Η πρώτη γυναίκα πιλότος στην πολιτική αεροπορία του Αφγανιστάν ονομάζεται Μοχαντέσε Μιρζάεε (Mohadese Mirzaee) και είναι μόλις 23 ετών. Τον Φεβρουάριο φέτος η Μοχαντέσε έγινε μέλος του πρώτου πληρώματος πτήσης αποκλειστικά γυναικών στην ασιατική χώρα. Αυτή η μέρα είναι από τις πιο ευτυχισμένες στη ζωή της. Δεν έχει ιδέα ότι μισό χρόνο αργότερα, η μοίρα της θα γίνει εφιάλτης.

Τον Αύγουστο του 2021, όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Καμπούλ, η Μοχαντέσε βρισκόταν στο αεροδρόμιο με τη στολή της και προετοιμαζόταν για μια συνηθισμένη νυχτερινή πτήση προς την Κωνσταντινούπολη. Εκείνο το πρωί, έφυγε από το σπίτι και αποχαιρέτησε τη μητέρα της και τις δύο αδερφές της. Όμως το αεροπλάνο της δεν απογειώθηκε ποτέ.

«Έχω πάει στη Βουλγαρία πολλές φορές, γιατί κάνουμε τις εκπαιδεύσεις μας εδώ δύο φορές το χρόνο. Πρόκειται για εκπαιδεύσεις για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης και ασυνήθιστες καταστάσεις κατά τη διάρκεια της πτήσης. Γι’ αυτό το λόγο, έχω μια έγκυρη βίζα, η οποία με έσωσε. Ήρθα εδώ στις 16 Αυγούστου και από τότε μένω στη Σόφια. Στην αρχή, είχα μεγάλες ελπίδες ότι τα πράγματα στο Αφγανιστάν θα άλλαζαν και ότι η παγκόσμια κοινότητα δεν θα επέτρεπε στη χώρα να πέσει στο χάος. Αλλά έκανα λάθος. Οι Ταλιμπάν δεν έχουν αλλάξει από το 2001 - εξακολουθούν να είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Και αν πραγματικά σκόπευαν να σεβαστούν τις γυναίκες όπως υποσχέθηκαν και να τις αφήσουν να εργαστούν μαζί με τους άντρες, δεν θα ήμουν εδώ!»

Η Μοχαντέσε έχει ζητήσει άσυλο στη Βουλγαρία, περιμένοντας από τις αρχές να παρατείνουν τη βίζα της. Ζει μόνη της με ενοίκιο, σπουδάζει και προετοιμάζεται για εξετάσεις. Αυτήν τη στιγμή δεν επιτρέπεται να εργάζεται.

«Ήρθα εδώ και θα μείνω για τα καλά. Και ελπίζω ότι η Βουλγαρία θα μου προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο και μια νέα αρχή για τις πτήσεις μου, για την αγάπη μου για την αεροπορία και το πάθος μου για τις πτήσεις. Γιατί δεν έχω πετάξει από τις 15 Αυγούστου. Είμαι πολύ λυπημένη. Η καρδιά μου ραγίζει γιατί αγαπώ την αεροπορία. Το αεροπλάνο, το αεροδρόμιο - αυτό είναι το σπίτι μου. Γεννήθηκα για να πετάω! Και τώρα μου αφαιρέθηκε το δικαίωμα να νιώθω ελεύθερη.»

Η Μοχαντέσε λέει ότι αισθάνεται καλά στη Βουλγαρία, γνωρίζει την τοπική κουλτούρα, οι αρχές την βοήθησαν, έχει φίλους που τη βοηθούν. «Αλλά κρυώνω συνεχώς εδώ, παρόλο που το κλίμα μοιάζει με το Αφγανιστάν. Ίσως έτσι νιώθω, γιατί είμαι τελείως μόνη, μακριά από τους αγαπημένους μου», λέει η Μοχαντέσε.

Εβδομάδες αφότου οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Καμπούλ, η μητέρα της και οι δύο αδερφές της μεταφέρθηκαν στην Αλβανία. Παραδέχεται ότι της λείπει η πατρίδα της και ότι δεν μπορεί να δεχτεί την κατάσταση των συμπατριωτών της:

«Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουμε εργαστεί σκληρά για την ελευθερία μας, για τα δικαιώματα των γυναικών. Παλεύαμε κάθε μέρα! Και έχουμε πετύχει πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Και όχι μόνο οι Αφγανοί, αλλά οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο που μας στήριξαν. Και τώρα, αν τα παρατήσουμε, θα υπακούσουμε στη βούληση των Ταλιμπάν και αυτό δεν πρέπει να συμβεί» λέει η Μοχαντέσε για το Ράδιο Βουλγαρία. Και καταλήγει με τα λόγια: «Θα πετάξω ξανά και τίποτα δεν θα με σταματήσει! Θα το πετύχω! Είναι θέμα χρόνου!»

Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα, πρ. αρχείο

Κείμενο: Βενέτα Νικόλοβα

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα