Μια πολύτιμη δωρεά έλαβε το Ιστορικό Μουσείο της πόλης Τσίπροβτσι, η οποία είναι ξακουστή για την παράδοσή της στην υφαντουργία χαλιών. Η οικογένεια Τίμοθι και Πηνελόπη Χέις, από τις ΗΠΑ, που συλλέγει και μελετά χαλιά αντίκες κατασκευασμένα στα Βαλκάνια, δώρισε στο μουσείο της πόλης μοναδικά δείγματα χαλιών που αγόρασαν από ιδιώτες συλλέκτες.
Το ζευγάρι βρήκε δυο πολύ ενδιαφέροντα χαλιά σε ένα κατάστημα με αντίκες στη Βιέννη. Τα δύο χαλιά, το ένα - τύπου Galibalda, κατασκευάστηκε τον 18ο αιώνα, και το άλλο - επίσης ενδιαφέρον με την ιστορία του, το έπλεξε μια μουσουλμάνα στο Λουντογκόριε. Αυτά τα δύο χαλιά αποδεικνύονται τα παλαιότερα εκθέματα σε ολόκληρη τη συλλογή του μουσείου του Τσιπρόβτσι. Έγγραφα λένε ότι τον 18ο αιώνα, οι γυναίκες της πόλης και των χωριών Κοπίλοβτσι και Ζελέζνα, κατασκεύαζαν 8.000 χαλιά προσευχής το χρόνο για τις ανάγκες του Β' Τουρκικού Στρατού. «Ψάχναμε πολύ για να δείξουμε αυτό το είδος χαλιού, που φτιάχνεται στο Τσιπρόβτσι. Κάποτε κατασκευάζονταν χαλιά για ορθόδοξους, καθολικούς, εβραϊκούς και μουσουλμανικούς ναούς. Αυτό το χαλί είναι διαφορετικό ως τεχνική και γι’ αυτό θα χρησιμοποιηθεί για επιστημονική έρευνα στο μουσείο», δήλωσε στην Βουλγαρική Εθνική Τηλεόραση η Δρ Ανίτα Κομίτσκα, διευθύντρια του Ιστορικού Μουσείου του Τσιπρόβτσι. Η τέχνη της ταπητουργίας αναγνωρίζεται από την UNESCO ως μέρος του παγκόσμιου άυλου πλούτου και κάθε νέο εύρημα βοηθά τους ειδικούς να παρακολουθήσουν με περισσότερες λεπτομέρειες τη διαδρομή του χαλιού.
Επιμέλεια: Γκεργκάνα Μάντσεβα
Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης
Μέχρι τις 20 Ιουλίου φολκλορικά ανσάμπλ από την Βολιβία, την Ινδία, την Ιταλία, την Αλβανία, το Μεξικό, το Καζαχστάν, την Μολδαβία, την Β.Μακεδονία και την Βουλγαρία θα παρουσιάζουν τον πλούτο του πολιτισμού και των παραδόσεών τους στο Διεθνές..
Σήμερα στην πόλη Τουτρακάν, στις όχθες του Δούναβη, μαζεύονται παραγωγοί βερίκοκων για 20ή χρονιά. Διοργανώνονται διαγωνισμοί για τα πιο νόστιμα βερίκοκα και τις καλύτερες συνταγές με αυτά, έχει και ρακή με την γεύση και το άρωμα αυτού του..
Νωρίς το πρωί μαζεύονται τα αγόρια και τα κορίτσια στα λιβάδια για να παίξουν με τον ήλιο. «Πιστεύεται ότι τότε ο ήλιος παίζει γιατί είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου» – αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για το Ένιοβντεν..