Στην ορθόδοξη παράδοση τη δέκατη ημέρα του Φεβρουαρίου τιμάται ο Άγιος Χαράλαμπος, ο οποίος απεβίωσε ως μάρτυρας κατά τη διάρκεια των διωγμών κατά των Χριστιανών τον 3^ο αιώνα. Σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό θρύλο, οι πληγές του επουλώνονταν θαυματουργά κάθε νύχτα, ανεξάρτητα από τα σκληρά βασανιστήρια. Πριν εγκαταλείψει τον γήινο κόσμο, ζήτησε από τον Θεό να χαρίσει «σωματική υγεία και ψυχική σωτηρία σε όλους τους ανθρώπους». Γι’ αυτό εκείνος θεωρείται ένας από τους αγίους-θεραπευτές, μαζί με τους Αγίου Κοσμά και Δαμιανό, τον Άγιο Παντελεήμονα, τον Άγιο Τρύφωνα κ. ά.. Κομμάτι των θαυματουργών λειψάνων του φυλάσσεται στην Εκκλησία των Αγίων Επταρίθμων στη Σόφια.

Στις βουλγαρικές λαϊκές δοξασίες ο Άγιος Χαράλαμπος θεωρείται άρχοντας της πανώλης και άλλων τρομερών ασθενειών. Στις 10 Φεβρουαρίου είναι και η λαϊκή γιορτή του Αγίου. Οι γυναίκες ζύμωναν τελετουργικά ψωμιά, τα οποία άλειφαν με μέλι, για να διώξουν τις δεινές αρρώστιες.

Στην πρωινή λειτουργία στους ναούς μέχρι και σήμερα φέρνουν το νέο μέλι, για να αγιαστεί, και σε πολλές πόλεις και χωριά οι μελισσοκόμοι έχουν γιορτή – οι ντόπιοι σύνδεσμοι μελισσοκόμων διοργανώνουν εκθέσεις με δοκιμή μελιού, διεξάγουν διαλέξεις κλπ.

«Μέλισσα μελένια, πετάς στα δάση, μέλι φέρνεις, πετάς στα λιβάδια, μέλι φέρνεις… Το αφήνεις και πετάς και πάλι…» τραγουδούν οι γυναίκες του φολκλορικού συγκροτήματος του κάποτε χωριού Νταρβενίτσα, σήμερα συνοικία της Σόφιας. Αυτό είναι ένα από τα λίγα δημοτικά τραγούδια, αφιερωμένα στην ακούραστη εργασία της μέλισσας, η οποία από την αρχαιότητα χαρίζει στους ανθρώπους «το υγρό χρυσάφι», όπως αποκαλούν το μέλι – ένα από τα πιο ισχυρά φυσικά μέσα θεραπείας διάφορων ασθενειών.

Φωτογραφίες: bgnes

Επιμέλεια: Αλμπένα Μπέζοβσκα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα