Η σχέση του Βουλγάρου με τη μητρική γη είναι καθορίζεται από τη γενετική. Γίνεται ακόμη πιο ισχυρή, εάν προκληθεί από ορισμένες περιστάσεις. Πολυάριθμα είναι τα παραδείγματα στο φολκλόρ, την ιστορία και τη λογοτεχνία, που περιγράφουν τη νοσταλγία για την πατρίδα, που ευαισθητοποιεί τους συμπατριώτες μας για όλα που σχετίζονται με τη Βουλγαρία.

«Στις μέρες μας, πολλοί Βούλγαροι είναι διασκορπισμένοι στον κόσμο, εις αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής. Ανάμεσά τους είναι και ο Μιροσλάβ Ένεφ, ο οποίος 4 χρόνια τώρα ζει μαζί με τους γονείς του στο Βέλγιο. Έστω και μόλις 16χρονος, ο Μιροσλάβ νιώθει πόσο πολύ σημαίνει η Βουλγαρία για τον ίδιο. Πρόσφατα, εκείνος μας αναζήτησε, για να διηγηθεί πώς και γιατί ίδρυσε εκεί συγκρότημα βουλγαρικών παραδοσιακών χορών. Λόγω των μέτρων κατά του κοροναϊού, κατά το μεγαλύτερο μέρος του 2020 οι συναντήσεις στις λέσχες παραδοσιακών χορών είχαν σταματήσει. Πάντως, κατά την περίοδο με πιο ελεύθερο καθεστώς, το χορευτικό συγκρότημα του Μιροσλάβ «Ρυθμοί-Λίμπουργκ» μαζευόταν και κατόρθωσε να μάθει τα βήματα πολλών χορών από διαφορετικές περιοχές της Βουλγαρίας.

«Τον Ιανουάριο 2020 αποφάσισα να σχηματίσω ομάδα παραδοσιακών χορών στην πόλη Ζόνχοβεν, σε απόσταση 85 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του Βελγίου /περιφέρεια Λίμπουργκ/», λέει ο Μιροσλάβ. – «Η ιδέα μου ήταν στον ίδιο χώρο κάθε Κυριακή να μαζευόμαστε περισσότεροι Βούλγαροι. Έτσι, εκτός από το να χορεύουμε, βρίσκουμε χρόνο για συζητήσεις και περνάμε ευχάριστα στην παρέα συμπατριωτών. Μέχρι τώρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κατορθώσαμε να μάθουμε 15-20 χορούς, που χορεύουμε πάντα με αγάπη, αγαπάμε όλο το βουλγαρικό φολκλόρ.»

Όταν ήταν μικρός, ο Μιροσλάβ μάθαινε τα βήματα των χορών στο χορευτικό συγκρότημα «Ρυθμός» στην πόλη Σιλίστρα, που βρίσκεται κοντά στη γενέτειρά του Αλφατάρ. Από ιστορική άποψη είναι παλιός οικισμός με πολλούς κατοίκους, που βρίσκεται στη λαογραφική περιοχή της Δοβρουτσάς. Στην περιοχή αυτή η γεωργία και η καθημερινή ζωή των ανθρώπων αποτυπώθηκαν στο στιλ και τον χαρακτήρα των χορών της Δοβρουτσάς. Για πολλά χρόνια οι παραδοσιακοί χοροί ήταν σημαντικό μέρος της ζωής του λαού μας και σήμερα παρατηρείται τάση για επιστροφή του ενδιαφέροντος για τις φολκλορικές παραδόσεις. 

Σύμφωνα με τα λόγια του Μιροσλάβ, οι Βούλγαροι έρχονται στις πρόβες λόγω του αισθήματος ότι είναι μέρος της βουλγαρικής κοινότητας. «Εμείς όχι μόνο χορεύουμε, αλλά και επικοινωνούμε μεταξύ μας, ο καθένας δείχνει κάτι από τη γενέτειρά του ή διηγείται για ενδιαφέροντα μέρη που έχει επισκεφτεί στη Βουλγαρία», εξηγεί ο Μιροσλάβ. – «Αυτό διευρύνει την κοσμοαντίληψη των υπόλοιπων, μαθαίνουμε και τα βήματα των χορών και χορεύουμε.»

Υπάρχουν και άλλα συγκροτήματα παραδοσιακών χορών σε άλλες βελγικές πόλεις, αλλά λόγω των περιορισμών φέτος δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν. «Όταν μας αφήσουν ελεύθερα, θα είμαστε πάλι μαζί και θα χορεύουμε», λέει ο Μιροσλάβ.

«Προς το παρόν χορεύουμε στην αίθουσα για πρόβες, δεν είχαμε δυνατότητα να βγούμε στη σκηνή και να δείξουμε την πολυμορφία του βουλγαρικού φολκλόρ. Ονειρευόμαστε όμως αυτό να συμβεί – να δείξουμε στην ντόπια κοινότητα ότι εμείς οι Βούλγαροι είμαστε καλοί άνθρωποι και αξίζουμε να μας γνωρίζουν. Οι Βέλγοι, οι φίλοι μου στο σχολείο, είναι ενθουσιασμένοι να επισκεφθούν τη Βουλγαρία, αλλά οι μεγαλύτεροι έχουν αρνητική στάση απέναντι στους ξένους και όταν ακούσουν για τη χώρα μας, κλείνονται ακόμη περισσότερο. Εμείς οι Βούλγαροι είμαστε αρκετά πιο ανοιχτοί προς τους ανθρώπους, κάνουμε πολλές ερωτήσεως, είμαστε κοινωνικοί άνθρωποι. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να διατηρούμε τη βουλγαρική γλώσσα, οπουδήποτε και να βρισκόμαστε.»

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα