Στο χωριό Ασπαρούχοβο, της περιοχής της πόλης Μοντάνα (Βορειοδυτική Βουλγαρία), η ζωή περνά όπως στα περισσότερα βουλγαρικά χωριά με όλο και πιο ηλικιωμένο πληθυσμό. Μέχρι το χωριό δεν υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες, γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς επιβάτες. Από τους κάποτε 1500 κατοίκους στα μέσα του περασμένου αιώνα, σήμερα έχουν απομείνει 500 άτομα περίπου, κυρίως ηλικιωμένοι. Τους φροντίζουν δύο οικογενειακοί γιατροί, οι οποίοι έρχονται μόνο ορισμένες ημέρες της εβδομάδας. Ο βιοπορισμός στο χωριό είναι πενιχρός. Οι ντόπιοι ασχολούνται με καλλιέργεια λαχανικών. Υπάρχουν και 2-3 κοπάδια προβάτων. Γουρούνια ήδη δεν εκτρέφονται λόγω της μαζικής θανάτωσης εξαιτίας της αφρικανικής πανώλης των χοίρων. Η νεαρή δήμαρχος Λιουντμίλα Μακαβέεβα κάνει όλα τα δυνατά, για να βελτιώσει τη ζωή των συγχωριανών της: 

«Έχουμε κοινωνική πρόνοια για τους ηλικιωμένους και στο πλαίσιο του προγράμματος «Ζεστό μεσημεριανό» ο δήμος εξασφαλίζει τροφή για τους κοινωνικά αδύναμους» - λέει η δήμαρχος σε συνέντευξη για τη ΒΕΡ-Βίντιν. – «Κανονικά συμπεριλαμβάνονται 11 άτομα και προσπαθούμε να υποστηρίξουμε και κάθε άλλο που ζητά βοήθεια από μας. Το πρόβλημα είναι ότι μας ζητούν όλο και πιο σπάνια. Υπάρχουν προγράμματα προσωπικής βοήθειας, για οικιακούς βοηθούς, από τα οποία μπορεί να επωφεληθεί ο καθένας που έχει ανάγκη. Τώρα λόγω της πανδημίας η ένταση και η δύσκολη ζωή επηρεάζουν και τους ανθρώπους εδώ, αλλά πρόβλημα με τις προμήθειες φαρμάκων δεν υπάρχει. Είναι δέσμευση του οικογενειακού γιατρού, που έρχεται κάθε Τρίτη και Πέμπτη.»

Παρά τις δυσκολίες, η Λιουντμίλα Μακαβέεβα θα αποχαιρετήσει το 2020 με ικανοποίηση από την δουλειά που έκανε. Κατά τη γνώμη της, το μέλλον των μικρών οικισμών όπως το Ασπαρούχοβο, είναι στην εργασία πάνω στα ευρωπαϊκά σχέδια. Τα αποτελέσματα είναι ορατά – εντελώς ολοκληρωμένο δημοτικό δρόμο και νέα παιδική χαρά στο κέντρο του χωριού:

«Τώρα ζούμε πιο ήσυχα από πριν, γιατί είμαστε λιγότεροι άνθρωποι. Το όνειρό μου είναι να αποκαταστήσουμε τις λεωφορειακές μεταφορές, γιατί δεν υπάρχουν δημόσιες συγκοινωνίες. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα προσωπικά αυτοκίνητά τους. Απευθύναμε εκκλήσεις προς τους υπεύθυνους θεσμούς, αλλά σχεδόν χωρίς αποτέλεσμα. Εκτός από τον κύριο δρόμο μέχρι το χωριό, που ολοκληρώθηκε φέτος, επισκευάστηκαν και τα επιστρώματα 13 οδών στο χωριό. Πριν από τρία χρόνια ανακαινίσαμε το πάρκο και τον πολιτιστικό σύλλογο. Η εκκλησία του χωριού επίσης αναστηλώθηκε. Έχουμε επαρκή καταστήματα, κάθε μέρα μας προμηθεύουν διάφορα είδη ψωμιού. Ακόμη και δύο μηχανήματα αυτόματης ανάληψης (ΑΤΜ) έχουμε, καθώς και ταμείο για πληρωμή λογαριασμών.»

Πρόσφατα έκλεισε το σχολείο του χωριού και οι μικροί μαθητές αναγκάζονται να ταξιδεύουν μέχρι το γειτονικό χωριό – Ράσοβο. Οι μεγαλύτεροι μαθητές πηγαίνουν σχολείο στο γυμνάσιο στην πόλη Λομ. Λόγω των έκτακτων μέτρων όμως τώρα όλοι πέρασαν σε εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Ο μόνος πολιτιστικός θεσμός είναι ο μορφωτικός σύλλογος που υπάρχει από το 1927. Ο σύλλογος διαθέτει 10 χιλιάδες τόμους βιβλίων – παιδική, τεχνική, αγροτική λογοτεχνία. Φέτος ο μορφωτικός σύλλογος διοργάνωσε μόνο δύο γιορτές στο ύπαιθρο, αλλά παρά τις δυσκολίες, εξακολουθεί να διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις.

Επιμέλεια: Γκεργκάνα Μάντσεβα

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα