Στη Βουλγαρία, ο αγροτικός τουρισμός αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της πανδημίας και συμβαδίζει με τις «γαστρονομικές περιηγήσεις» σε συνδυασμό με τα «νωχελικά ταξίδια». Κάθε περιοχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά φαγητά και πιάτα, οι συνταγές των οποίων περνούν από τη μητέρα στην κόρη. Συχνά, η προετοιμασία τους συνδέεται με κάποιο συμβολισμό ή τοπική παράδοση. «Τα μαγειρικά ταξίδια βοηθούν τους ανθρώπους να γνωρίσουν τη χώρα μας περισσότερο, βλέποντας και δοκιμάζοντας κάθε γωνιά της και αγγίζοντας την γοητεία της όχι μόνο με την καρδιά αλλά και με τον ουρανίσκο» λέει η Αικατερίνα Τερζίεβα, δημιουργός μιας δημοφιλούς πλατφόρμας για γαστρονομικό και οινολογικό τουρισμό. «Οι άνθρωποι αναζητούν κάτι διαφορετικό, όχι μόνο μια γεωγραφική περιήγηση, αλλά μια εμπειρία», υπογραμμίζει η η Αικατερίνα, συμπληρώνοντας ότι υπάρχουν πάντα αλλοδαποί στις ομάδες της, οπότε οι συνομιλίες γίνονται στα βουλγαρικά και τα αγγλικά.

Ποιες είναι οι πιο ενδιαφέρουσες, από γαστρονομική άποψη, περιοχές της Βουλγαρίας; Η ολοκληρωμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μας πάρει μέρες. «Ας πάρουμε τη βορειοδυτική Βουλγαρία. Η περιοχή αυτή προσφέρει τα μοναδικά ντόπια πιάτα «τορλάτσιτε», μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει το αποκαλούμενο «λευκός σύζυγος». Είναι φτιαγμένο από τηγανητό ανάλατο πρόβειο, αγελαδινό ή κατσικίσιο τυρί, στο οποίο προστίθεται αλεύρι. Και τι γίνεται με την Ανατολική Ροδόπη;

«Στην περιοδεία μας για το σουσάμι και το ταχίνι στην Ανατολική Ροδόπη, συναντιόμαστε με παραγωγούς ταχινιού και δοκιμάζουμε παραδοσιακά πιάτα της περιοχής. Μεταξύ αυτών είναι το «ντοσιτέεβσκι καρταλάτσι» - ένα είδος πίτας με τυρί και σουσάμι που ψήνεται πάνω σε κεραμική πλάκα. Ή την «πελεβούνσκα μάσλενίτσα», μια πίτα με πολύ βούτυρο και πασπαλισμένη με σουσάμι. Δοκιμάζουμε, φυσικά, και τα εκλεκτά κρασιά της περιοχής», λέει η Αικατερίνα Τερζίεβα.

Ενώ περιπλανιούνται στην περιοχή της Στράντζα, οι τουρίστες δοκιμάζουν τον ξακουστό «παππού της Στράντζα» - πατημένο ωμό αποξηραμένο αλλαντικό από χοιρινό κιμά και φυσικά μπαχαρικά, καθώς και υπέροχες χορτόπιτες με λάπαθο, σπανάκι κ.ά.. Η Στράντζα είναι επίσης γνωστή για το μέλι μάννα, το οποίο έχει κατοχυρωμένη προστατευόμενη ονομασία προέλευσης σύμφωνα με το σύστημα ποιότητας της ΕΕ. Αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλείται από τα εξωτικά πιάτα, που συνδυάζουντις γεύσεις και τα αρώματα της βουλγαρικής φύσης.

«Στην περιοχή του παραμεθόριου βουνού Μπελασίτσα (Νοτιοδυτική Βουλγαρία), όπου βρίσκονται τα παλαιότερα δάση καστανιάς της Βουλγαρίας, ηλικίας 300 και 500 ετών, έχω συναντήσει μερικά από τα πιο εξωτικά πιάτα, λέει η Αικατερίνα Τερζίεβα. Εκεί δοκίμασα για πρώτη φορά το «ρακάρνικ», το οποίο παρασκευάζεται από ρύζι και καβούρια, τα οποία οι ντόπιοι πιάνουν στα ποτάμια. Το άλλο ενδιαφέρον πιάτο είναι ένα στιφάδο που το λένε «λοόνε», που φτιάχνεται από τα πιο τρυφερά πράσινα φύλλα της κολοκύθας. Οι ντολμάδες της περιοχής αυτής δεν φτιάχνονται με αμπελόφυλλα ή λαχανόφυλλα, αλλά με τρυφερά φύλλα μαυροστάφυλου (PhytolaccaAmericana). Στο παρελθόν, τα φθινοπωρινά μαύρα κλαδιά του χρησιμοποιούνταν για να χρωματίσουν το κρασί Παμίντ», εξηγεί η Αικατερίνα Τερζίεβα.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης