβεί μετά τον θάνατό της, οι οποίες θα επηρεάσουν ακόμη και τον εθνικό ύμνο, ας θυμηθούμε τη δυναστική σχέση που δένει τη Βουλγαρία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η εγγύτητα του βουλγαρικού βασιλικού οίκου με τους Βρετανούς μονάρχες χρονολογείται από τον 18ο αιώνα. Ο βασιλιάς Φερδινάνδος είναι δεύτερος ξάδερφος του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου Ζ' - γιου της βασίλισσας Βικτώριας. Ο βασιλιάς Μπόρις είναι τρίτος ξάδερφος του βασιλιά της Αγγλίας και πατέρας της βασίλισσας Ελισάβετ Β', Γεωργίου ΣΤ'. Ο Συμεών του Σαξ-Κόμπουργκ είναι επίσης ξάδερφος της βασίλισσας Ελισάβετ Β'. Είναι όλοι απόγονοι της ίδιας γερμανικής πριγκιπικής δυναστείας - Σαξ Κόμπουργκ Γκότα.

«Η συγγένεια μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ Β' και της βουλγαρικής δυναστείας των Σαξ- Κόμπουργκ είναι μια περίσταση που, αν αναφέρεται καθόλου στο βουλγαρικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι με πολύ λίγα λόγια και σαν να είναι μάλλον κάτι επαίσχυντο» παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στο Ράδιο Βουλγαρία, ο ιστορικός Δρ. Πέταρ Στογιάνοβιτς. «Μια τέτοια σχέση είναι επίσης ο καλύτερος διπλωματικός μεσολαβητής για τη διευθέτηση μεγάλων και μικρών διεθνών ζητημάτων».

Οι εντατικές επαφές μεταξύ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της δυναστείας διακόπηκαν το 1941, όταν η Βουλγαρία κήρυξε πόλεμο στη Μεγάλη Βρετανία. Μέχρι τότε όμως:

«Ακόμα ο βασιλιάς Φερδινάνδος και η μητέρα του, η πριγκίπισσα Κλεμεντίνα, έκαναν πολλές επισκέψεις στο Λονδίνο στη βασίλισσα Βικτώρια και αργότερα στον βασιλιά Εδουάρδο Ζ΄, οπότε αυτή η σύνδεση στη δυναστεία δεν διακόπηκε ποτέ», λέει ο ιστορικός. 

«Όσο για την επίσκεψη του Τσάρου Μπόρις Γ’ το 1927 - είναι η πρώτη επίσκεψη του αρχηγού κράτους της Βουλγαρίας μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τους περιορισμούς της Συνθήκης του Νεϊγύ και τη διεθνή απομόνωση στην οποία βρέθηκε η Βουλγαρία. Με αυτή την επίσκεψη ο βασιλιάς προσπαθεί να σπάσει, όσο είναι δυνατόν, την απομόνωση της χώρας μας. Η επόμενη σημαντική επίσκεψή του στο Νησί ήταν το 1936, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής περιοδείας, όταν έφτασε για την κηδεία του βασιλιά Γεωργίου Ε', μετά την οποία συνέχισε τα ταξίδια του σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες».

Αν και πολλοί θεωρούν ότι η μοναρχία είναι ξεπερασμένη, είναι αναμφισβήτητο ότι κάθε μονάρχης και η οικογένειά του έχουν τον ρόλο και τη σημασία τους, γραμμένες στα συντάγματα και τις παραδόσεις των χωρών που κυβερνούν. Το κοινό που έχουν όλοι είναι ότι «η μεγάλη οικογένεια των μοναρχιών του κόσμου αισθάνεται πάντα ενωμένη μεταξύ τους, τόσο από αίμα όσο και από το γεγονός ότι αυτό που τις ενώνει είναι η ουδετερότητα απέναντι στην πολιτική και το καθήκον προς το έθνος. Το καθήκον κάθε μονάρχη είναι να είναι στο πλευρό και να προστατεύει το έθνος του, ακόμα κι αν, όπως στην περίπτωση της βασίλισσας Ελισάβετ Β', δεν προέρχεται από αυτήν», καταλήγει ο Πέταρ Στογιάνοβιτς.

Η ζωή της ήταν μια λαμπρή επιβεβαίωση αυτών των λέξεων.

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα

Φωτογραφίες: αρχείο