Στις 6 Αυγούστου, το μακρινό 1878, ιδρύθηκε η πρώτη μη κυβερνητική οργάνωση στη Βουλγαρία - η Βουλγαρική Ένωση Κυνηγών. Το πρώτο της καθήκον είναι η έγκριση της νομοθεσίας για το κυνήγι και η δημιουργία του πρώτου νόμου για την προστασία της φύσης στη Βουλγαρία, ο οποίος εισάγει αυστηρούς κανόνες για το κυνήγι.

Στην 123χρονη ιστορία της, η οργάνωση έχει περάσει από πολλές δοκιμασίες και όμως καταφέρνει να διατηρήσει τις παραδόσεις προστασίας των δασών και φροντίδας για τη βιοποικιλότητα. Παραδοσιακά, η Βουλγαρική Ένωση Κυνηγών και Ψαράδων γιορτάζει αυτή την ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις:

«Φέτος επιλέξαμε την επέτειό μας να περάσει υπό το σύνθημα «Για έναν πλουσιότερο υδάτινο κόσμο» δήλωσε σε συνέντευξή του για το Ράδιο Βουλγαρία, ο μηχ. Βασίλ Βασίλεφ, Πρόεδρος της Ένωσης. «Η οργάνωσή μας δεν είναι μόνο για κυνηγούς. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος χρωστάει πολλά στους ερασιτέχνες ψαράδες, επειδή δεν καταβάλλονται προσπάθειες για την προστασία, τη διατήρηση και τον εμπλουτισμό του μοναδικού πλούτου των ποταμών της Βουλγαρίας και οποιουδήποτε άλλου είδους ταμιευτήρων. Ως εκ τούτου, θα κάνουμε τεχνητή αναπαραγωγή ψαριών σε πολλά ποτάμια στην περιοχή της πόλης Πεστέρα για να δώσουμε έμφαση σε αυτά τα προβλήματα. Σε αυτή τη δραστηριότητα θα συμμετέχουν παιδιά από την πόλη.»

Η αφρικανική πανώλη των χοίρων έχει καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού των αγριόχοιρων στα δύο τρίτα της βουλγαρικής επικράτειας και η κρίση γύρω από την πανδημία της Covid-19 έχει περιορίσει σημαντικά τις ευκαιρίες για κυνηγετικό τουρισμό από το εξωτερικό.

«Ελπίζω τώρα, αν δεν βρισκόμαστε στην αρχή του τέταρτου κύματος, το οποίο θα απαιτήσει και πάλι την ενίσχυση των μέτρων, να έχουμε μια διεθνή αγορά» λέει ο μηχ. Βασίλεφ. «Θα είναι έσοδα και μια καλή διαφήμιση για τη Βουλγαρία, όχι μόνο ως προορισμός κυνηγιού, αλλά και ως καθαρά τουριστικός προορισμός.»

Λόγω της έλλειψης αγριόχοιρων, οι κυνηγοί φοβούνται ότι οι λαθροθήρες θα στοχεύσουν κόκκινα ελάφια, ζαρκάδια και πλατώνια. Επομένως, ελπίζουν σε αυστηρότερο έλεγχο από το κράτος. Λίγοι γνωρίζουν ότι ήδη από το 1931 οι κυνηγοί αναλαμβάνουν την προστασία κυνηγετικών ειδών όπως η αρκούδα, με την ιδέα να απαγορεύσουν το κυνήγι αρκούδας. Ωστόσο, υπό ορισμένες συνθήκες, επιτρέπεται η εξόντωσή τους:

«Από τη μια, η αρκούδα είναι προστατευόμενο είδος και από την άλλη, είναι εδαφικό ζώο. Επομένως, οι ισχυρότεροι ωθούν τους πιο αδύναμους στην περιφέρεια. Αυτό μας επιτρέπει να τα συναντάμε σε ορεινά και ημιορεινά χωριά, να επιτίθενται σε κυψέλες κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, η αρκούδα μοιράζεται έδαφος με τους ανθρώπους που ζουν εκεί κοντά και ανταγωνίζεται μαζί τους στην τροφική αλυσίδα. Όταν προκύπτει μια τέτοια σύγκρουση, δυστυχώς, το είδος που χάνει είναι η αρκούδα. Ακόμα κι αν το κοινό και το κράτος κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να μην εξοντωθεί η αρκούδα, όταν οι ντόπιοι δεν έχουν μηχανισμούς να αμυνθούν, καταφεύγουν σε επίθεση. Και αυτό, δυστυχώς, οδηγεί στη θανάτωση όχι μιας, αλλά πολλών ακόμη αρκούδων.»

Φωτογραφίες: Νταρίνα Γκριγκόροβα, slrb.bg, Facebook /@lovIribolovBulgaria

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα