Τα τατουάζ είναι μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού από χιλιετίες. Οι αρχαιολόγοι βρίσκουν εργαλεία για ζωγραφική διαρκείας στο ανθρώπινο δέρμα ήδη από την παλαιολιθική εποχή. Τα σημάδια αυτά δείχνουν κοινωνική τάξη και θρήσκευμα ή χρησιμοποιούνται για ομορφιά, ανάμνηση ή σαν φυλαχτό.Τα τατουάζ δείχνουν ότι ο κάτοχος αντέχει στον πόνο και αποτελούν αναγνωριστικό στοιχείο. Στην Αρχαία Ιαπωνία με τατουάζ στα πρόσωπα των γυναικών έδειχναν ότι είναι παντρεμένες κι ότι έχουν παιδιά.
Οι Κινέζοι, οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι σημάδευαν δούλους, εγκληματίες, ομήρους και λιποτάκτες (ο όρος που χρησιμοποιούσαν ήταν «στίγματα»). Ο πρώτος που απαγόρεψε να σημαδεύεται το πρόσωπο των εγκληματιών ήταν ο Κωνσταντίνος ο Μέγας γιατί «ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος κατ’ ομοίωση του Θεού». Στην συνέχεια ο εκχριστιανισμός απέρριψε τελείως τα τατουάζ γιατί συνήθως απεικονίζουν ειδωλολατρικά σύμβολα αλλά την εποχή των Σταυροφόρων άρχισαν να εμφανίζονται και χριστιανικά σύμβολα τα οποία έδειχναν ότι ο κάτοχός τους έχει επισκεφτεί τους Άγιους Τόπους. Οι γεωγραφικές ανακαλύψεις έφεραν σε επαφή τους ναυτικούς με τους «άγριους» και έφεραν καινούριες τεχνικές τατουάζ στην Ευρώπη.
Στην Βουλγαρία υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως τατουάζ με περίπλοκα γεωμετρικά και ζωομορφικά σχέδια χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Θράκες και την παράδοση αυτή συνέχισαν οι Σλάβοι και οι Αρχαίοι Βούλγαροι. Όταν κατά τον Μεσαίωνα επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός η διακόσμηση του δέρματος λένε πως πέρασε στα υφαντά των ρούχων. Την σύνδεση αυτή παρακολουθεί στο μπλογκ του ο ζωγράφος Σλαβιάν Γκεοργκίεβ.
Ενδιαφέρον αποτελεί η μελέτη του για τα τατουάζ των βουλγάρων γυναικών κατά την Οθωμανική κυριαρχία.
«Το τατουάζ έχει κυρίως προστατευτική, αποτρόπαια, σημασία, λέει ο Σλαβιάν. Συνήθως σημαίνει «μην αγγίζεις» γι’ αυτό και οι Βούλγαροι άρχισαν να ζωγραφίζουν σύμβολα στο δέρμα των γυναικών και των κοριτσιών για να τα προστατέψουν από τις δυνάμεις του κακού που ενσαρκώνονταν στο πρόσωπο του κατακτητή. Ήθελαν να τα προστατέψουν από το να τα απαγάγουν, να τα αναγκάσουν να αλλαξοπιστήσουν, να τα κακοποιήσουν ή να τα σκοτώσουν. Το πιο διαδεδομένο σύμβολο ήταν ο σταυρός και ζωγραφίζονταν στο μέτωπο, στα μάγουλα, στα χέρια και το ντεκολτέ. Το τατουάζ είναι και διάκριση – ότι ανήκεις σε συγκεκριμένη πίστη, σε συγκεκριμένο έθνος, σε συγκεκριμένο σύντροφο, ότι δεν είσαι μόνος και απροστάτευτος».
Κατάφερναν αυτά τα σύμβολα στ’ αλήθεια να αποτρέψουν τους εκπροσώπους της τότε νέας εξουσίας από αυθαιρεσίες;
«Ναι, λέει ο Σλαβιάν. Ο ισλαμικός ιερός νόμος (σεριάτ) απαγορεύει την απεικόνιση χριστιανικών και ειδωλολατρικών συμβόλων στο σώμα και δεν ήταν αποδεκτό ένας μουσουλμάνος να σχετίζεται με ανθρώπους με τέτοια σύμβολα στο σώμα του. Η πρακτική ήταν συνηθισμένη για όλα τα Βαλκάνια και εγώ ξέρω ιστορίες από τις γιαγιάδες μου οι οποίες είναι από την Δοβρουτζά. Εκεί συνήθως ο σταυρός τοποθετούνταν στα χέρια αλλά τα πολύ όμορφα κορίτσια τα σημάδευαν στο μέτωπο για να είναι το στίγμα σε εμφανές σημείο».
Συνεχίζεται αυτή η παράδοση και σήμερα;
«Ναι, λέει ο Σλαβιάν. Οι γυναίκες και σήμερα σχεδιάζουν σταυρούς στο μέτωπο και τα μάγουλα των παιδιών με τα φρεσκοβαμμένα αυγά του Πάσχα για «να μην τα πιάνει μάτι» και για να είναι υγιή. Μπορεί να μην ξέρουμε γιατί το κάνουμε αλλά η παράδοση μεταφέρεται από γενιά σε γενιά».
Σήμερα τα τατουάζ είναι πολύ διαδεδομένα (μόδα) και υπάρχει μια τεράστια γκάμα από επιλογές συμβόλων. Οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν επιδεικτικά αλλά ακόμα υπάρχουν επαγγέλματα στα οποία είναι απαγορευμένο να εργάζονται άνθρωποι με εμφανή τέτοια σημάδια. Ο πρώτος επαγγελματίας ζωγράφος τατουάζ σημειώνεται το 1846 στην Βοστώνη ενώ το 1891 ο Σάμουελ Ο’ Ράιλι από την Νέα Υόρκη έβγαλε πατέντα για την ηλεκτρική μηχανή για τατουάζ την οποία εφηύρε εμπνευσμένος από τον Τόμας Έντισον. Καλό είναι να ενημερωθούμε καλά πριν να κάνουμε κάτι τέτοιο γιατί υπάρχει κίνδυνος από μολύνσεις και μετάδοση ασθενειών. Επίσης πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε τα συγκεκριμένα σχέδια γιατί είναι πολύ δύσκολο να αφαιρεθούν.
Φωτογραφίες: Istoriavshevitsi
Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα
Η Μεγάλη Πέμπτη είναι μια από τις δύο μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας που βάφουμε τα αυγά για το Πάσχα. Η παράδοση λέει ότι αυτό το σημαντικό έργο πρέπει να το αναλαμβάνει η γηραιότερη γυναίκα της οικογένειας και το πρώτο αυγό να είναι πάντα βαμμένο..
Το Τσάρεβετς μετατρέπεται εκ νέου σε μέρος, όπου ξαναζωντανεύουν οι παλιές παραδόσεις. Το Σάββατο, 27 η Απριλίου, το χωριό της περιοχής της πόλης Μέζντρα, φιλοξενεί την 3 η έκδοση του Φεστιβάλ του Σαπουνιού, που παρουσιάζει ένα τυπικό ντόπιο έθιμο...
Γιορτή της σαμάρνταλα ( Nectaroscordum siculum bulgaricum – χαρακτηριστικό βουλγαρικό πολυετές φυτό και μπαχαρικό, διαδεδομένο ιδιαίτερα στην περιοχή της Στάρα Ζαγκόρα, του Γιάμπολ και του Σλίβεν, καθώς και σε όλο τον Ανατολικό Αίμο και τη Στράντζα –..