Ανεξάρτητα από το αν γιορτάζετε την 8^η Μαρτίου, αν τη συνδέετε με πολιτική, ιδεολογία ή αγώνα για ισότητα μεταξύ των φύλων, η ημερομηνία ασφαλώς έχει τη χαρακτηριστική γυναικεία γοητεία και αντίφαση. Σήμερα σας συναντάμε με μια νεαρή γυναίκα, η οποία ομολογεί ότι δε θεωρεί την 8^η Μαρτίου σημαντική ημερομηνία στη ζωή της.

Είναι η Μάγια Βίτκοβα-Κόσεφ – σκηνοθέτρια, παραγωγός και σεναριογράφος. Γυναίκα, η οποία εργάζεται σε έναν ακόμη ισχυρά ανδρικό κόσμο, όπως η κινηματογραφία, αλλά ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπει τη γυναικεία ανάγκη να βοηθά, όπως και όταν μπορεί. Η Μάγια γνωρίσει καλά το γυναικείο θέμα, ένα μεγάλο μέρος των ταινιών της μέχρι τώρα είναι αφιερωμένες στους δεσμούς, που δημιουργεί μια γυναίκα ως μητέρα, κόρη, σύζυγος, φίλος. Ένα θέμα, συνυφασμένο και στην ιστορία της πρώτης της ταινίας μεγάλου μήκους «Βικτόρια».

Το 2014 έγινε το πρώτο βουλγαρικό έργο με πρεμιέρα στο πιο σημαντικό φεστιβάλ του ανεξάρτητου κινηματογράφου στον κόσμο – Ѕundаnсе. Ακολούθησαν πάνω από 70 συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ και 10 βραβεία.

«Αναφέροντας τη «Βικτόρια», έχω σκεφθεί πολύ πάνω στο θέμα που συνδέεται και με το κίνημα «Metoo», που εμφανίστηκε το 2015, τη συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών, να είμαστε ισότιμες τόσο ως προς την πληρωμή, όσο ως προς τη στάση απέναντί μας και τη χρηματοδότηση των πρότζεκτ μας, όταν μιλάμε για κινηματογράφο. Στη Βουλγαρία αυτό το μοντέλο δε λειτουργεί ακόμη. Μιλήσαμε με συναδέλφους σκηνοθέτριες για το πώς πρέπει να ζητήσουμε ποσόστωση για χρηματοδότηση των πρότζεκτ μας, όπως είναι για παράδειγμα στη Σουηδία.»

Και παρά την πραγματικότητα και χωρίς καμία λύπη η Μάγια εξακολουθεί να γράφει την ιστορία της στον κινηματογράφο:

«Τώρα ετοιμάζω δύο ταινίες μικρού μήκους, των οποίων είμαι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Εργάζομαι από τρία χρόνια και πάνω σε ένα πολύ μεγάλο πρότζεκτ – «Αφρική» σε συμπαραγωγή με τη Γαλλία, τη Σουηδία και τη Ρουμανία, το οποίο είναι κάτοχος βραβείο για καλύτερο σενάριο της Ανατολικής Ευρώπης στο «Κριστόφ Κισλόφσκι», που απονέμεται κάθε χρόνο στο φεστιβάλ των Καννών. Επίσης είμαι παραγωγός μιας νεαρής σκηνοθέτριας, της Κριστίνα Σπάσοφσκα. 

Και επειδή το πιο ενδιαφέρον σενάριο πάντα είναι η ζωή, η Μάγια συμμετέχει με την καρδιά, τον χρόνο και τις προσπάθειές της σ’ αυτό. Από τις αρχές του 2020 διοργανώνει φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες για διάφορα ιδρύματα στη Σόφια και μεμονωμένους ανθρώπους, μέσω των οποίων προμηθεύει φάρμακα, τρόφιμα, υλικά, ρούχα και όλα που χρειάζονται.

«Όλα άρχισαν πολύ αυθόρμητα. Ήταν γύρω από την επέτειο από τον θάνατο του πατέρα μου και ήθελα πολύ να κάνω κάτι εις μνήμη του. Έτσι, βρήκα το γηροκομείο για ανθρώπους με άνοια, το οποίο βοηθάμε πάνω από έναν χρόνο τώρα.»

Μόνο τον Δεκέμβριο η Μάγια και οι ομοϊδεάτες της διοργάνωσαν από 40 φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες με συγκέντρωση χρημάτων. Τώρα ξεκινούν νέα πρωτοβουλία, την αρχή της οποίας θέτει ο Βούλγαρος Πέταρ Πετρόφ, ο οποίος ζει στη Βιέννη και δωρίζει 20 βάζα με μέλι.

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι πολύ γρήγορα ανοίγουν τις καρδιές τους για την αγαθοεργία, λέει η Μάγια.

«Έχουμε μια δωρήτρια από το Σιάτλ, που δεν ήξερα πριν. Εκείνη, για παράδειγμα, παράγγελνε τα προϊόντα, που ήθελε να δωρίσει, online, κα τα έστελνε απευθείας είτε σε μας, είτε στους ανθρώπους που ήθελε να τα παραλάβουν. Έχουμε και άλλη δωρήτρια, που έλαβε μέρος στην πρωτοβουλία για 100 ηλικιωμένα μέλη της Ένωσης Βουλγάρων Ζωγράφων, στα οποία δωρίσαμε πακέτα με τρόφιμα. Σε επόμενη πρωτοβουλία μας θα συγκεντρώσουμε υλικά ζωγραφικής, επειδή πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς προτιμάνε να πεινούν, αλλά να έχουν τη δυνατότητα να ζωγραφίζουν. Η αλήθεια είναι ότι τόσο πολλοί άνθρωποι χρειάζονται υποστήριξη, καθώς να κα ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους.»

Και εάν δεν έχετε καταλάβει ακόμη γιατί εκείνη έχει επιλέξει να αφιερώσει τις δυνάμεις της στην τέχνη Ζωή, και όχι να ετοιμάζει την επόμενη της μεγάλη πρεμιέρα, η απάντηση είναι «Ισορροπία». Πρέπει να δίνουμε τόσα, όσα λαμβάνουμε, είναι πεπεισμένη η Μάγια.

Κείμενο: Βέσελα Κράστεβα
Μετάφραση και επιμέλεια: Ντενίτσα Σοκόλοβα